ROJĄCE SIĘ STWORZENIE

Odpowiednik hebrajskiego słowa szérec, pochodzącego od rdzenia czasownikowego oznaczającego „roić się” (Rdz 8:17; Wj 8:3). Rzeczownik ten najwyraźniej odnosi się do małych stworzeń występujących w dużej liczbie (Wj 8:3; Ps 105:30; por. Wj 1:7). Po raz pierwszy użyto go w Rodzaju 1:20 w opisie piątego dnia stwarzania, gdy wody zaroiły się duszami żyjącymi. Podczas potopu ‛rojące się stworzenia’ lądowe, które znalazły się poza arką, wyginęły (Rdz 7:21).

Przepisy dotyczące zwierząt czystych i nieczystych wskazują, że określenie to może się odnosić do stworzeń żyjących w wodzie (Kpł 11:10), stworzeń skrzydlatych, m.in. nietoperzy i owadów (Kpł 11:19-23; Pwt 14:19), stworzeń lądowych, np. gryzoni, jaszczurek i kameleonów (Kpł 11:29-31), jak również do stworzeń poruszających się „na brzuchu” i mających wiele nóg (Kpł 11:41-44). Wiele z tych zwierząt, choć nie wszystkie, Prawo uznawało za „nieczyste”, czyli nienadające się na pokarm.