NAARA

1. („Dziewczyna; młoda kobieta”). Żona Judejczyka Aszchura; urodziła mu czterech synów (1Kn 4:1, 5, 6).

2. (Od rdzenia oznaczającego: „strząsnąć”). Miasto na granicy Efraima (Joz 16:5, 7), przypuszczalnie to samo, co Naaran (1Kn 7:28). Na ogół przyjmuje się, że „Naara” odpowiada nazwie Nooráth, występującej w dziele Euzebiusza z Cezarei (Onomastikon, 136, 24). Józef Flawiusz najprawdopodobniej właśnie tę miejscowość nazwał Neara. Donosi on, iż połowę jej wód wykorzystano do nawadniania palm koło pałacu Archelausa w Jerychu (Dawne dzieje Izraela, XVII, XIII, 1). Niektórzy utożsamiają Naarę z dzisiejszym Tall al-Dżisr, położonym ok. 3 km na pn. zach. od Jerycha.