SZALLUM

(od rdzenia oznaczającego: „zawrzeć pokój; dać odszkodowanie; odpłacić”).

1. Ostatni z wymienionych synów Naftalego (1Kn 7:13). Gdzie indziej nosi imię Szillem (Rdz 46:24; Lb 26:49; zob. SZILLEM).

2. Syn Szaula, wnuk Symeona, ojciec Mibsama (1Kn 4:24, 25).

3. Syn Sismaja i ojciec Jekamiasza w rodzie Jerachmeelitów w plemieniu Judy (1Kn 2:4, 5, 9, 25, 40, 41).

4. Potomek Koracha, główny odźwierny sanktuarium, który swego czasu otrzymał przydział służby w bramie królewskiej po stronie wsch. Imię to pojawia się przeważnie w wykazach osób, które powróciły z Babilonu i zamieszkały w Jerozolimie (1Kn 9:2, 3, 17-19, 31, 34; Ezd 2:1, 42; Neh 7:45). Jednak pewne wypowiedzi — takie jak wzmianka o „jadalni Maasejasza, syna odźwiernego Szalluma” za dni Jeremiasza (Jer 35:4) — mogą wskazywać, że imię „Szallum” występujące w spisach powygnaniowych odnosi się do całego domu patriarchalnego odźwiernych, którzy byli potomkami jakiegoś wcześniejszego Szalluma. Za takim wnioskiem zdaje się też przemawiać okoliczność, iż Szallum to być może Szelemiasz — utożsamiany także z Meszelemiaszem — odźwierny usługujący na wsch. od sanktuarium w czasach Dawida (1Kn 26:1, 2, 9, 14).

5. Syn Jabesza, szesnasty władca królestwa dziesięcioplemiennego. Uknuł spisek i zabił Zachariasza, ostatniego panującego potomka Jehu. Zasiadał na tronie w Samarii przez jeden miesiąc księżycowy ok. 791 r. p.n.e., po czym zginął z ręki Menachema (2Kl 15:8, 10-15).

6. Efraimita, którego syn Jechizkiasz razem z innymi naczelnikami plemienia sprzeciwił się trzymaniu w niewoli współbraci z Judy (2Kn 28:12, 13).

7. Potomek Aarona w linii rodowej arcykapłanów. Za panowania Jozjasza urząd ten sprawował jego syn, lub dalszy potomek, imieniem Chilkiasz (1Kn 6:12, 13; 2Kn 34:9). Pochodził od niego także Ezdrasz (Ezd 7:1, 2). Gdzie indziej występuje jako Meszullam (1Kn 9:11; Neh 11:11; zob. MESZULLAM 4).

8. Mąż prorokini Chuldy, do której udali się wysłannicy króla Jozjasza; syn Tikwy. Był „opiekunem szat” — przypuszczalnie kapłańskich albo królewskich (2Kl 22:14; 2Kn 34:22). Być może ten sam, co omówiony w poz. 10.

9. Syn Jozjasza. Królował nad Judą przez trzy miesiące, po czym faraon Necho uprowadził go na wygnanie (2Kl 23:30-34; 1Kn 3:15; Jer 22:11, 12). Nazywany też Jehoachazem (zob. JEHOACHAZ 3).

10. Stryj Jeremiasza. W 608 r. p.n.e. Jeremiasz kupił pole od jego syna Chanamela (Jer 32:1, 7-9). Skoro żył w tym okresie, można by go utożsamić z Szallumem, o którym mowa w poz. 8.

11. Jeden z odźwiernych, którzy po powrocie Ezdrasza do Jerozolimy zgodzili się odprawić cudzoziemskie żony wraz z synami (Ezd 10:24, 44). Przypuszczalnie w jakiś sposób spokrewniony z opisanym w poz. 4.

12. Jeden z synów Binnuja, którzy odesłali cudzoziemskie żony oraz ich synów (Ezd 10:38-42, 44).

13. Książę połowy okręgu Jerozolimy, który wraz z córkami pomagał przy naprawie murów jerozolimskich; syn lub potomek Hallochesza (Neh 3:12).