REUEL

(„towarzysz [przyjaciel] Boga”).

1. Drugi wymieniony z imienia syn Ezawa, urodzony przez Basemat, córkę Ismaela. Czterech synów Reuela zostało szejkami edomskimi (Rdz 36:2-4, 10, 13, 17; 1Kn 1:35, 37).

2. Teść Mojżesza, kapłan Midianu (Wj 2:16-21; Lb 10:29). W innych miejscach występuje pod imieniem Jetro (zob. JETRO).

3. Gadyta, którego syn Eliasaf był podczas wędrówki po pustkowiu naczelnikiem swego plemienia (Lb 2:14). Jego imię jest gdzie indziej zapisywane jako Deuel (zob. DEUEL).

4. Przodek pewnego Beniaminity, który po niewoli babilońskiej mieszkał w Jerozolimie (1Kn 9:3, 7, 8).