PLAGA

Hebrajskie słowa tłumaczone na „plaga” dosłownie znaczą „dotknięcie”, „uderzenie”, „cios”, „porażka” i „śmierć”. Jehowa Bóg zadawał ludziom takie ciosy, by ukarać ich za buntownicze szemranie (Lb 16:41-50), odmowę podporządkowania się Jego woli (Za 14:12, 15, 18), zbezczeszczenie czegoś świętego (1Sm 5:1 do 6:4), krzywdzenie Jego pomazańców (Rdz 12:17; Ps 105:15), a także za niewierność i łamanie Jego prawa (Kpł 26:21; Lb 14:36, 37; 31:16; Pwt 28:59-61; 1Kn 21:17, 22; 2Kn 21:12-15). Posługiwał się w tym celu aniołami albo ludźmi (2Sm 24:17; Jer 19:1-8; 25:8, 9; 49:17; 50:13, 14). Aby ustała plaga zesłana przez Jehowę, potrzebne było wstawiennictwo Jego sługi lub szczera modlitwa skruszonego grzesznika (Rdz 20:17, 18; 1Kl 8:37, 38; 2Kn 6:28, 29).

Plaga mogła też być naturalnym skutkiem czyjegoś grzechu (Prz 6:32, 33). Czasami stanowiła ją choroba, np. „plaga trądu” (Kpł 13:2), lub jakieś nieszczęście będące wynikiem splotu okoliczności (Ps 38:11; 73:5, 14).

Plagi, które Jehowa zesłał na Egipt za czasów Mojżesza, ujawniły Jego wielką moc i rozsławiły wśród narodów Jego imię (Wj 9:14, 16). O wydarzeniach tych wspominali po latach przedstawiciele okolicznych ludów (Joz 2:9-11; 9:9; 1Sm 4:8; 6:6). Poza tym plagi te obnażyły bezsilność bogów Egiptu (Wj 12:12; Lb 33:4; zob. BOGOWIE I BOGINIE [Dziesięć plag]; MOJŻESZ [Przed faraonem]).

Plagi (gr. plegaí, dosł. „uderzenia; ciosy”) wspomniane w Księdze Objawienia najwyraźniej stanowią wyraz gniewu Bożego i symbolizują skutki Jego sądowniczych rozstrzygnięć (Obj 9:18, 20; 11:6; 15:1, 6, 8; 16:9, 21; 18:4, 8; 21:9; 22:18).