OG

Potężny amorycki król Baszanu (1Kl 4:19), którego Izraelici pokonali przed wejściem do Ziemi Obiecanej. Był jednym z olbrzymich Refaitów. Jego wielkie, żelazne mary (być może sarkofag z czarnego bazaltu) miały wymiary 4 na 1,8 m (Pwt 3:11, przyp. w NW). Og i Sychon panowali nad Amorytami na wsch. od Jordanu (Pwt 3:13; 4:46, 47). Terytorium Oga rozciągało się od góry Hermon do Jabboku i obejmowało 60 warownych miast oraz liczne osady wiejskie (Pwt 3:3-5, 8-10; Joz 12:4, 5; por. Lb 21:23, 24). Dwoma głównymi miastami były Edrei i Asztarot (Pwt 1:4; Joz 13:12).

Izraelici zwyciężyli Oga pod koniec 40-letniej wędrówki, tuż przed rozbiciem obozu na równinach moabskich. Po pokonaniu Sychona starli się z wojskami Oga pod Edrei i z pomocą Bożą odnieśli wielki tryumf, zabijając Oga i wszystkich jego wojowników oraz zajmując jego miasta i mniejsze miejscowości (Lb 21:33 do 22:1; Pwt 3:1-13). Terytorium Oga weszło w skład dziedzictwa Manassesa (Lb 32:33; Pwt 3:13; Joz 13:29-31). Owo zwycięstwo zatrwożyło mieszkańców Kanaanu i skłoniło Rachab oraz Gibeonitów do zabiegania o pokój z Izraelitami w celu ratowania życia (Joz 2:10, 11; 9:9, 10). Bardzo pokrzepiło też Izraelitów i było przez nich wspominane jeszcze setki lat później (Pwt 31:4; Neh 9:22; Ps 135:10-12; 136:17-22).