TRACHON

(od gr. rdzenia oznaczającego: „nierówny”; prawdopodobnie: „nierówny teren”).

Kraina, która w okresie służby Jana Chrzciciela i Jezusa razem z Itureą podlegała Filipowi, rzymskiemu władcy okręgu (Łk 3:1). Północna granica Trachonu przebiegała ok. 40 km na pd. wsch. od Damaszku, w pn.-wsch. części Baszanu. Trachon kształtem przypominał gruszkę i obejmował obszar o powierzchni ok. 900 km².

Centralną część tej krainy zalegają pokłady lawy z głębokimi szczelinami i otworami, wskutek czego niewiele ziemi nadaje się pod inne uprawy niż winorośl. Te dzikie i niegościnne tereny nazywane są dziś po arabsku Al-Ladża („miejsce schronienia”), gdyż mogą się tam ukryć ludzie uciekający przed sprawiedliwością.

Ruiny starożytnych miast wskazują, że kiedyś kraina ta była znacznie gęściej zaludniona niż obecnie. Nie znaleziono tam jednak pozostałości budowli z drewna, a zatem dawniej, podobnie jak teraz, nie była porośnięta lasami. Wystarczające opady deszczu oraz występujące tam źródła umożliwiają hodowlę owiec i kóz.

Trachon wspomniano w Biblii tylko raz, natomiast Strabon i Józef Flawiusz wymieniają tę krainę kilkakrotnie. Z tych świeckich źródeł wynika, że rzymski cesarz August przekazał ją wraz z innymi terenami pod władzę Heroda Wielkiego. Po jego śmierci Trachon stanowił część tetrarchii odziedziczonej przez jego syna Filipa, który panował nad tym obszarem do końca życia.