TAMMUZ I

Bóstwo opłakiwane przez odstępcze kobiety w Jerozolimie; scenę taką ujrzał w wizji Ezechiel w szóstym roku pobytu na wygnaniu (612 p.n.e.) (Eze 8:1, 3, 14).

W tekstach sumeryjskich Tammuz jest przedstawiany pod imieniem Dumuzi jako małżonek lub kochanek bogini płodności Inany (babilońska Isztar). Jak się sugeruje, Tammuz był królem, którego po śmierci wyniesiono do rangi bóstwa. Z sumeryjskich tekstów datowanych na XVIII w. p.n.e. wynika, że z Dumuzim identyfikowano władców Sumeru.

W związku z tożsamością Tammuza D. Wolkstein i S. N. Kramer zauważyli: „W starożytnym Sumerze istniało sporo ‚umierających bogów’, ale najlepiej znanym jest Dumuzi, biblijny Tammuz, opłakiwany przez kobiety w Jerozolimie jeszcze za czasów proroka Ezechiela. Początkowo bóg Dumuzi był śmiertelnym sumeryjskim władcą, którego życie i śmierć wywarły ogromny wpływ na sumeryjskich myślicieli i twórców mitów” (Inanna, Queen of Heaven and Earth, Nowy Jork 1983, s. 124). Podobnie napisał O. R. Gurney: „Dumuzi pierwotnie był człowiekiem, królem Erech (...) Co więcej, ludzką naturę Dumuziego potwierdza fragment mitu, w którym mówi on do Inany: ‚Zaprowadzę cię do domu mego boga’. Bóg by się w ten sposób nie wypowiadał” (Journal of Semitic Studies, t. 7, 1962, ss. 150-152).