MARA

1. („Gorzka”). Imieniem Mara kazała się nazywać Noemi, wdowa po Elimelechu, by wyrazić gorycz i żałobę po śmierci męża oraz synów, Machlona i Kiliona. Noemi opuściła Betlejem z mężem i dwoma synami (Rut 1:1, 2), ale wróciła z Moabu jako pogrążona w smutku wdowa, która straciła też dzieci. Kiedy jej dawne przyjaciółki z Betlejem pytały: „Czy to Noemi?”, przygnębiona odpowiadała: „Nie nazywajcie mnie Noemi [„moja rozkosz”]. Nazywajcie mnie Mara [„gorzka”], bo Wszechmocny napełnił mnie wielką goryczą. Byłam pełna, gdy poszłam, a Jehowa sprawił, że wracam z pustymi rękami” (Rut 1:19-21).

2. („Gorycz”). Jedno z pierwszych obozowisk Izraelitów na półwyspie Synaj. Nazwano je Mara ze względu na niesmaczną wodę (Wj 15:23; Lb 33:8). Chociaż Izraelici dopiero co zostali uwolnieni od Egipcjan nad Morzem Czerwonym, ujawnili brak wiary i zaczęli szemrać, gdy woda okazała się niezdatna do picia. Z polecenia Jehowy Mojżesz wrzucił do niej pewne drzewo i stała się słodka. Biblia nie mówi, o jakie drzewo chodziło, więc nie da się tego ustalić. Oczywiście niewykluczone, że Jehowa skierował Mojżesza do jakiegoś szczególnego rodzaju drzewa, mogącego w sposób naturalny uzdatniać wodę. Jednakże nie musimy poszukiwać wyjaśnienia naukowego tego wydarzenia, gdyż niewątpliwie był to cud (Wj 15:23-25; por. 2Kl 2:19-22; 4:38-41).

Jehowa wykorzystał sytuację w Mara do sprawdzenia, czy Izraelici wierzą, iż potrafi się o nich zatroszczyć. Ponieważ ‛zła woda’ może być przyczyną chorób (2Kl 2:19), uzdatnienie jej pokazało, że Jehowa potrafi uchronić Izraelitów przed dolegliwościami, które dotknęły Egipcjan. Jehowa dał wówczas Izraelitom „przepis”: Jeśli będą posłuszni swemu Bogu, unikną dolegliwości, jakie sprowadził On na Egipcjan (Wj 15:25, 26).

Obozowisko Mara jest zazwyczaj utożsamiane z ʽAjn Hawara, znajdującym się 80 km na pd. pd. wsch. od współczesnego Suezu, kilka km w głąb lądu od Morza Czerwonego.