COAR

(„małość”).

Jedno z miast „Okręgu”, najprawdopodobniej leżące niegdyś na skraju żyznej niziny (Rdz 13:10-12; zob. OKRĘG JORDANU). Wcześniej nazywało się chyba Bela. W czasach Abrahama było rządzone przez króla, który wraz z czterema innymi władcami Okręgu zbuntował się po 12 latach przeciw panowaniu Kedorlaomera, króla Elamu, ale został pokonany przez niego i jego trzech sojuszników (Rdz 14:1-11). Kiedy Jehowa miał zniszczyć Sodomę, Lot poprosił, by mógł uciec do Coaru; Bóg przychylił się do jego życzenia i oszczędził to miasto (Rdz 19:18-25). Później Lot, powodowany strachem, opuścił Coar i razem z dwiema córkami zamieszkał w pobliskich jaskiniach górskich (Rdz 19:30).

Jedno z proroctw zapowiadało, że gdy Moab dosięgnie nieszczęście, jego uciekinierzy schronią się w Coarze, a krzyk wywołany spustoszeniem tego kraju będzie słyszany „od Coaru aż do Choronaim, do Eglat-Szeliszia”, co może sugerować, iż Coar był wówczas miastem moabskim (Iz 15:5; Jer 48:34). W greckiej Septuagincie i niektórych współczesnych przekładach (Bp, BT, Bw, BWP) wymieniono Coar (Soar) w Jeremiasza 48:4 (w LXX „Zogora”; Jer 31:4), ale hebrajski tekst masorecki używa tam określenia „jego maleństwa” (NŚ; por. Bg, Wk). Coar był najdalej na pd. wysuniętym miejscem, które ujrzał Mojżesz, gdy oglądał Ziemię Obiecaną z góry Nebo (Pwt 34:1-3). Najwyraźniej leżało w Moabie lub w pobliżu tej krainy, niedaleko gór moabskich, gdzieś na pd. wsch. od Morza Martwego (por. Rdz 19:17-22, 30, 37). Jedni uczeni umiejscawiają Coar na pn. od Morza Martwego, inni na półwyspie Lisan, a jeszcze inni nieco na zach. bądź na pd. od pd. krańca tego morza. Yohanan Aharoni wskazuje na As-Safi, położone w delcie potoku Zered (Wadi al-Hasaʼ). W średniowieczu nazwę tę łączono z pewną ważną miejscowością między Jerozolimą a Elatem. Niektórzy badacze sądzą jednak, że dawny Coar, podobnie jak inne „miasta tego Okręgu”, pokrywają wody pd. części Morza Martwego (Rdz 13:12).