PŁYWAK

Osoba umiejąca poruszać się w wodzie za pomocą ruchów rąk i nóg. W starożytności umiejętność pływania była czymś powszechnym (Eze 47:5; Dz 27:42, 43). W pewnym tekście egipskim ojciec wspomina, że jego dzieci chodzą na lekcje pływania, a asyryjskie płaskorzeźby ukazują pływających wojowników, często korzystających przy tym ze skór napełnionych powietrzem.

Umiejętność pływania była niezbędna rybakom. Kiedy łowili ryby przy użyciu niewodu, czasami musieli zanurkować, żeby ściągnąć obciążoną krawędź sieci i związać ją od dołu. Piotr, który był rybakiem, zapewne dobrze pływał (Jn 21:7, 8), ale gdy szedł po wodzie i zaczął tonąć, zawołał do Jezusa Chrystusa o ratunek. Powodem prawdopodobnie było niezwykłe wzburzenie fal, potęgujące strach już i tak odczuwany przez Piotra (Mt 14:27-31).

W proroctwie skierowanym przeciwko Moabowi Izajasz nawiązał do ruchów pływaka: „Ręka Jehowy spocznie na tej górze, a Moab zostanie rozdeptany na swym miejscu, jak się rozdeptuje stertę słomy na gnojowisku. I rozpostrze ręce pośród niego, jak je rozpościera pływak, by płynąć, i poniży jego wyniosłość zwodniczymi ruchami swych rąk” (Iz 25:10, 11). Powyższe tłumaczenie, podobnie jak tekst greckiej Septuaginty, wskazuje, że Jehowa wyciągnie ręce przeciw Moabowi, by zadać mu druzgocące ciosy. Ale fragment ten można też odczytać tak, że to Moab wykonuje ruchy podobne do pływaka. Na przykład w Biblii Tysiąclecia powiedziano: „Albowiem ręka Jahwe spocznie na tej górze. Moab zaś będzie rozdeptany u siebie, jak się depcze słomę na gnojowisku; i wyciągnie tam na środku swe ręce, jak pływak je wyciąga do pływania, lecz [Jahwe] upokorzy jego pychę razem z wysiłkami jego rąk”.