MIRT

(hebr. hadás).

Mirt zwyczajny (Myrtus communis) to krzew lub drzewo, które dobrze rośnie na kamienistej glebie i powszechnie występuje w Izraelu i Libanie. Osiąga wysokość do 9 m, choć zazwyczaj ma postać krzewu o wysokości 2—3 m. Jest to roślina wiecznie zielona, gęsto rozgałęziona, o grubych, błyszczących, ciemnozielonych liściach i wonnych białych kwiatach, z których powstają niebieskawoczarne jagody. Niemal ze wszystkich części rośliny uzyskuje się wonny olejek używany do wyrobu perfum. Aromatyczne jagody są jadalne. Mirt występuje obecnie zwłaszcza w Górnej Galilei i dolinie Jordanu, choć rośnie też w okolicach Jerozolimy, jak to najwyraźniej było w czasach, gdy Zachariasz otrzymał pewną wizję (Za 1:8-11, 16).

Pachnącymi gałęziami mirtu i innych drzew Izraelici przykrywali szałasy budowane z okazji Święta Szałasów (Neh 8:14, 15). W proroctwach o odrodzeniu zapowiedziano, że piękne i wonne drzewa mirtowe wyrosną tam, gdzie kiedyś rosły parzące pokrzywy, a nawet na pustkowiu (Iz 41:19; 55:13).

Estera, żona perskiego króla Aswerusa, nosiła hebrajskie imię Hadassa, które znaczy „mirt” (Est 2:7).