PAPIER

W czasach biblijnych cienki materiał pisarski w postaci arkuszy wyrabianych z włókien papirusu, czyli cibory papirusowej (zob. PAPIRUS).

Za pierwszych wytwórców papirusu jako materiału pisarskiego uchodzą Egipcjanie, którzy używali do tego celu cibory papirusowej rosnącej wówczas na brzegach Nilu. Zdaniem niektórych archeologów zajmowali się tym już w czasach Abrahama.

Papier z cibory papirusowej służył pierwszym chrześcijanom do pisania listów, zwojów i kodeksów. Odgrywał też ważną rolę w sporządzaniu odpisów ksiąg biblijnych, dopóki w IV w. n.e. nie ustąpił miejsca welinowi (dokładnie wyprawionej skórze zwierzęcej). W 2 Jana (w. 12) apostoł napisał, że wolałby przekazać swe uwagi „twarzą w twarz”, niż „używając papieru i atramentu”. „Papier” jest tutaj tłumaczeniem greckiego słowa chártes, oznaczającego przypuszczalnie arkusz papirusu.