WOSK

Biblijne wzmianki o wosku najwidoczniej dotyczą wosku pszczelego — ciemnożółtej substancji wykorzystywanej przez pszczoły do budowy komórek plastra, w których przechowują miód i larwy. Po zjedzeniu dużej ilości miodu pszczoły robotnice produkują wosk w specjalnych gruczołach znajdujących się na spodniej stronie odwłoka. Kiedy wosk wydostanie się przez maleńkie pory, zastyga na powierzchni odwłoka w postaci białych łuseczek. Zanim pszczoła zrobi z niego użytek, wkłada go do otworu gębowego i przeżuwa. Pszczoły mogą regulować wytwarzanie wosku — wydzielają go tylko wtedy, gdy jest potrzebny (zob. PSZCZOŁA).

Wosk łatwo się oddziela od miodu po wrzuceniu do gorącej wody. Roztopiony wypływa na powierzchnię, skąd można go zebrać. W poetyckich przykładach biblijnych topnienie wosku unaocznia zgryzotę serca (Ps 22:14), rozpad gór i rozstąpienie się nizin (Ps 97:5; Mi 1:4) oraz zagładę nieprzyjaciół Boga. Psalmista śpiewał: „Jak od ognia topnieje wosk, tak niech sprzed Boga wyginą niegodziwcy” (Ps 68:1, 2).