PELETYCI

Wojownicy lojalnie popierający króla Dawida; zawsze wymieniani razem z Keretytami. Kiedy Dawid uciekał z Jerozolimy przed zbuntowanym Absalomem (którego poparła większa część armii), Peletyci przeszli z nim przez Kidron (2Sm 15:18, 23). Pomogli też stłumić powstanie Szeby (2Sm 20:7), później zaś poparli Salomona, wyznaczonego przez Dawida następcę tronu, a nie Adoniasza — jak to zrobił Joab (1Kl 1:38, 44). Choć nad całym wojskiem był ustanowiony Joab, Keretyci i Peletyci mieli swojego dowódcę, Benajasza, a zatem nie należeli do zasadniczej armii, lecz stanowili odrębny oddział w służbie króla Dawida (2Sm 8:18; 20:23; 1Kn 18:17). Ponieważ Peletyci nie są wspominani ani w okresie poprzedzającym panowanie Dawida, ani późniejszym, nasuwa się wniosek, że chodziło o jego osobistych sług, a nie o stałą gwardię królewską (por. 2Sm 8:18 z 23:22, 23).

Trudno z całkowitą pewnością powiedzieć, kim byli Peletyci, powstało więc szereg teorii, z których dwie są najpopularniejsze: 1) Uderzające podobieństwo hebrajskich słów określających Peletytów i Filistynów (po dodaniu jednej litery do פלתי [Peletyta] powstaje פלשתי [Filistyn]) daje podstawę do przypuszczeń, że mieli oni wspólne pochodzenie albo że Peletyci byli jednym z plemion filistyńskich. Co prawda zdaniem niektórych jest to niemożliwe, by w skład osobistej straży przybocznej Dawida wchodzili Filistyni, ale nie można tego wykluczyć. 2) Z drugiej strony określenia Keretyci i Peletyci mogły wskazywać na zadania lub zakres obowiązków członków straży przybocznej Dawida — Keretyci mogli być oddziałem egzekucyjnym, a Peletyci biegaczami. Biegacze (gońcy) służyli na dworze Saula, a także późniejszych królów (1Sm 22:17; 2Kl 11:4; 2Kn 30:6). Ten drugi pogląd ma jednak znacznie mniej zwolenników niż pierwszy.