SIODŁO

Siedzenie dla jeźdźca nakładane na grzbiet zwierzęcia. Biblia często wspomina o siodłaniu osłów (Rdz 22:3; Lb 22:21; 2Sm 17:23; 19:26; 1Kl 2:40; 13:13, 27; 2Kl 4:24), choć nie podaje, jak wyglądały owe siodła. Na podstawie starożytnych wizerunków można przypuszczać, że początkowo siodłem był po prostu kawałek tkaniny lub skóry, którym wyściełano grzbiet konia. Hebrajski odpowiednik czasownika „siodłać” przede wszystkim znaczy „wiązać”, z czego wynika, że siodła przywiązywano do zwierząt. Pewna starożytna płaskorzeźba ukazuje dromadera z siodłem przypominającym pudło. Trudno powiedzieć coś więcej o „kobiecym koszu przy siodle wielbłąda”, wspomnianym w Rodzaju 31:34. Hebrajskie wyrażenie kar haggamál bywa na ogół tłumaczone na „siodło wielbłąda” (Bp, BT) lub „siodło wielbłądzie” (Bw).

Według Prawa Mojżeszowego każdy, kto dotknął siodła, na którym jechał ktoś mający wyciek, stawał się tak samo nieczysty, jak ten, kto dotknął przedmiotu, na którym siedziała kobieta w czasie menstruacji (Kpł 15:9, 19-23).