SZIMEICI

(„[od; należący do] Szimeja”).

Potomkowie Szimeja, syna Gerszona, a wnuka Lewiego (Wj 6:16, 17). Podczas pierwszego liczenia narodu na pustkowiu spisanych spośród Szimeitów i Libnitów („rodzin Gerszonitów”) było w sumie 7500 (Lb 3:20b-22). Szimeici razem z Libnitami obozowali „za przybytkiem”, czyli po stronie zachodniej. Jako Lewici pochodzący od Gerszona, zajmowali się transportem, montażem i konserwacją przybytku, jak również jego nakryć, a także zasłon dziedzińca, kotar (u wejścia na dziedziniec i do namiotu) oraz linek namiotowych (Wj 26:1, 7, 14, 36; 27:9, 16; Lb 3:23-26).

Szimej miał czterech synów: Jachata, Zinę, Jeusza i Berię. Ponieważ dwaj ostatni nie mieli wielu synów, wspólnie stali się „domem patriarchalnym dla jednej grupy urzędniczej”. Wzmianka o tym pochodzi z czasów Dawida, gdy związane z przybytkiem obowiązki Szimeitów najwidoczniej były podzielone między owe trzy rodziny (1Kn 23:6, 7, 10, 11). W proroctwie dotyczącym Jezusa Zachariasz wymienia rodzinę Szimeitów wśród osób gorzko płaczących nad „Tym, którego przebili” (Za 12:10-13; Jn 19:37).