Walczyć „według prawideł”
ŻYCIE obiecuje dzisiaj wiele dobrych, pożądanych rzeczy i nic dziwnego, że ludzie zdrowi, w kwiecie wieku, pełni otuchy, dążą do osiągnięcia niektórych z tych rzeczy. Nie ma nic złego w dążeniu naprzód w pragnieniu osiągnięcia określonego celu. Na przykład apostoł Paweł wyraża się z niewątpliwą pochwałą o chrześcijanach, którzy starają się o urząd nadzorcy w zborze chrześcijańskim: „Kto pragnie objąć urząd przełożonego [nadzorcy, NW], zaszczytnej służby pożąda.” — 1 Tym. 3:1, Kow.
Chociaż samo dążenie do odpowiedzialnego stanowiska lub do powodzenia na jakimś wdzięcznym polu pracy nie jest opaczne, to jednak stanowczo byłoby błędem, gdyby ktoś w dążeniu do swego celu bezwzględnie usuwał wszystko, co mu staje w drodze, i tym sposobem wykraczał przeciw prawidłom. Aczkolwiek więc dobrze jest dążyć do urzędu nadzorcy, byłoby rzeczą całkiem opaczną dochodzić do takiego urzędu przez wytwarzanie niewłaściwych nastrojów, przez oszczerstwa albo przez spisek.
Każdy będzie musiał przyznać, że właśnie takie metody stosuje się dziś w świecie. Dlatego nieprawość wzrasta i bierze górę, a miłość do Boga u wielu coraz bardziej ziębnie. Jeżeli zbadać sprawę od podstaw, trzeba stwierdzić, że zaniedbanie obowiązków, upadek moralności, zbrodnie oraz zatargi między poszczególnymi krajami i całymi blokami narodów sprowadzają się do tego, iż tak jednostki, jak też całe narody nie walczą „według prawideł”. — Mat. 24:12.
Prawa i przepisy są nieodzowne do utrzymania pokoju i potrzebne dla dobra ogółu. Nie ograniczają jedynie twojej wolności na korzyść bliźniego, lecz tak samo wolność bliźniego na twoją korzyść. Innymi słowy: Jednostka może tylko wtedy żyć faktycznie swobodnie, kiedy wszyscy mają jedynie ograniczoną wolność. Zatem walka „według prawideł” obejmuje wszystkie stosunki z naszymi bliźnimi, a przede wszystkim nasz stosunek do Stwórcy i Prawodawcy.
Właściwie postępować znaczy więc postępować według prawideł. Jedynie wówczas możemy mieć zawsze czyste sumienie, a to nie jest bez znaczenia. Za każdym razem, gdy się oprzemy pokusie przekroczenia prawa lub ominięcia go (czy to z uwagi na mniejszą, czy większą korzyść), otrzymujemy nagrodę: Dodaje nam to wewnętrznej siły, udziela zadowolenia i wyrabia poczucie własnej godności, a to jest z pewnością piękną nagrodą. — 1 Tym. 1:19.
Podobnie w obcowaniu z bliźnimi powinniśmy postępować według prawideł. Jeżeli chcemy, żeby inni wobec nas byli sprawiedliwi, musimy też sami być wobec nich sprawiedliwi. Skoro nie chcemy być skrzywdzeni przez innych, nie wolno i nam ich krzywdzić: „Co byście chcieli, aby wam ludzie czynili, tak i wy im czyńcie.” — Łuk. 6:31.
Kto postępuje zgodnie z prawem, ten również przejawia mądrość, z biegiem czasu bowiem zawsze się okazuje, że przestępstwo „nie popłaca”. W pierwszej chwili może się wprawdzie tak wydawać, jak gdyby gwałciciel prawa miał powodzenie, lecz „nie ma nic tajnego, co by nie miało być poznane i nie wyszło na jaw”. Dlatego apostoł Paweł swemu współchrześcijaninowi Tymoteuszowi udzielił rady: „Ponadto nawet jeśli ktoś współubiega się w grze, nie bywa uwieńczony, jeśli nie współubiegał się według prawideł.” — Łuk. 8:17, Kow; 2 Tym. 2:5, NW.
Z uwagi na odziedziczone samolubstwo „myśl serca człowieczego zła jest od młodości jego”. Dlatego musimy się mieć na baczności i nabywać sił, aby móc zawsze walczyć „według prawideł”. (1 Mojż. 8:21) Wiara i zaufanie do Jehowy będą w tym szczególną pomocą. Miej ufność, że Bóg ci da chleb powszedni i nie porzuci cię na pastwę losu, jeśli się nie wdasz w nieuczciwe kombinacje. „Pan udziela, i nie odmawia, co jest dobrego, tym, którzy chodzą w niewinności.” — Ps. 84:12.
Dalszą wielką pomocą jest docenianie. Kto dąży do określonego celu lub próbuje dorobić się czegoś, co by chętnie chciał posiadać, nie może lekceważyć błogosławieństw, z których już korzysta. Nie bądź jak Achab, król izraelski, który koniecznie chciał mieć pewną winnicę, a nie dostawszy jej, był niepocieszony. To trochę, czego nie miał, znaczyło dla niego więcej niż bogactwa, które posiadał. Jedyna możliwość zdobycia tej winnicy polegała na zamordowaniu jej właściciela, a on nie zawahał się przed tym. Ale to go drogo kosztowało. Straszny wyrok śmierci został wykonany na nim i na jego podłej żonie, której rady posłuchał. — 1 Król. 21:1-26.
Skromność i pokora także bardzo pomagają walczyć według prawideł. Nie powinniśmy sobie wystawiać zbyt wysokich celów, chcąc się za wszelką cenę wzbogacić; wówczas mniejsza będzie pokusa, żeby dla osiągnięcia swoich celów walczyć wbrew prawidłom, to znaczy postępować nierzetelnie. Jehowa nie na darmo wymaga od człowieka, aby „pokornie chodził z Bogiem”. Mądry pisarz Przypowieści również trafnie powiedział: „Przy pokornych jest mądrość.” Król Izraela miał zważać na następującą radę: „Srebra też i złota niech nazbyt wiele nie nabywa.” A apostoł Paweł rzekł ostrzegawczo: „Bo którzy chcą bogatymi być, wpadają w pokuszenie i w sidło i w wiele głupich i szkodliwych pożądliwości, które pogrążają ludzi na zatracenie i zginienie.” — Mich. 6:8; Przyp. 11:2; 5 Mojż. 17:17; 1 Tym. 6:9.
Największą pomocą jednak jest miłość, miłość do Boga i do bliźnich. (Marka 12:29-31) Jeżeli miłujemy Boga, chcemy Mu się podobać; obawiamy się stracić Jego upodobanie. To pomaga nawet i wtedy walczyć według prawideł, gdy się nam z ludzkiego punktu widzenia może wydawać, że naruszywszy prawo jednak ujdziemy bezkarnie. Miłość bliźniego ustrzeże nas od wyrządzania szkody bliźniemu przez przekroczenie prawa, gdyż „miłość bliźniego złości [złego, NW] nie wyrządza.” — Rzym. 13:10.
Stary świat dlatego znajduje się dzisiaj w tak krytycznej sytuacji zarówno w dziedzinie politycznej, religijnej, gospodarczej, jak i społecznej, że ani w kołach rządowych, ani wśród obywateli nikt nie stara się walczyć „według prawideł”. Niemniej jednak trzymanie się ich jest rzeczą mądrą i właściwą. Wiara w Boga, docenianie jego dobrodziejstw, z których korzystamy, pokora i miłość pomagają nam w interesie naszego własnego szczęścia i pomyślności walczyć „według prawideł”.