SIN

(שׂ) (sin), SZIN (שׁ) (szin).

Dwudziesta pierwsza litera alfabetu hebrajskiego. Stosowano ją do zapisywania dwóch dźwięków, a w późniejszym okresie do ich rozróżnienia użyto znaku diakrytycznego. Kropka umieszczona nad lewym narożnikiem (שׂ) oznaczała wymowę „s”, a nad prawym (שׁ) — wymowę „sz”.

W tekście hebrajskim literą tą rozpoczyna się osiem kolejnych wersetów Psalmu 119:161-168.