URIASZ

(„moim światłem jest Jehowa”).

1. Hetyta, mąż Batszeby. Jeden z cudzoziemców służących w armii Dawida (2Sm 23:39; 1Kn 11:41). Jego słowa, zachowanie, poślubienie Izraelitki oraz okoliczność, iż mieszkał w Jerozolimie w pobliżu pałacu królewskiego — wszystko to sugeruje, że był obrzezanym prozelitą i oddawał cześć Jehowie Bogu (2Sm 11:3, 6-11).

Uriasz nigdy nie dowiedział się o tym, że gdy brał udział w bitwie przeciwko Ammonitom pod Rabbą, Dawid dopuścił się cudzołóstwa z jego żoną, Batszebą. Król sprowadził go do Jerozolimy, wypytał o przebieg wojny, po czym odesłał do domu, żeby można mu było przypisać ojcostwo dziecka jego żony. Uriasz jednak nie chciał nocować w domu, skoro wojska znajdowały się na polu walki (Pwt 23:9-11; por. 1Sm 21:5). Nie zrobił tego nawet wtedy, gdy Dawid go upił (2Sm 11:1-13). Wtedy król popełnił przeciw niemu drugą zbrodnię — odesłał go na wojnę z listem do Joaba, któremu rozkazał wystawić go na pewną śmierć w bitwie (2Sm 11:14-26).

2. Kapłan, który był świadkiem tego, jak Izajasz napisał na tablicy imię swego syna: Maher-Szalal-Chasz-Baz (Iz 8:1, 2). W innym miejscu występuje jako Urijasz (2Kl 16:10; zob. URIJASZ 1).

3. Jeden z mężczyzn (najprawdopodobniej kapłan), którzy stali po prawicy Ezdrasza, gdy ten czytał Prawo repatriantom zgromadzonym przed Bramą Wodną w Jerozolimie (Neh 8:1-4).