PUT

„Syn” Chama (Rdz 10:6; 1Kn 1:8). Choć występuje również w innych miejscach Biblii, nie podano w niej imienia żadnego z jego potomków. Wiadomo, że często wspierali oni militarnie Egipt (Jer 46:9; Eze 30:4-6; Nah 3:9). Służyli także jako najemnicy w armii Tyru i przyczynili się do jego świetności (Eze 27:3, 10). Przepowiedziano też, że Put znajdzie się wśród wojsk Goga z Magog (Eze 38:5).

Dostępne dowody wskazują na związek między Put a Libijczykami z pn. Afryki. W Septuagincie i Wulgacie trzykrotnie oddano „Put” przez „Libijczycy” (Jer 46:9; Eze 27:10; 38:5). Hebrajskie „Put” ściśle odpowiada występującemu w inskrypcjach staroperskich słowu put[i]ja (zwykle kojarzonemu z Libią). Jednakże z Nahuma 3:9 zdaje się wynikać, że Put i Luwím („Libijczycy”) stanowili odrębne ludy. Ale nie musi to wykluczać utożsamienia mieszkańców Put z Libijczykami. Być może „Libijczycy” to termin obszerniejszy niż hebrajskie Luwím, gdyż Herodot pisze o „licznych ludach libijskich” (Dzieje, II, 32).

Obecnie z przyczyn fonetycznych na ogół odrzuca się pogląd, że Put występuje w inskrypcjach egipskich jako „Punt”.