SUKKOT

(„szałasy”).

1. Miejsce, gdzie po spotkaniu z Ezawem Jakub zbudował sobie dom, a dla swego stada postawił szałasy, czyli kryte zagrody, od których właśnie pochodzi nazwa Sukkot (Rdz 33:16, 17). Wypowiedź, iż jego następne miejsce pobytu, Szechem, znajdowało się „w ziemi Kanaan”, wskazuje, że Sukkot leżało poza właściwym Kanaanem (Rdz 33:18).

Inne wzmianki odnoszące się zapewne do tego samego miejsca lokalizują je po wsch. stronie Jordanu. Na przykład Sukkot wymieniono wśród miast na tamtym obszarze stanowiących dziedzictwo plemienia Gada (Joz 13:24, 25, 27). Gdy Gedeon ścigał Midianitów, przekroczył Jordan i dotarł do Sukkot, którego książęta nie chcieli dać jego wojownikom żywności, podobnie jak mieszkańcy pobliskiego Penuelu. W drodze powrotnej Gedeon wypytał o imiona 77 książąt i starszych Sukkot (było to więc stosunkowo duże miasto) i ukarał ich za to, że nie udzielili mu wsparcia w wyprawie wojennej zleconej przez Boga (Sdz 8:4-16). Kiedy Salomon budował świątynię, w Okręgu Jordanu, między Sukkot a Caretan, odlewano przedmioty z miedzi (1Kl 7:46).

Na podstawie powyższych wzmianek Sukkot na ogół utożsamia się ze współczesnym Tall Dajr ʽAlla (zwanym też Sukkot), leżącym ok. 5 km na wsch. od Jordanu i niedaleko na pn. od Jabboku, w miejscu, gdzie potok ten wypływa spomiędzy wzgórz. Pierwotna nazwa mogła się zachować w nazwie pobliskiego Tall al-Achsas, gdyż jest to arabski odpowiednik hebrajskiego Sukkot. Tall Dajr ʽAlla góruje nad żyzną równiną; być może to właśnie ją nazwano w Psalmie 60:6 i 108:7 „niziną Sukkot”.

2. Pierwsze wymienione miejsce postoju Izraelitów w drodze nad Morze Czerwone (Wj 12:37). Ponieważ nie jest znane położenie Rameses, z którego wyszli Izraelici, ani Etam, gdzie mieli następny postój, trudno także zlokalizować Sukkot (Wj 13:20). Można tylko powiedzieć, że najprawdopodobniej leżało w odległości jednego dnia drogi (30-50 km) od pustkowia Etam, które zapewne rozciągało się wzdłuż pn.-zach. skraju półwyspu Synaj.