Jeźdźcy Apokaliptyczni
NIEWIELE ksiąg Biblii tak bardzo przykuwa uwagę swych badaczy jak ostatnia księga, Objawienie czyli Apokalipsa. Księga ta nie jest, jak się często mówi, Objawieniem „Jana”, lecz „Objawieniem Jezusa Chrystusa, które mu dał Bóg” i które Chrystus przez anioła „przedstawił w znakach swemu niewolnikowi Janowi”. (Obj. 1:1, NW) Któremu Janowi? Według świadectwa wczesnochrześcijańskich nadzorców, jak Justyna Męczennika — apostołowi Janowi. Zgadza się to z tym, co nam wiadomo o Janie, jego innych pismach i o treści samego Objawienia. Na przykład wyraz „Słowo” jest używane w Chrześcijańskich Pismach Greckich tylko przez apostoła Jana i stosowane bywa do Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. — Jana 1:1, 14; Obj. 19:13.
Jak się dowiadujemy z samego Objawienia, jest ono proroctwem, a to oznacza, że pewnego dnia zostanie zrozumiane. Kiedy się ono miało wypełnić, na to Jan sam zdaje się wskazywać, objaśniając, w jaki sposób zlecone mu zostało napisanie tej księgi: „Przez inspirację dostąpiłem tego, że byłem w dniu Pańskim i usłyszałem za sobą głos podobny głosowi trąb, mówiący: ‚Co widzisz, napisz w zwoje.’” Innymi słowy: Jan widział pod inspiracją, co się miało stać w dniu Pańskim. Ponieważ „dzień Pański” rozpoczął się w roku 1914, jak to już często wykazywane było na łamach niniejszego czasopisma, rzeczą rozsądną jest przypuścić, że to, co Jan widział, wskazywało na wydarzenia, które miały nastąpić po owym roku. — Obj. 1:10, NW.
Nas, którzy żyjemy w „dniu Pańskim”, powinno szczególnie interesować proroctwo o jeźdźcach, które znajdujemy w Objawieniu 6:1-8, NDą:
„I widziałem, jak Baranek otworzył jedną z siedmiu pieczęci, i usłyszałem, jak jedno z czterech zwierząt [żyjących stworzeń, NW] mówiło jakby głosem gromu: Przybywaj! I zobaczyłem: oto koń biały, a na nim jeździec trzymający łuk. Dano mu koronę, a on wyjechał jak zwycięzca ku nowemu zwycięstwu.
A kiedy otworzył drugą pieczęć, usłyszałem drugie zwierzę [żyjące stworzenie] mówiące: Przybywaj! I wyjechał inny koń barwy płomiennej [czerwonogniady], a siedzącemu na nim jeźdźcowi dozwolono, żeby pozbawił ziemię pokoju, tak by jedni drugich zabijali. I dano mu miecz wielki.
A kiedy otworzył trzecią pieczęć, usłyszałem trzecie zwierzę [żyjące stworzenie] mówiące: Przybywaj! I zobaczyłem: Oto koń czarny a na nim jeździec trzymający wagę w ręku. I posłyszałem jakby głos w pośrodku czterech zwierząt [żyjących stworzeń] mówiący: Miara pszenicy za denara i trzy miary jęczmienia za denara, a ‚nie niszcz oliwek i winnic.’
A kiedy otworzył czwartą pieczęć, usłyszałem głos czwartego zwierzęcia [żyjącego stworzenia] mówiącego: Przybywaj! I zobaczyłem: Oto koń trupio siny, a na nim jeździec, którego imię: ‚Śmierć’. Piekło [Hades] szło razem z nim i dano im władzę nad czwartą częścią ziemi, aby zabijali mieczem, głodem, morem i okrucieństwem zwierząt ziemskich.”
Najpierw uwaga nasza zostaje zwrócona na Baranka, którym — jak kontekst jasno pokazuje — jest Jezus Chrystus, bo o tym Baranku jest powiedziane: „Byłeś zabity, a krwią swoją odkupiłeś Bogu osoby z każdego pokolenia i języka, i ludu i narodu.” Że Baranek otwiera pieczęcie, to znaczy, że oznajmia rzeczy, które były dawniej zapieczętowane, na przykład rzeczy, które Jan mógł widzieć i których wypełnienie dzisiaj widzimy. — Obj. 5:6, 9, NW; Izaj. 29:11.
Dalej w tej wizji widzimy cztery żyjące stworzenia, które po kolei wzywają Jana, aby przyszedł i patrzał, co się dzieje. Poznajemy je również z kontekstu: „I pośród tronu i wokół tronu są cztery żywe stworzenia pełne oczu z przodu i z tyłu, a pierwsze żywe stworzenie jest podobne do lwa, a drugie żywe stworzenie jest podobne do młodego wołu, a trzecie żywe stworzenie ma twarz jakoby ludzką, a czwarte żywe stworzenie jest podobne do orła w locie.” Te cztery żyjące stworzenia przedstawiają trafnie składającą się z żyjących stworzeń organizację Bożą, która wykazuje cztery główne przymioty Jehowy: sprawiedliwość (lew), moc i siłę (młody wół), miłość (człowiek) i mądrość (orzeł). Każde z tych czterech żyjących stworzeń współdziała w tym dramacie, bo po kolei wzywają one Jana, aby przyszedł i patrzał, co się dzieje. — Obj. 4:6, 7, NW.
KOŃ W SYMBOLICZNYM JĘZYKU BIBLII
Wyjaśniwszy sobie o Baranku, pieczęciach i czterech żyjących stworzeniach dochodzimy do pięciu koni i ich jeźdźców. „Pięciu?” mógłby ktoś zapytać. „Czy nie mówi się zawsze o ‚czterech jeźdźcach apokaliptycznych’?” Na ogół tak, ale w rzeczywistości jest pięciu jeźdźców. Jakże to? Ponieważ po opisie czwartego konia i jego jeźdźca „Śmierć”, powiedziane jest w doniesieniu: ,Piekło [Hades] szło razem z nim.’ Czy jednak „śmierć” i „hades” nie są to samo? Nie, „hades” to grób, miejsce spoczynku umarłych, podczas gdy „śmierć” przedstawia to, co śmierć powoduje, na przykład zarazę lub inną szeroko rozpowszechnioną przyczynę śmierci, „śmierć” i „hades” nie są więc to samo. W tym wypadku rzeczywiście jest pięciu jeźdźców? Tak jest, gdyż nawet gdyby śmierć i hades jeździły na tym samym koniu, byłoby pięciu jeźdźców, choć tylko cztery konie. Gdyby śmierć i hades siedziały na tym samym koniu, na pewno byłoby to wspomniane, bo na każdym z innych koni siedział tylko jeden jeździec. Ponieważ jednak wyraźnie jest powiedziane: ‚Piekło [Hades] szło razem z nim’, ze śmiercią, trzeba przypuścić, że jeździł na oddzielnym koniu, choć to nie jest opisane. (Zobacz też Objawienie 19:11, 14) A zatem jest pięciu jeźdźców apokaliptycznych na pięciu koniach.
Co przedstawiają czyli ilustrują te konie? Biblia łączy zwykle konie z wojną. Są one dlatego trafnym symbolem wojny. „Konia gotują na dzień bitwy, ale od Pana jest wybawienie.” Wobec tego Jehowa ostrzegł Izraelitów: gdyby postanowili nad sobą króla, nie miał on ‚mnożyć koni’. Nie mieli polegać na uzbrojeniu wojennym, lecz na swym Bogu. — Przyp. 21:31; 5 Mojż. 17:15, 16.
Tę myśl potwierdzają następujące teksty biblijne: „Jedni w wozach, a drudzy w koniach ufają; ale my na imię Pana, Boga naszego wspominamy.” „Omylny jest koń ku wybawieniu, a nie wyrywa wielkością mocy swojej.” „Biada tym, którzy zstępują do Egiptu o pomoc, a na koniach spolegają i ufają w wozach, że ich wiele, i w jezdnych, iż są mocni bardzo, a nie oglądają się na Świętego Izraelskiego, a Pana nie szukają! Albowiem Egipcjanie są ludzie, a nie Bóg, a konie ich ciało, a nie duch.” — Psalm 20:8; 33:17; Izaj. 31:1, 3.
PIERWSZY JEŹDZIEC
O pierwszym jeźdźcu powiedziane jest, że nosi koronę, ma łuk w ręku i jeździ na białym koniu. Kto to jest? Jezus Chrystus. Jemu Ojciec jego dał koronę i polecił mu wyruszyć, i prowadzić sprawiedliwą wojnę, przedstawioną przez białego konia. Ten obraz przypomina nam słowa psalmisty: „Przypasz miecz twój na biodra, o mocarzu! pokaż chwałę twoją. A w dostojności twojej szczęśliwie wywiedź z słowem prawdy, cichości i sprawiedliwości, a dokaże strasznych rzeczy prawica twoja. Strzały twoje ostre; od nich narody pod cię upadną.” — Psalm 45:4-6.
Jeszcze wyraźniej dają nam do zrozumienia, kto jest pierwszym jeźdźcem, własne słowa Jana w Objawieniu 19:11, 13, 14 (Dą): „Oto koń biały, a siedzący na nim jeździec walczący i sądzący sprawiedliwie, zwany był Wiernym i Prawdziwym (...) a imię jego zowią Słowo Boże. A wojska, które są na niebie, postępowały za nim na koniach białych, obleczone w bisior biały i jaśniejący.”
Kiedy wyruszył ten jeździec, aby zwyciężyć? Według wypełnienia pewnych proroctw biblijnych, w roku 1914. Wówczas Jehowa rzekł do swego Syna: „Podbijaj pośród twoich nieprzyjaciół.” (Psalm 110:2, NW) Równolegle z tym nastał też czas dla smoka i jego demonów do walki z Michałem i jego aniołami, która to walka wybuchła natychmiast po narodzeniu Królestwa Bożego, zobrazowanego przez narodzenie męskiego dziecka. Wszystko to zaczęło się dziać w niebie, gdy w roku 1914 narody „rozgniewały się” na ziemi. — Obj. 11:18; 12:1-9, NW.
INNI JEŹDŹCY
Drugi jeździec siedział na czerwonogniadym koniu i miał wielki miecz. Jemu pozwolono pozbawić ziemi pokoju, a skutkiem tego była olbrzymia rzeź między ludźmi. Czerwony kolor jest symbolem wojny, ponieważ wojna oznacza przelew krwi, a krew jest czerwona. Dlatego też w czasach starożytnych planetę Mars uczyniono z powodu jej czerwonego koloru symbolem wojny. O dziele tego jeźdźca wspomina Jezus w swym wielkim proroctwie słowami: „Powstanie bowiem naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu.” Nikt nie zaprzeczy temu, że I wojna światowa, która wybuchła w roku 1914, pozbawiła ziemię pokoju i spowodowała wielki przelew krwi. — Mar. 13:8, NDą.
Trzeci koń był czarny, a jego jeździec miał wagę w ręku. Gdy ten jeździec wyruszył, odezwał się głos, zapowiadający wysokie ceny: miara pszenicy za denara i trzy miary jęczmienia za denara, czyli za zarobek dzienny. (Jęczmień był wówczas daleko mniej wart niż pszenica; żołnierzy rzymskich często nawet karano tym, że otrzymywali rację jęczmienia zamiast pszenicy.) Ten jeździec ilustruje spowodowane przez wojnę klęski głodowe. Jego koń był kary (czarny), a to było bardzo stosowne, bo kolor czarny jest symbolem głodu: „Wejrzenie ich czarniejsze jest niż czarność, nie mogą być poznani na ulicach; przyschła skóra ich do kości ich.” W swym wielkim proroctwie Jezus mówił w związku z wojną światową również o klaskach głodowych: „Powstanie naród przeciwko narodowi (...) i będą (...) głody.” — Treny 4:8; Mar. 13:8.
Również szala (waga) w ręku jeźdźca wskazuje na brak żywności. Ezechielowi powiedziane było: „Synu człowieczy! (...) chleb pod wagą jeść będą, i to z frasunkiem, także wodę pod miarą pić będą, i to ze zdumieniem [przerażeniem]”, gdyż mieli mieć „niedostatek chleba i wody”. — Ezech. 4:16, 17.
Znaczenie osobliwego polecenia: „Nie niszcz oliwek i winnic”, które ten jeździec otrzymał, wynika z samego Słowa Bożego, gdyż w Przypowieściach 21:17 czytamy: „Kto miłuje wino i olejek nie zbogaci się.” Wino i olejek są symbolami rzeczy luksusowych, a że nie miały być zniszczone, znaczy że ludzie bogaci nadal mogą sobie pozwolić na nie, chociaż lud pospolity musiałby cierpieć głód, i tak też było.
Czwarty jeździec, którego Jan widział i który siedział na koniu trupio sinym, jest trafnym symbolem zarazy. A zatem też w tym punkcie proroctwo Objawienia zgadza się z wielkim proroctwem Jezusa: „I będą (...) zarazy.” (Łuk. 21:11) Czwarty jeździec i jego koń ilustrują zarazy czyli epidemie i szeroko rozpowszechnione śmiertelne choroby, które występowały szczególnie w czasie powojennym. „I dano im [śmierci i hadesowi] władzę nad czwartą częścią ziemi, aby zabijali mieczem, głodem, morem i okrucieństwem [dzikich] zwierząt ziemskich.”
Co oznaczają wspomniane w tym wierszu (8) „dzikie zwierzęta”? Za dni Izraela życie narażone było na niebezpieczeństwo również przez dzikie zwierzęta. Dzisiaj można to zastosować jeszcze najwyżej tylko do odludnych okolic. Dzikie zwierzęta czasów nowożytnych mogą przeto oznaczać brutalne i bestialskie metody, stosowane przez niektóre rządy lub organizacje w warunkach, wywołanych przez I wojnę światową, aby zabijać ludzi. Jeśli jest mowa o „czterech częściach ziemi”, mogłoby to znaczyć, że następstwa tego odczuwane będą we wszystkich czterech stronach świata, ale niekoniecznie na całej ziemi.
Piątym i ostatnia jeźdźcem jest trafnie hades. Trzej jeźdźcy, którzy go bezpośrednio poprzedzili, przedstawiają te różne środki, przez które spowodowana zostaje śmierć — wojnę, klęski głodowe, zarazy i dzikie zwierzęta. Ostatni jeździec, hades, trafnie ilustruje miejsce, do którego się dostają ofiary trzech poprzednich jeźdźców: hades czyli grób.
Jezus wyraził zarówno wielkie proroctwo o swojej wtórej obecności, które Mateusz, Marek i Łukasz przytoczyli w swych ewangeliach, jak i proroctwo o jeźdźcach, które Jan spisał w Objawieniu, rozdziale szóstym. Jak Jezus w ewangeliach łączy proroctwo o swojej wtórej obecności z wojną, klęskami głodowymi i zarazami, tak też w Objawieniu: po pierwszym jeźdźcu, który przedstawia powróconego Chrystusa, następują jeźdźcy, którzy ilustrują wojnę, klęski głodowe i zarazy, napełniające powszechny grób ludzkości. Cudowna zgodność tych proroctw i sposób ich wypełnienia wzmacniają naszą wiarę i z większym jeszcze przekonaniem możemy powiedzieć: „Niech Bóg okaże się prawdziwym!” — Rzym. 3:4, NW.