SZIMRON

1. („Ciernisty krzew”). Jeden z synów Issachara (Rdz 46:13; 1Kn 7:1). Należał do „synów Izraela, którzy przybyli do Egiptu”. Jego potomkowie, Szimronici, utworzyli ród w plemieniu Issachara (Rdz 46:8; Lb 26:23, 24).

2. (Od rdzenia oznaczającego: „strzec”). Miasto, którego król przyłączył się do koalicji Kananejczyków z północy, pokonanej przez Jozuego u wód Merom (Joz 11:1, 5, 8; 12:20; zob. SZIMRON-MERON). Zostało przydzielone plemieniu Zebulona (Joz 19:10, 15). Identyfikuje się je z Chirbat Sammunija (Tel Szimron), leżącym ok. 8 km na zach. od Nazaretu.