Człowiek uczy się od stworzeń Bożych

GDY atomowa łódź podwodna „Nautilus” płynęła spokojnie pod lodami polarnymi podczas swego historycznego rejsu w wodach Morza Arktycznego, była kierowana za pomocą dźwięku, a nie wzroku. Sonar powiadamiał załogę o pojawiających się w drodze przeszkodach, dzięki czemu łódź podwodna mogła się poruszać niejako na ślepo bez ryzyka zderzenia. Przez odmierzanie czasu jaki był potrzebny, aby echo dźwięków wysyłanych z łodzi podwodnej mogło do niej powrócić, te przyrządy mogły informować łódź podwodną o odległości dzielącej ją od przeszkody. Kierowanie za pomocą echa jest zdumiewającym odkryciem, ale pomysł ten nie pochodzi z ludzkich laboratoriów elektronicznych.

Dawno przedtem nim człowiek wpadł na pomysł użycia dźwięku do lokalizacji podwodnych przeszkód, stworzenia Boże skutecznie go stosowały do tego właśnie celu. Na przykład delfin potrafi bez trudu ustalić miejsce jakiegoś przedmiotu wykorzystując do tego zjawisko echa. Naukowe doświadczenia wykazują, że delfin może z zasłoniętymi oczami nieomylnie pływać wśród przesuwanych w wodzie rur i belek. Jeśli umieścić w wodzie szklaną szybę oddzielającą delfina od pożywienia, to potrafi on wykryć jej obecność za pomocą sonaru. Gdy uderzysz ręką w wodę, wówczas delfin, który jest oddalony o osiemnaście do dwudziestu pięciu metrów, potrafi przypłynąć na to miejsce, nie chybiając nawet o kilkanaście centymetrów. Jego zdolność odbierania wrażeń dźwiękowych jest tak niezwykła, jeśli chodzi o czułość i dokładność rozeznawania, że usuwa w cień wszystkie zbudowane przez ludzi przyrządy tego typu, co sonar. Naukowcy próbują zbadać, w jaki sposób delfin to robi.

Również nietoperze są przedmiotem badań, ponieważ w porównaniu z ich zdolnością korzystania ze zjawiska echa, najlepsze aparaty wykonane przez ludzi wydają się prymitywne. W czasopiśmie „Scientific American” (Naukowy Amerykanin) powiedziano w związku z tym: „W obecnych dniach triumfów techniki dobrze jest przypomnieć sobie od czasu do czasu, że żywe mechanizmy są często nieporównanie sprawniejsze niż ich sztuczne naśladownictwa. Najlepszym tego przykładem jest system sonarowy u nietoperzy. Każdy gram i każdy wat jest u niego miliardy razy wydajniejszy i czulszy niż radary i sonary wynalezione przez człowieka.” Pewien gatunek nietoperza wprawia człowieka w zakłopotanie przez niewyjaśnioną dotąd umiejętność wykrywania z powietrza sonarem ryb pływających pod wodą.

Nietoperz potrafi latać w ciemnym pomieszczeniu, w którym są porozwieszane druty albo pręty, nie zawadzając o nie. Orientując się według echa nietoperz potrafi z niezwykłą dokładnością ustalić gdzie się znajduje maleńki owad latający w ciemności, by go następnie schwytać. Pomimo wielkiego hałasu nietoperz potrafi usłyszeć swój głos odbity w postaci echa, nawet jeśli ono jest 2000 razy słabsze od towarzyszącego mu hałasu. Ta zdolność wprawia w zdumienie naukowców, którzy nie mogą pojąć, w jaki sposób nietoperze to osiągają i bardzo chcieliby zgłębić tę tajemnicę. W czasopiśmie „Scientific American” powiedziano: „Nietoperze odróżniają swoje sygnały od innych hałasów posługując się organem słuchowym, który waży tylko część grama, podczas gdy my jesteśmy zdani na maszyny liczące, które w porównaniu z tym organem wydają się bardzo ciężkie.” Zwróćmy również uwagę na zamieszczoną w czasopiśmie pt. „National Geographic Magazine” notatkę: „Duże uszy wykrywają powracające echo, a mózg ważący ułamek grama oblicza dane oraz wyznacza szybkość i kierunek lotu łowcy (...) On potrafi usłyszeć echo odbite od obiektu tak małego jak komar, ustalić w ułamku sekundy jego położenie i przejść do ataku — jest to sztuka natury, którą ludzie pomimo swych umiejętności z dziedziny elektroniki muszą z szacunkiem podziwiać.”

Chcąc ulepszyć konstrukcję kadłuba łodzi podwodnych, obserwowano delfina i wieloryba, aby zbadać, w jaki sposób delfin potrafi pływać w wodzie z tak wielką prędkością bez szczególnego wysiłku. Naukowcy przypuszczają, że tajemnica leży w dwuwarstwowej budowie skóry delfina. Dla sprawdzenia swej teorii przeprowadzili doświadczenie z gumową powłoką, pokrywając nią kadłub łodzi podwodnej. Przez zastosowanie wiedzy, zdobytej z obserwacji delfinów, naukowcy spodziewają się odnieść taki sam sukces jak poprzednio odnieśli budując kadłub łodzi podwodnej o kształcie podobnym do wieloryba. Pierwszą atomową łodzią podwodną o nowym kształcie kadłuba jest amerykańska łódź podwodna „Skipjack”, która dzięki temu odznacza się większą szybkością i zwrotnością. W dziedzinie żeglugi powietrznej ptaki pomogły ludziom w rozwiązaniu wielu zagadnień dotyczących lotu pojazdów cięższych od powietrza. „Aeronauci przyglądali się ptakom” — podaje „The Encyclopedia Americana” — czerpiąc stąd pomysły do konstrukcji samolotów. Szczególną uwagę zwrócili przy tym na unoszenie się w powietrze i lot mewy morskiej, aby poznać zasady żeglugi powietrznej.” Minęło wiele czasu zanim człowiek wydarł tajemnicę lotu ptakom, które nic nie wiedzą o prawach aerodynamiki i aeronautyki. Ten, kto dał im skrzydła, doskonałe narzędzia lotu, dał im także instynktowną umiejętność lotu i znajomość żeglugi powietrznej.

Oto tylko kilka spośród wielu przykładów, które można by przytoczyć na dowód, że człowiek uczy się od stworzeń Bożych. W ciałach żyjących stworzeń człowiek znajduje mądre rozwiązania, zezwalające różnym formom życia na skuteczne korzystanie z praw fizyki. Ponieważ człowiek uczy się przez badanie tych stworzeń, więc w pewnym sensie one mu mówią, że są dziełami nieskończenie mądrego Stwórcy. „Spytaj się bydła [zwierząt, Krusz], a nauczy cię, i ptactwa niebieskiego a okaże ci. Mów do ziemi; a odpowie tobie, i będą ci opowiadać ryby morskie. Któż nie wie, że to wszystko ręka Pańska [Jehowy, NW] uczyniła?” — Ijoba 12:7-9, Wu.

Stworzenia o wysokiej inteligencji nie uczą się od stworzeń o niskiej inteligencji, ale raczej mniej uzdolnieni uczą się od więcej uzdolnionych. Fakt, że człowiek może zastosować do swych wynalazków wiedzę, którą pozyskał dzięki badaniom nad niemymi stworzeniami, wskazuje, że uczy się z dzieł Wyższej Inteligencji. Do jego wynalazków można przyczepić etykietę „Zrobione przez człowieka”‚ ale dzieła natury, od których on się uczy, mogą słusznie nosić napis „Zrobione przez Boga”.