SZNUR MIERNICZY

Sznur, lina lub powróz, służące do wykonywania pomiarów (1Kl 7:15, 23; Am 7:17; Za 2:1, 2). Niekiedy miał chyba podziałkę wyrażoną w łokciach (2Kn 4:2). Dokonywano nim pomiarów powierzchni — w tym celu był rozciągany (rzucany) nad danym terenem (por. Hi 38:4, 5; Ps 78:55; Mi 2:4, 5). Używali go budowniczowie, np. przy wytyczaniu miasta (Jer 31:38, 39; Za 1:16), oraz rzeźbiący w drewnie, gdy ustalali wymiary jakiegoś przedmiotu (Iz 44:13). Pewnego razu po pokonaniu Moabitów król Dawid najwyraźniej posłużył się sznurem mierniczym do wyznaczenia skazanych na śmierć oraz tych, którzy mieli zachować życie (2Sm 8:2).

Znaczenie przenośne. „Sznur mierniczy” symbolizuje regułę lub zasadę postępowania (Iz 28:10, 13). Na przykład Jehowa uczynił „sprawiedliwość sznurem mierniczym” w stosunku do swego niewiernego ludu (Iz 28:17). Kiedy wobec Jerozolimy użył tego samego sznura mierniczego, co wobec Samarii, oznaczało to, że Jerozolimę spotka podobne spustoszenie (2Kl 21:13; Lam 2:8). Również rozciągnięcie przez Jehowę „sznura mierniczego pustki” nad Edomem zwiastowało zagładę oraz przydzielenie tego kraju zwierzętom, które miały zamieszkać w opustoszałym Edomie (Iz 34:5-17).

Dawid uważał więź z Jehową za swój dział w życiu. Rozmyślając o tym wspaniałym dziedzictwie, powiedział: „Sznury miernicze wyznaczyły mi miejsca przyjemne” (Ps 16:5, 6; por. Lb 18:20).

Ciała niebieskie opowiadają o działalności stwórczej Boga, a ponieważ ich milczące świadectwo dociera na krańce świata, psalmista mógł powiedzieć: „Na całą ziemię wyszedł ich sznur mierniczy” (Ps 19:1-4; Rz 1:20).

Zobacz TRZCINA.