NAJWYŻSZY

Będący ponad wszystkimi, jeśli chodzi o miejsce lub pozycję. Hebrajskim słowem ʽeljòn określono Jehowę jako „Najwyższego”, ale także inne osoby lub rzeczy: mesjańskiego Króla, czyli Większego Dawida, górującego nad wszystkimi ziemskimi królami (Ps 89:20, 27), pozycję nadrzędną wobec innych narodów, obiecaną Izraelowi (Pwt 26:18, 19), najwyższy kosz (Rdz 40:17), górną bramę (2Kl 15:35), górną sadzawkę (2Kl 18:17), górny dziedziniec (Jer 36:10), najwyższą kondygnację (Eze 41:7), najwyższe jadalnie (Eze 42:5), Bet-Choron Górne (Joz 16:5) i górne źródło wód Gichonu (2Kn 32:30). Z przykładów tych wynika, że słowo ʽeljòn odnosi się bardziej do pozycji niż władzy.

Kiedy jest mowa o Jehowie, określenie „Najwyższy” uwypukla, że góruje On nad wszystkimi (Ps 83:18). Tytuł ten po raz pierwszy występuje w Rodzaju 14:18-20 ze słowem ʼEl („Bóg”); opisano tam, jak Melchizedek — „kapłan Boga Najwyższego” — błogosławi Abrahama (Abrama), a także Boga Najwyższego. Poza tym określenie „Najwyższy” pojawia się w połączeniu z imieniem Bożym Jehowa (Rdz 14:22; Ps 7:17), ze słowem ʼElohím („Bóg”), będącym liczbą mnogą uwydatniającą majestat (Ps 78:56), oraz samodzielnie (Pwt 32:8; Ps 9:2; Iz 14:14).

W Daniela 7:18, 22, 25, 27 określenie „Najwyższy” w wyrażeniu „święci Najwyższego” (NŚ) jest tłumaczeniem aramejskiego słowa ʽeljonín — liczby mnogiej podkreślającej majestat i dostojeństwo. W wersecie 25 występuje dodatkowo forma liczby pojedynczej — ʽilláj („Najwyższy”).

Greckiego słowa hýpsistos („Najwyższy”) używał w odniesieniu do Jehowy głównie Łukasz — w Ewangelii (dwukrotnie w wypowiedzi Gabriela do Marii o narodzinach Jezusa) oraz w Dziejach Apostolskich (Łk 1:32, 35, 76; 6:35; 8:28; Dz 7:48; 16:17). Oprócz tego wyraz ten pojawia się w Marka 5:7 i Hebrajczyków 7:1.