SOLI, DOLINA

Dolina, w której Izraelici dwukrotnie pokonali Edomitów (2Sm 8:13; 2Kl 14:7). Nie wiadomo dokładnie, gdzie leżała, lecz uczeni zazwyczaj wymieniają dwa możliwe miejsca — jedno w pobliżu Beer-Szeby, a drugie na pd. od Morza Słonego (Martwego).

Na wsch. od Beer-Szeby, w Negebie, znajduje się dolina, której arabska nazwa (Wadi al-Milh) znaczy właśnie „dolina soli”. W tym punkcie Judejczycy zdążający z pn. i Edomici idący od pd. wsch. rzeczywiście mogli się spotkać i stoczyć walkę. Niemniej inni badacze uważają, że doszło do tego raczej na obszarze Edomu, i utożsamiają biblijną Dolinę Soli z równiną położoną na pd. pd. zach. od Morza Słonego. Obecnie tereny te są dość bagniste, toteż nie wybrano by ich na pole bitwy. Jeżeli jednak uwzględnić fakt, iż poziom Morza Słonego się podniósł, można przypuścić, że w czasach wspomnianych bitew grunt był tam stabilniejszy albo że bój wszczęto w tej części doliny, gdzie nie występowały mokradła. Lokalizacja urwistej skały, z której po drugiej bitwie strącono 10 000 Edomitów, pozostaje nieznana (2Kn 25:11, 12).

W pierwszej bitwie Dawid i Joab (najwyraźniej z Abiszajem, dowodzącym przynajmniej częścią oddziałów) zabili w Dolinie Soli 18 000 Edomitów (2Sm 8:13; 1Kl 11:15; 1Kn 18:12; Ps 60, nagł.). Później król Amacjasz (858-830 p.n.e.) zaatakował i wybił w tym samym miejscu 10 000 Edomitów, po czym kazał stracić jeszcze 10 000 pojmanych. Władca ten zajął też edomską warownię Sela (2Kl 14:7; 2Kn 25:11, 12; zob. EDOM, EDOMICI).