SIARKA

Pierwiastek niemetaliczny o żółtej barwie; występuje w stanie wolnym i w postaci związków, głównie siarczków i siarczanów. Ma niską temperaturę topnienia: 113°C. Pali się jasnoniebieskim płomieniem, a produktem spalania jest dwutlenek siarki, bezbarwny gaz o ostrym zapachu.

Pierwsza historyczna wzmianka o siarce dotyczy zagłady niegodziwych miast Sodomy i Gomory, na które spadł deszcz ognia i siarki (Rdz 19:24; Łk 17:29). Powołując się na badania geologiczne, niektórzy uważają, że Jehowa mógł się posłużyć w tym celu wybuchami wulkanicznymi, co tłumaczyłoby obecność dużych ilości siarki w okolicach pd. krańca Morza Martwego.

Panuje pogląd, że w Dolinie Hinnoma (Gehenna), tuż za murami starożytnej Jerozolimy, nieustannie płonął ogień podsycany siarką, która umożliwiała uzyskanie wysokich temperatur. Palono tam śmieci lub zwłoki.

Począwszy od wzmianki o ognistej zagładzie Sodomy i Gomory (1919 p.n.e.), Pismo Święte wielokrotnie nawiązuje do łatwopalności siarki (Iz 30:33; 34:9; Obj 9:17, 18). Stanowi ona symbol całkowitego zniszczenia lub spustoszenia (Pwt 29:22, 23; Hi 18:15). W opisach zagłady często występuje razem „ogień i siarka” (Ps 11:6; Eze 38:22; Obj 14:9-11). O Diable powiedziano, że zostanie „wrzucony do jeziora ognia i siarki”, będącego trafnym symbolem bezpowrotnego unicestwienia, czyli „drugiej śmierci” (Obj 19:20; 20:10; 21:8).