GARBARZ

Osoba zajmująca się wyprawianiem skór w celu przygotowania ich do wyrobu różnych przedmiotów (2Kl 1:8; Mt 3:4). W starożytności garbowanie prawdopodobnie odbywało się tak, jak do niedawna na Bliskim Wschodzie — w jedno- lub dwuizbowej garbarni wyposażonej w narzędzia i kadzie do wyprawiania skór. W ogólnym zarysie proces wyprawiania skóry obejmował: 1) moczenie skóry w roztworze wapna, 2) usuwanie sierści oraz resztek mięsa i tłuszczu, 3) garbowanie skóry w roztworze sporządzonym z kory sumaka, dębu lub innych roślin.

Piotr „przez szereg dni pozostawał w Joppie u niejakiego Szymona, garbarza”, którego dom znajdował się nad morzem (Dz 9:43; 10:32).