PALTIEL
(„sprawcą mego ocalenia jest Bóg”).
1. Syn Azzana; przedstawiciel plemienia Issachara podczas podziału Ziemi Obiecanej na dziedziczne posiadłości (Lb 34:17, 18, 26).
2. Syn Laisza, pochodzący z Gallim. Kiedy Saul prześladował Dawida, wydał za Paltiego (Paltiela) swą córkę Michal, żonę Dawida (1Sm 25:44). Gdy Dawid został królem, zażądał od Abnera i Isz-Boszeta, by mu ją oddano. To bardzo zasmuciło Paltiela, który szedł za nią i płakał, aż Abner kazał mu wrócić do domu (2Sm 3:13-16).