Jezioro Galilejskie

W ZIEMSKIEJ służbie kaznodziejskiej Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, wybitne miejsce zajęło jezioro Galilejskie czyli Morze Galilejskie. Znane też było jako „jezioro Tyberiadzkie”, ponieważ Herod Antypas zbudował nad jego brzegami ku czci cezara Tyberiusza swoją stolicę, która nosiła tę nazwę. Za czasów Mojżesza nazwane ono było „morzem Cyneret”, Machabeusze zmienili jego nazwę na „jezioro Genezaret”, a mianowicie według nader urodzajnej równiny, która przylegała do niego. Uczony i lekarz Łukasz, który wiele podróżował, nigdy nie nazywał go w swych pismach morzem lecz tylko jeziorem, i nim ono też jest — „jezioro Genezaret”. — Mat. 4:12, 13; Jana 6:1; 4 Mojż. 34:11; Łuk. 5:1.

Jezioro Galilejskie jest owalem w kształcie gruszki długości około 21 kilometrów, a szerokości około 12 kilometrów. Prowincja Galilejska położona była po jego zachodniej i północnej stronie, zaś Perea na wschodzie. Jego powierzchnia znajduje się mniej więcej 210 metrów poniżej poziomu Morza Śródziemnego i ma ono głębokość 50 do 60 metrów. Jordan przepływa je po drodze, którą odbywa od położonego na północy Libanonu aż do swego ujścia do Morza Martwego. Z powodu gór wznoszących się na wschodzie i zachodzie jeziora Galilejskiego, pędzą nieraz po nim silne wiatry z gór północy i powodują nagłe burze.

Tak jak niejedna piękna wyspa leży niby zielony klejnot w niebieskiej ramie, tak jezioro Galilejskie jest niebieskim klejnotem, oprawionym w bujną zieleń. Dlatego trafnie zostało nazwane „Jeziorem niebieskim”. Żydzi za dni Jezusa nazwali je „wstępem do raju”, podczas gdy Talmud określa je jako „koronę Galilejską”. Klimat jego wybrzeży nic nie pozostawił do życzenia. Wiosna jest tam rychła, a mróz nieznany. Było to ulubione uzdrowisko letnie Rzymian.

Za dni Jezusa uprawiano na jeziorze Galilejskim rybołówstwo, znane nie tylko z powodu ilości, lecz też jakości swoich ryb. Były to ryby różnego rodzaju i różnego smaku, jak to opisuje Jozefus, historyk, który po śmierci Jezusa był namiestnikiem w Galilei.

Na wybrzeżach jeziora Galilejskiego rozpoczął Jezus swą służbę kaznodziejską i wybrał tam swoich pierwszych czterech uczniów. Przy co najmniej dwóch sposobnościach uśmierzał Jezus silną burzę, która huczała nad wodami tego jeziora. Do jeziora Galilejskiego rzuciła się trzoda świń po wstąpieniu do niej legionu demonów. Nad tym jeziorem Jezus uczył wielkie rzesze ludu i między innymi wówczas powiedział podobieństwo o siewcy. — Mat. 4:18-22; 8:24-27; 13:1-8.

Pewnego razu Jezus chodził po powierzchni jeziora Galilejskiego, aby się przyłączyć do swoich uczniów, gdy wśród nocy wybuchła burza. Nieśmiało Piotr uczynił po nim kilka kroków i zaczął potem tonąć, ponieważ brakło mu wiary. W tym też jeziorze Piotr złowił na polecenie Jezusa rybę i znalazł w jej gębie srebrną monetę, którą miał zapłacić podatek dla świątyni. I wreszcie Jezus spotkał tutaj po swym zmartwychwstaniu swoich uczniowi dał Piotrowi trzykrotne zlecenie pasienia jego owiec. — Mat. 14:24-33; 15:29; 17:27; Jana 21:1-17.

Naprawdę, jezioro Galilejskie było jedyne w swoim rodzaju co do swej piękności i swego bogactwa, a szczególnie z powodu swego związku z ziemską służbą Jezusa.