SZADRACH

Babilońskie imię jednego z żydowskich wygnańców, piastującego w Babilonie wysokie stanowisko państwowe. Trzej towarzysze Daniela — Szadrach, Meszach i Abed-Nego — są zawsze wymieniani wspólnie, przy czym Szadrach za każdym razem jako pierwszy (być może dlatego, że ich hebrajskie imiona — Chananiasz, Miszael i Azariasz — zawsze występują według kolejności liter alfabetu hebrajskiego). Babilońskie imiona nadano im po uprowadzeniu do niewoli w Babilonie. Ponieważ zauważono, że są młodzieńcami inteligentnymi, bez jakiejkolwiek skazy i dobrze wyglądającymi, postanowiono poddać ich tam specjalnemu szkoleniu. Po trzech latach okazało się, iż dziesięciokrotnie przewyższają tamtejszych mędrców. Z pewnością zawdzięczali to błogosławieństwu Jehowy, które niewątpliwie zyskali m.in. dzięki zdecydowanemu postanowieniu, by nie kalać się miejscowymi przysmakami (Dn 1:3-20). Następnie — w myśl relacji biblijnej — wyznaczono ich do zarządzania prowincją babilońską (Dn 2:49). Chwilowo stracili łaskę króla, ponieważ nie chcieli się pokłonić jego wielkiemu posągowi, ale gdy Jehowa wyratował ich z ognistego pieca, odzyskali swe stanowiska (Dn 3).