Ognisty Smok

NAJWAŻNIEJSZĄ z bestii, które widział Jan, jak to zapisano w księdze Objawienia, był „wielki smok, barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach jego siedem diademów”. Słowo „smok” jest tłumaczeniem greckiego słowa drakon, które jest określeniem czegoś w rodzaju bajecznego węża. Słowo „smok” znaczy potwór z legendy, bajki, mający skrzydła, szpony i ogon. — Obj. 12:3, Pal.

Kto jest tym wstrętnym smokiem? Proroctwo samo mówi nam: „I został strącony wielki Smok, Wąż starodawny, który się zwie Diabeł i Szatan, zwodzący całą zamieszkałą ziemię.” Stosownie do tego apostoł Piotr wspomina, że smok Szatan Diabeł „krąży jak ryczący lew, szukając, kogo by pożarł”. (Obj. 12:9, Pal; 1 Piotra 5:8, NDą) Jego kolor ognistoczerwony jest symbolem jego krańcowej niegodziwości i rozlewu krwi. On rzeczywiście jest ‚pierwotnym wężem’, ponieważ jest właśnie tym, który posługując się wężem jako swym rzecznikiem, „oszukał Ewę chytrością swoją”. — 2 Kor. 11:3.

W Piśmie świętym liczba dziesięć jest symbolem zupełności, a rogi są symbolem mocy. (Zach. 1:21) Dlatego dziesięć rogów tego smoka przedstawiają zupełną moc, którą on miał jako ktoś mający władzę, czyli jako „bóg tego systemu rzeczy”. Jego siedem przybranych w diademy głów wskazują, że ma naczelne stanowisko nad siedmioma demonicznymi książętami, sprawującymi nadzór nad siedmioma potęgami światowymi z proroctwa biblijnego: Egiptem, Asyrią, Babilonem, Medo-Persją, Grecją, Rzymem i Anglo-Amerykańską potęgą światową nowożytnych czasów. Te potęgi mają nad sobą demonicznych książąt, co widoczne jest z faktu, iż go miała Persja; jak zaznacza Biblia, demoniczny „książę królestwa Perskiego” wtrącał się do jednego z anielskich posłańców Bożych za czasów Daniela. — 2 Kor. 4:4, NW; Dan. 10:13.

O smoku powiedziano, że zmiata „trzecią cześć gwiazd niebieskich”. W Piśmie świętym aniołowie są wspomniani jako gwiazdy, „gwiazdy zaranne”. Ściągnięcie przez smoka tych gwiazd miało zobrazować, że mu się uda pociągnąć za sobą pewną ilość aniołów ze służby Jehowy i skłonić ich, żeby stali się demonami. Jednak wyrażenia „trzecia część” nie możemy brać literalnie, jak to wyrażenie oznaczające pewną część jest stosowane w ogólnym znaczeniu zarówno w księdze Objawienia jak i w pozostałej części Pisma świętego. — Ijoba 38:7; Zach. 13:8, 9; Obj. 8:7-9; 9:15.

Smok ten jest pokazany jak oczekuje narodzenia się dziecka płci męskiej z niebiańskiej, przypodobanej do małżonki, Organizacji Bożej, ażeby mógł je pożreć. To dziecko płci męskiej jest symbolem wyobrażającym Królestwo Boga z Jego Synem Jezusem Chrystusem jako Królem, którego można rozpoznać po tym, że ma „paść wszystkie narody laską żelazna”. (Obj. 12:5, NT) Proroctwo to przywodzi na pamięć słowa Jehowy Boga skierowane do Jego Syna w Psalmie 2:7-9: „Syn mój jesteś ty (...) Żądaj ode mnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje (...) Potrzesz [zmiażdżysz, Wu, uw. marg.) ich laską żelazną.” Nie może więc być żadnej wątpliwości co do tego, że Szatan Diabeł jest przeciwny Królestwu Bożemu i prowadzi wojnę z wiernymi sługami Bożymi, jak to zapisano w Objawieniu 12:17.

Co się tyczy czasu spełnienia się wydarzeń zapisanych w Objawieniu, rozdział 12, słowa kontekstu dają nam klucz: „I rozgniewały się narody, a nadszedł Twój gniew.” Kiedy narody stały się gniewne jak nigdy przedtem? Z pewnością stało się to w roku 1914. Dlatego ten rok oznaczał zapoczątkowanie występowania tych wydarzeń. — Obj. 11:18, Pal.

Gdyby kogokolwiek dziwił fakt, że Szatan Diabeł miał dostęp do nieba, niech zwróci uwagę, że w Ijoba 1:6 i 2:1 pokazano jak Szatan występuje w niebie wraz z anielskimi synami Bożymi. Wzorowa modlitwa Jezusa również nie przeczy, że Szatan był czasem w niebie. Dlaczego nie? Ponieważ Jezus kazał nam się modlić o coś, co nie oznaczało, że wola Boża będzie się dziać na ziemi tak, jak ona wtedy działa się w niebie, ale raczej, że wola Boża będzie się dziać zarówno w niebie jak i na ziemi: „Niech twoja wola dzieje się jak w niebie, tak i na ziemi.” — Mat. 6:10, NW.

Ten ognisty smok, będąc wyrzucony z nieba pała teraz „wielkim gniewem, świadom, że mało ma czasu”. W szybko zbliżającej się walce Armagedonu zostanie on wtrącony do przepaści na tysiąc lat. Potem zostanie na krótką chwilę uwolniony, w celu wypróbowania rodzaju ludzkiego, po czym dozna wiecznego zniszczenia w jeziorze ognia, wtórej śmierci. — Obj. 12:12; 16:14, 16; 20:1-3, 7-10; 21:8, Pal.