PINECHAS

1. Syn Eleazara i wnuk Aarona. Jego matką była córka Putiela, a synem Abiszua (Wj 6:25; 1Kn 6:4). Dzięki zdecydowanemu działaniu młodego Pinechasa została zatrzymana plaga od Jehowy, w wyniku której na równinach moabskich 24 000 Izraelitów zginęło za to, że dopuścili się rozpusty i ‛przystali do Baala z Peor’. Kiedy Pinechas zobaczył, że Zimri wprowadził do swego namiotu Midianitkę Kozbi, przebił oboje dzidą, „kobietę przez jej narządy rozrodcze”. Ta gorliwość w ‛nietolerowaniu żadnej rywalizacji’ z Jehową została ‛poczytana mu za prawość’, toteż Bóg zawarł z nim przymierze, że kapłaństwo pozostanie w jego rodzie „po czas niezmierzony” (Lb 25:1-3, 6-15; Ps 106:30, 31).

Pinechas pełnił za swego życia różne obowiązki. Jako kapłan wyruszył z armią, która wywarła pomstę Jehowy na Midianie (Lb 31:3, 6). Gdy na trzy plemiona padło podejrzenie, że odstępują od wielbienia Jehowy, stanął na czele grupy mającej zbadać tę sprawę (Joz 22:9-33). Był wodzem odźwiernych przybytku (1Kn 9:20). Kiedy jego ojciec został pochowany na Wzgórzu Pinechasa, objął po nim urząd arcykapłana (Joz 24:33; Sdz 20:27, 28). Jego imię zajmuje ważne miejsce w kilku rodowodach z okresu po niewoli babilońskiej (1Kn 6:4, 50; Ezd 7:5; 8:2).

2. Młodszy z dwóch synów kapłana Helego, nazwanych „nicponiami” (1Sm 1:3; 2:12). Pełniąc służbę kapłańską, on i jego brat Chofni współżyli z kobietami usługującymi u wejścia do przybytku i „lekceważąco traktowali dar ofiarny Jehowy” (1Sm 2:13-17, 22). Kiedy ojciec mało zdecydowanie próbował ich strofować, wcale go nie słuchali. Za niegodziwość, jakiej się dopuszczali, Bóg ogłosił na nich wyrok, który został wykonany, gdy obaj jednego dnia ponieśli śmierć w bitwie z Filistynami (1Sm 2:23-25, 34; 3:13; 4:11). Żona Pinechasa na wiadomość o uprowadzeniu Arki oraz śmierci teścia i męża doznała tak wielkiego szoku, że zaczęła rodzić i wydawszy na świat Ichaboda, zmarła (1Sm 4:17-21).

3. Lewita, którego syn Eleazar pomagał liczyć skarby świątynne za czasów Ezdrasza, w 468 r. p.n.e. (Ezd 8:33, 34).