TIMNA

1. Nałożnica Elifaza, syna Ezawa, i matka Amaleka (Rdz 36:10-12). W rodowodzie w 1 Kronik 1:36 najpierw wymieniono pięciu synów Elifaza, syna Ezawa. Następnie w tekście hebrajskim dodano: „Timna i Amalek” (Bp, BT, Bw). Profesor C. F. Keil napisał na ten temat: „Dodanie w Księdze Kronik dwóch imion Timnaʽ i ʽAmalek wydaje się zwyczajnym skrótem, na który autor mógł sobie pozwolić, gdyż czytelnicy znali potomków Ezawa z Księgi Rodzaju. Także sama forma imienia Timnaʽ (rodzaj żeński) każe odrzucić błędną interpretację niektórych współczesnych egzegetów, że Timnaʽ to również syn Elifaza” (Biblischer Commentar über das Alte Testament: Chronik, Esra, Nehemia und Esther, Lipsk 1870, s. 35). Tak więc wymieniono sześciu synów Elifaza wraz z informacją, iż jeden z nich, Amalek, był synem Timny, nałożnicy Elifaza. Warto pamiętać, że od Amaleka wywodził się naród, który nienawidził ludu Bożego i o którym powiedziano: „Jehowa będzie toczył wojnę z Amalekiem z pokolenia na pokolenie” (Wj 17:8-16). A zatem oba te fragmenty, z Rodzaju i 1 Kronik, podają szczegóły dotyczące pochodzenia Amaleka. Ta Timna może być tożsama z osobą wymienioną w poz. 2.

2. Córka Seira Choryty, a zatem siostra Lotana i innych synów Seira (Rdz 36:20-22; 1Kn 1:39). Być może chodzi o tę samą kobietę, którą opisano powyżej.

3. Pierwszy z listy 11 „szejków Ezawa”, czyli Edomu (Rdz 36:40-43; 1Kn 1:51-54). Zdaniem wielu tłumaczy Timna i pozostałe określenia to imiona osób (Bg, BT, Bw, BWP, NŚ). Przyznaje się jednak na ogół, że wyrażenie „według ich rodzin, według ich miejsc, według ich imion” wskazuje na nazwę plemienia lub okolicy. W niektórych przekładach oddano to więc jako „książę z Timny” (Bp). Co ciekawe, w tym samym spisie, w Rodzaju 36:41, występuje imię kobiety — Oholibama — co pozwala uznać także Timnę za imię żeńskie. Euzebiusz z Cezarei i Hieronim utożsamiali Timnę ze współczesnym im miejscem w Edomie noszącym nazwę „Tamna” (Onomastikon, 96, 24-27). Dziś jednak nic nie wiadomo o żadnej okolicy, której nazwa odpowiadałaby Timnie.

4. Miejsce na granicy terytorium Judy i Dana (Joz 15:1, 10; 19:40-43). Niektórzy utożsamiają je z noszącym dość podobną nazwę Chirbat Tibna, położonym ok. 6 km na zach. od Bet-Szemesz, ale najstarsze z odkrytych tam pozostałości archeologicznych pochodzą dopiero z czasów rzymskich. Dlatego wielu opowiada się raczej za Tall al-Bataszi (Tel Batasz), leżącym po pd. stronie doliny potoku Sorek, ok. 7 km na zach. pn. zach. od Bet-Szemesz.

Gdy Samson szukał „sposobności przeciw Filistynom”, którzy panowali wtedy nad Izraelem, wybrał sobie na żonę kobietę filistyńską z Timny. W drodze do tego miasta, w jego winnicach, gołymi rękami zabił lwa (Sdz 14:1-6). Za czasów króla Achaza Filistyni zdobyli Timnę i jej zależne miejscowości (2Kn 28:16-19).

5. Miasto w górzystym regionie Judy. Uczeni utożsamiają tę Timnę z Chirbat at-Tabbana (Chorbat Tibna), leżącym ok. 3 km na pn. zach. od Gibei (Al Dżabʽa) (Joz 15:20, 48, 57). Wydaje się, że to właśnie w pobliżu tej Timny Juda chciał strzyc swe owce, a niedaleko Enaim, w drodze do Timny, współżył z Tamar, którą wziął za nierządnicę (Rdz 38:12-18).