RECHUM

1. Jeden z mężczyzn wymienionych na początku spisu wygnańców, którzy wrócili z Babilonu do Jerozolimy z Zerubbabelem i Jeszuą (Ezd 2:1, 2). W Nehemiasza 7:7 jego imię ma postać Nechum.

2. Kapłan wymieniony wśród tych, którzy wrócili z Zerubbabelem (Neh 12:1, 3). Po zwykłym przestawieniu hebrajskich liter można go utożsamić z mężczyzną nazwanym w Nehemiasza 12:15 i w innych miejscach Charimem (zob. CHARIM 1).

3. „Naczelny urzędnik rządowy” (imperium perskiego), który miał swą siedzibę prawdopodobnie w Samarii; z jego inicjatywy powstał list do króla Artakserksesa przedstawiający w fałszywym świetle zamiary Żydów odbudowujących Jerozolimę. W odpowiedzi król nakazał Rechumowi i jego rodakom udać się do Jerozolimy i siłą powstrzymać Żydów od kontynuowania prac (Ezd 4:8-24). Jednak po krótkim czasie Aggeusz i Zachariasz zachęcili Żydów do wznowienia odbudowy, co w końcu usankcjonował perski rozkaz wydany na podstawie pierwotnego dekretu Cyrusa (Ezd 5:1 do 6:13).

4. Lewita, syn Baniego; pomagał przy naprawie muru Jerozolimy (Neh 3:17).

5. Naczelnik rodu w okresie powygnaniowym, którego potomek, jeśli nie on sam, za czasów namiestnika Nehemiasza potwierdził przymierze wierności (Neh 10:1, 14, 25).