SZCZYPCE

Złote przybory do lamp świecznika w przybytku i w świątyni (Wj 25:37, 38; 37:23; Lb 4:9; 1Kl 7:48, 49; 2Kn 4:19-21). Hebrajski odpowiednik wyrazu „szczypce” brzmi melkachájim; ma on formę liczby podwójnej i pochodzi od rdzenia oznaczającego „brać”. Liczba podwójna może wskazywać na narzędzie składające się z dwóch części. W Izajasza 6:6 tym samym słowem określono szczypce, którymi seraf wyjął z ołtarza rozżarzony węgielek.

W Biblii oddzielnie wymieniono „szczypce” do świeczników oraz „gasidła” używane w świątyni (1Kl 7:49, 50; 2Kn 4:21, 22). Nie opisano dokładnie tych narzędzi, ale być może jedne wykorzystywano jako pojemniki na wypalone knoty, a drugie przypominały nożyce i służyły do odcinania wypalonych części knotów. W przybytku takie odcięte szczypcami knoty wkładano do popielnic, a potem wyrzucano (Wj 37:23).