NASZYJNIK

Ozdoba na szyję — np. łańcuszek albo sznur koralików — wykonana ze złota, srebra, korala lub kamieni szlachetnych. W starożytności naszyjniki były noszone przez kobiety (PnP 1:10; 4:9; por. Eze 16:11), a także przez mężczyzn, zwłaszcza piastujących wysokie stanowiska (Rdz 41:41, 42; Dn 5:7, 16, 17, 29). W czasach Gedeona naszyjniki — najwyraźniej z wisiorkami w kształcie księżyca — Midianici zakładali swym wielbłądom (Sdz 8:21, 26). Łańcuszkami przypominającymi naszyjniki ozdobiono świątynne kolumny Jachin i Boaz (2Kn 3:15-17).

O chełpliwych, niegodziwych ludziach powiedziano, że „wyniosłość służy im za naszyjnik” (Ps 73:3, 6). A ojcowskie karcenie i prawo matki są jak wspaniały naszyjnik na szyi syna (Prz 1:8, 9).