RIFAT

Syn Gomera i wnuk Jafeta (Rdz 10:2, 3; 1Kn 1:6). W masoreckim tekście 1 Kronik 1:6 występuje imię „Difat” (por. Bw), jednakże Septuaginta, Wulgata i ok. 30 manuskryptów hebrajskich wspominają o „Rifacie”. Rozbieżność ta może być skutkiem pomylenia przez kopistę bardzo podobnych do siebie liter hebrajskich: dálet (ד) i resz (ר).

Rifat został wymieniony wśród przodków różnych narodów i ludów, które po potopie rozprzestrzeniły się po całej ziemi (Rdz 10:32). Jedyna wzmianka historyczna o jego potomkach pochodzi od Józefa Flawiusza (I w. n.e.), według którego dawnych mieszkańców Paflagonii (krainy leżącej na pd. wybrzeżu Morza Czarnego w pn.-zach. części Azji Mniejszej) nazywano wcześniej Ryfatejczykami. Niektórzy uczeni wiążą tę nazwę z przepływającą przez tamte okolice rzeką Reba, inni zaś z Rebancją — okręgiem leżącym bardziej na zach., nad Bosforem. Jednakże skąpe informacje biblijne i brak wzmianek o Rifacie w dostępnych źródłach świeckich nie pozwalają na jednoznaczne rozstrzygnięcia w tej sprawie.