Towarzystwo Strażnica w zamyśle Bożym
NINIEJSZE czasopismo jest oficjalnym organem Towarzystwa Strażnica. Działalność tego Towarzystwa opiera się na czterech podstawowych założeniach: (1) że istnieje najwyższy Byt, Stwórca nieba i ziemi, którego imię brzmi Jehowa Bóg; (2) że Jego natchnionym i niezawodnym Słowem jest Biblia; (3) że Bóg zawsze miał pewien kanał, czyli środek do komunikowania się z człowiekiem; (4) że dzisiaj prawnym narzędziem używanym przez ten kanał Boży jest Towarzystwo Strażnica. Tytuł tego artykułu wskazuje, że będą tu rozpatrzone dwa ostatnie z powyższych podstawowych założeń.
Biblia pokazuje wyraźnie, że Bóg zawsze miał na ziemi człowieka, grupę ludzi lub organizację, która służyła Mu za środek lub kanał komunikacyjny. Już na samym początku Bóg powiadomił Adama o swej woli względem niego, a Adam z kolei pouczył Ewę, mówiąc jej na przykład o przykazaniu Bożym co do niespożywania owocu pewnego drzewa. Po buncie Adama Bóg oczywiście przestał go używać w tym charakterze. — 1 Mojżeszowa, rozdziały 2 i 3.
Abel niewątpliwie powiadomił swe otoczenie o właściwym sposobie wielbienia Boga, jeśli nie żywym słowem, to przynajmniej przykładem. Po nim wystąpił Enoch, który prorokował o nadchodzącym sądzie, jak o tym donosi w 14 wierszu swego listu Juda, uczeń Jezusa. Potem żył też Noe, który nie tylko zbudował olbrzymią arkę, czyli skrzynię, ale także był „kaznodzieją sprawiedliwości”, ostrzegającym współczesne mu wyuzdane pokolenie przed zbliżającym się potopem. Szereg lat później Jehowa Bóg jako swych rzeczników używał Abrahama, Izaaka oraz Jakuba. Przez wiele wieków zamysłom Bożym służył naród izraelski, a szczególnie pewni prorocy, udostępniając ludziom wiedzę o Bogu i o Jego woli względem nich. Oto jak Mojżesz przedstawił to swemu ludowi: „Któryż [jest] naród tak wielki, który by miał ustawy i sądy tak sprawiedliwe, jako wszystek ten zakon, który ja przedkładam wam dziś?” — 2 Piotra 2:5; 5 Mojż. 4:8.
Jezus, Syn Boży, po ochrzczeniu w Jordanie zaczął pełnić w służbie swego Ojca rolę kanału do komunikowania się z ludźmi. Powiedział on: „Jak mię nauczył Ojciec mój, tak mówię.” „Jam się na to narodził, i na tom przyszedł na świat, abym świadectwo dał prawdzie.” — Jana 8:28; 18:37, NT.
Kiedy Jezus dokończył swego dzieła jako człowieczy kanał komunikacyjny, wzniósł się do nieba i w dniu Pięćdziesiątnicy wylał świętego ducha Bożego na swych oczekujących tego naśladowców. Odtąd apostołowie i pewni starsi mężowie ze zboru chrześcijańskiego w Jeruzalem służyli jako kanał komunikacyjny, a zarazem też jako ciało kierownicze naśladowców Chrystusa. Dlatego gdy wyłaniały się pytania, jak na przykład dotyczące obrzezania pogan czy spożywania mięsa ofiarowanego bałwanom, wtedy apostoł Paweł i inni radzili się tego ciała kierowniczego w Jeruzalem. Upewniwszy się, jaka jest wola Boża w tych sprawach, ciało kierownicze powiadamiało o niej różne zbory za pomocą listów posyłanych przez apostoła Pawła czy kogoś innego. Widać z tego, że owo grono chrześcijan służyło ludzkości, a szczególnie zborom chrześcijańskim, jako kanał komunikacyjny; nie zajmowało ono miejsca należnego Słowu Bożemu, lecz pomagało w zrozumieniu i stosowaniu go. — Dzieje 15:1-35.
Zauważmy przy okazji, że wszyscy, którzy reprezentowali Jehowę Boga, byli Jego świadkami; apostoł Paweł wykazuje to jasno w Hebrajczyków 11:1 do 12:2. Według Pisma Świętego Bóg nigdy nie używał więcej niż jednego kanału czy rzecznika (a był to albo jeden człowiek, albo grupa ludzi służąca w harmonijnej jedności) do komunikowania się z ludźmi. — 2 Mojż. 19:5, 6; Ps. 147:20; Amosa 3:2; Jana 14:6.
JAK JEST DZISIAJ?
Należałoby się spodziewać, iż Bóg również dzisiaj będzie miał kanał komunikacyjny, tym bardziej, że Jego Słowo wyjawia, iż bliski jest czas rozstrzygnięcia wielkiej, wszechświatowej kwestii spornej między Jehową Bogiem a Szatanem: Kto jest najwyższy? Kwestię tę narzucił Szatan przez bunt w Edenie. Chociaż Jehowa Bóg mógł rozstrzygnąć ją od razu przez zniszczenie Szatana i jego ślepych narzędzi, to jednak — według słów, które za dni Mojżesza skierował do Faraona — odroczył zakończenie tego sporu ze względu na to, że wchodziła tu też w grę kwestia, czy człowiek jest zdolny zachować nienaganność, i ze względu na swe własne imię. Jednak w słusznym, ustalonym przez siebie czasie Jehowa na pewno postara się o usunięcie wszelkich wątpliwości co do tego, czy jest najwyższym Suwerenem, wszechmocnym i doskonałym w miłości. Tym słusznym czasem okaże się Armagedon, ‚wojna wielkiego dnia Boga Wszechmocnego’. — Obj. 16:14, 16, NW; 2 Mojż. 9:16.
Tak więc zamysł Jehowy Boga wymaga istnienia teraz kanału komunikacyjnego, aby wszystkim Jego wrogom zwrócić uwagę na szybkie zbliżanie się Armagedonu; w przeciwnym razie nie wiedzieliby, dlaczego wybucha. Kanał ten jest też potrzebny do ostrzeżenia wszystkich ludzi dobrej woli względem Boga, aby mogli obrać postępowanie służące zachowaniu życia, jak kiedyś Noe i jego rodzina. Do takich ludzi skierowane jest wezwanie: „Szukajcie Pana wszyscy pokorni na ziemi, którzy sąd jego czynicie: szukajcie sprawiedliwości, szukajcie pokory, snąć się [może się jakoś, Wu] ukryjecie w dzień zapalczywości Pańskiej.” — Sof. 2:3.
Właściwie sam Jezus w swym doniosłym proroctwie o końcu tego złego, starego świata zaznaczył, że w obecnym czasie Bóg będzie miał kanał komunikacyjny, który użyje do rozgłaszania tego ostrzeżenia. „Kto rzeczywiście jest niewolnikiem wiernym i rozumnym, którego pan jego ustanowił nad swą czeladzią, aby jej dawał pokarm na czas słuszny? Szczęśliwy jest ten niewolnik, jeśli jego pan, przychodząc, znajduje go tak czyniącego. Zaprawdę powiadam wam: Ustanowi go nad całą swoją posiadłością.” — Mat. 24:45-47, NW.
Czy Towarzystwo Strażnica jest tym „niewolnikiem wiernym i rozumnym”? Nie, ono jest jedynie prawnie zarejestrowanym narzędziem, korporacją, którą się posługuje ten „niewolnik”. A kto jest samym „niewolnikiem”? Nie jest nim żadna jednostka, lecz ciało zbiorowe, składające się z oddanych Bogu i namaszczonych duchem naśladowców stóp Jezusa Chrystusa, opisanych jako ‚pozostali z jej nasienia, którzy przestrzegają przykazań Bożych i zajmują się dziełem wydawania świadectwa o Jezusie’. — Obj. 12:17, NW.
HISTORIA I CHARAKTER TOWARZYSTWA
„Na strażnicy Pańskiej ja jestem stojąc ustawicznie we dnie, i na straży mojej ja jestem stojąc po wszystkie noce.” (Izaj. 21:8, Wu) Mamy tu biblijne uzasadnienie nazwy Towarzystwa. Nazwa ta jest rzeczywiście stosowna, gdyż pełni ono służbę „stróża” na strażnicy, zwiastując wszystkim zamysły Jehowy. (Izaj. 21:11; zobacz przednie okładki w wydaniach Strażnicy do 15 XII 1938 r.) Pierwotny statut Towarzystwa określał między innymi, że celem jego jest: „Rozsiewanie prawd biblijnych w różnych językach przez wydawanie traktatów, broszur, (...) oraz przez korzystanie z wszystkich innych prawnych środków, jakie jego Zarząd Główny (...) uzna za stosowne.”
Towarzystwo to rozpoczęło działalność w r. 1872, w którym na przedmieściu Pittsburgha zebrała się garstka szczerych chrześcijan w celu studiowania Biblii. Pragnąc się uwolnić od wszelkich ułożonych przez ludzi wyznań wiary i mieć za swego wyłącznego przewodnika samą Biblię, stwierdzili oni, że niezbędne jest odłączenie się od swych dotychczasowych ugrupowań religijnych. W miarę postępów w studium wzrastała ich wiedza i zrozumienie Słowa Bożego, a ponieważ stale opowiadali innym o tym, czego się sami dowiedzieli, wzrastali też liczebnie. W celu umożliwienia skuteczniejszej działalności zorganizowali w roku 1881 towarzystwo biblijne, które zostało zarejestrowane w r. 1884. W roku 1909 Towarzystwo to przeniosło się do Brooklynu (w stanie Nowy Jork), skąd lepiej mogło dopilnowywać swoich spraw w innych krajach. Obecnie Towarzystwo nadzoruje działalność głoszenia w około 175 krajach i utrzymuje biura oddziałów w osiemdziesięciu pięciu państwach.
Tych 175 krajów podzielonych jest między strefy, a każdy kraj posiadający biuro oddziału jest zależnie od swej wielkości i liczby głosicieli podzielony na okręgi, które z kolei dzielą się na obwody. W skład obwodu wchodzi zazwyczaj około dwadzieścia zborów, a w każdym zborze zależnie od jego wielkości jest pewna liczba grup domowego studium biblijnego, zwanych ośrodkami służby. Każdy zbór ma swego nadzorcę oraz kilku sług pomocniczych, którzy troszczą się o różne szczegóły, w tym również o ośrodki służby. Wszyscy ci słudzy są mianowani przez Towarzystwo, tak samo jak słudzy stref, oddziałów, okręgów i obwodów. Słudzy obwodów starają się odwiedzić każdy zbór swego obwodu dwa razy w roku, aby służyć pouczeniami i zachętą miejscowym głosicielom oraz zdać Towarzystwu sprawę ze stanu duchowego zboru i podać odpowiednie zalecenia.
Każdy zbór przeprowadza w tygodniu pięć zebrań w celu korzystania z pouczeń biblijnych i zaprawiania się do służby kaznodziejskiej. Głosiciele zbierają się też kilka razy w tygodniu, aby wziąć udział w służbie polowej. Cała działalność opiera się na datkach dobrowolnych; nie obnosi się żadnej tacy na datki.
JAK SŁUŻY ONO DZIŚ ZAMYSŁOWI BOŻEMU
Fakty wskazują, że Jehowa Bóg posługuje się Towarzystwem Strażnica do obwieszczania prawdy o usprawiedliwieniu swego imienia, o Armagedonie i ustanowionym już Królestwie, o które modlili się dotąd wszyscy chrześcijanie. Każdemu zborowi Jego świadków przydzielony jest pewien teren, za który ten zbór jest odpowiedzialny. Ci, którzy są w stanie odpowiednio urządzić swoje sprawy, służą pełnoczasowo jako kaznodzieje pionierscy albo zagraniczni misjonarze. W celu wyszkolenia takich misjonarzy Towarzystwo prowadzi Biblijną Szkołę Strażnicy — Galaad.
Aby służyć pomocą wszystkim tym kaznodziejom Towarzystwo wydaje Biblie, podręczniki, czasopisma, broszury i traktaty. Jednak w odróżnieniu od innych towarzystw biblijnych kładzie ono szczególny nacisk na pomoce do studium Biblii; wiele ludzi posiada Biblię i wobec tego potrzebniejsza od drugiej Biblii jest dla nich pomoc w zrozumieniu tego egzemplarza, który już posiadają. Jeden z takich podręczników, zatytułowany „Niech Bóg będzie prawdziwy”, został wydany i rozprowadzony w ilości znacznie przekraczającej szesnaście milionów egzemplarzy w czterdziestu ośmiu językach. Czasopismo Strażnica (Watchtower) jest ostatnio publikowane w pięćdziesięciu ośmiu językach przy łącznym nakładzie 3,8 miliona egzemplarzy. Towarzyszące mu czasopismo Przebudźcie się! (Awake!) osiągnęło nakład 3,1 miliona egzemplarzy i ukazuje się w dwudziestu jeden językach.
Ci chrześcijańscy kaznodzieje i świadkowie Jehowy, naśladując przykład apostołów, chodzą „od domu do domu” i odszukują ludzi ‚świadomych swego niedostatku duchowego’. Znalazłszy takie osoby odwiedzają je ponownie, starając się rozpocząć u nich w domu cotygodniowe studium biblijne. Jeżeli im się to uda, prowadzą to studium nie tylko do chwili, kiedy studiujący odda się Bogu na spełnianie Jego woli, ale nawet dłużej, aż taka pomoc okazuje się już niepotrzebna. Wszyscy głosiciele są albo szkoleni, albo szkolą innych. Nie ma podziału na duchownych i laików, nikomu nie nadaje się żadnych tytułów honorowych. Wszyscy robią postępy, stając się z uczniów kaznodziejami, którzy mogą pomagać innym. — Dzieje 20:20; Mat. 5:3; 23:8, NW.
W wielu krajach ci kaznodzieje pod przewodnictwem Towarzystwa Strażnica również ‚każą słowo’ na rogach ruchliwych ulic i w dzielnicach handlowych. Wygłaszają wykłady biblijne we własnych Salach Królestwa, w obcych salach odczytowych, w parkach i innych miejscach publicznych. Towarzystwo chętnie korzysta także ze wszystkich innych dostępnych mu, uznanych i skutecznych środków, takich jak prasa publiczna, radio i telewizja. Popiera zwłaszcza urządzanie zgromadzeń: obwodowych, okręgowych, krajowych i międzynarodowych. Na ostatni i największy z takich kongresów przybyli chrześcijańscy słudzy Boży ze stu dwudziestu czterech krajów.
Wszystkimi tymi środkami Towarzystwo Strażnica służy zamysłowi Bożemu jako skuteczne narzędzie prawne Jego oddanych i namaszczonych duchem sług, którzy są dziś prawdziwym kanałem komunikacyjnym Jehowy Boga. W wyniku tej działalności wielka liczba podobnych owcom mężczyzn i niewiast stanęła po stronie Jehowy oraz Jego Króla i Królestwa. Dowodzą tego sprawozdania ogłoszone w Roczniku Świadków Jehowy, z których wynika, że w roku ubiegłym w głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie uczestniczyła szczytowa liczba 871 737 chrześcijańskich kaznodziejów i świadków Jehowy oraz że ci wszyscy razem poświęcili tej działalności ponad 126 milionów godzin.
Miejscami działalność Towarzystwa Strażnica jest zakazana, jednak świadkowie Jehowy nie zapominają o swoim powołaniu. Jest rzeczą godną uwagi, że nawet tam Towarzystwo potrafi dostarczać pokarmu duchowego i pouczeń. Chrześcijańscy kaznodzieje mimo wszystko spełniają też zlecenie głoszenia. Dzieje się to „nie wojskiem ani siłą, ale duchem moim, mówi Pan zastępów”. Z pomocą tego ducha będą oni nadal wykonywać dzieło głoszenia do czasu, aż doprowadzą je do końca, „aż będą spustoszone miasta i bez mieszkańców, a domy bez człowieka”. — Zach. 4:6; Izaj. 6:11, Wu.