Gotowość kochającego ojca do przebaczania

Kto potrzebuje dzisiaj przebaczenia od Boga? Jak można je uzyskać?

KTÓRY człowiek jest tak sprawiedliwy, żeby nie potrzebował przebaczenia? Żaden! „Wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej.” Dlatego jest rzeczą mądrą, gdy ktoś rozpoznaje potrzebę przebaczenia i zgodnie z pouczeniami Pana Jezusa prosi Boga: „Odpuść nam nasze winy.” — Rzym. 3:23; Łukasza 11:4, NDą.

Czy jednak Bóg słyszy wyznanie skruszonego grzesznika, który faktycznie żałuje błędnego kroku i odtąd z całego serca pragnie postępować właściwie? Z pewnością! Dawid, znając dobrze gotowość Boga do przebaczania, śpiewał: „Ty bowiem Panie, jesteś dobrotliwy i przebaczający, i pełen łaski dla wszystkich, którzy Cię wzywają.” Wiele lat później grupa Lewitów oświadczyła: „Lecz ty, o Boże [jesteś] miłościwy, łaskawy i miłosierny, nieskwapliwy, i wielkiego miłosierdzia!” — Ps. 86:5, Szer; Nehemiasza 9:17; Daniela 9:9.

Wyjątkowa gotowość Boga do przebaczania stanowi zaproszenie dla wszystkich kroczących drogą grzechu, aby zawrócili. Dlatego nigdy nie sądź, że jesteś zgubiony bez nadziei, że twoje grzechy uczyniły cię niezdatnym dla miłosierdzia Bożego. Czerp nadzieję z faktu, że Jehowa jest hojny w przebaczaniu. Przyjmij Jego zaproszenie: „Niech opuści niepobożny drogę swoją, a człowiek nieprawy myśli swoje i niech się nawróci do Pana, a zmiłuje się; i do Boga naszego, gdyż jest hojnym w odpuszczaniu.” — Izajasza 55:7.

Będąc na ziemi Jezus dobitnie podkreślał gotowość swego Ojca do przebaczania. Uczynił to szczególnie wtedy, gdy uważający się za sprawiedliwych uczeni w Piśmie i faryzeusze szydzili z niego, „że grzeszników przyjmuje i jada z nimi”. Jezus opowiedział im różne podobieństwa, które usprawiedliwiły jego życzliwe zachowanie się wobec celników i grzeszników. One ukazały miłość Boga dla takich ludzi przejętych skruchą. — Łukasza 15:2, NT.

ZAGUBIONA OWCA I DRACHMA

Najpierw Jezus zapytał, który z tych faryzeuszów, mając stado składające się ze stu owiec, nie szukałby jednej owcy gdyby się zagubiła. Następnie oświadczył, że zapanowałaby wielka radość, gdyby ją znowu odnaleziono. Również w niebie panuje większa radość z jednego grzesznika okazującego skruchę niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu takich, którzy uważają się za sprawiedliwych i nie odczuwają potrzeby okazania skruchy. Kto zatem rozpoznaje swój grzeszny stan i pragnie zmienić swe postępowanie, ten sprawia radość członkom niebiańskiej rodziny Bożej. — Łukasza 15:3-7.

Dla dalszego zilustrowania tej myśli Jezus zapytał: „Albo która niewiasta mając dziesięć drachm, gdy zgubi jedną drachmę nie bierze świecy, nie umiata domu i nie szuka gorliwie, aż znajdzie?” On wskazał, że tak jak się cieszy niewiasta ze znalezienia jednej monety, tak samo panuje wielka radość w niebiańskiej rodzinie Bożej, gdy nawet jeden grzesznik pokornie okazuje skruchę i od nowa służy Bogu. — Łukasza 15:8-10, NP.a

SYN MARNOTRAWNY

W końcu Jezus wsławił okazywaną przez jego Ojca niebiańskiego miłościwą gotowość do przebaczania słowami, które jeszcze bardziej poruszyły serca i zachęciły do służenia Bogu. Jezus opowiedział przypowieść o synu marnotrawnym, którą określa się mianem najwybitniejszej krótkiej opowieści, jaką kiedykolwiek opowiedział człowiek.

Jezus mówił: „Pewien człowiek miał dwóch synów. I rzekł młodszy z nich ojcu: Ojcze, daj mi część majętności, która na mnie przypada. Wtedy ten rozdzielił im majętność. A po niewielu dniach młodszy syn zabrał wszystko i odjechał do dalekiego kraju, i tam roztrwonił swój majątek, prowadząc rozwiązłe życie. A gdy wydał wszystko, nastał wielki głód w owym kraju, i on zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł tedy i przystał do jednego z obywateli onego kraju, a ten wysłał go do swej posiadłości wiejskiej, aby pasł świnie. I pragnął napełnić brzuch swój omłotem, którym karmiły się świnie, lecz nikt mu nie dawał. A zastanowiwszy się głęboko rzekł: Iluż to najemników ojca mojego ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Wstanę i pójdę do ojca mego i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i przeciwko tobie, już nie jestem godzien nazywać się synem twoim, uczyń ze mnie jednego z najemników swoich. Wstał i poszedł do ojca swego. A gdy jeszcze był daleko, ujrzał go ojciec jego, użalił się, i przybiegłszy rzucił mu się na szyję i pocałował go. Syn zaś rzekł do niego: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i przeciwko tobie, już nie jestem godzień nazywać się synem twoim. Ojciec zaś rzekł do sług swoich: Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie też pierścień na jego rękę, a sandały na nogi, i przyprowadźcie tuczne cielę, zabijcie je, a jedzmy i weselmy się, dlatego, że syn mój był umarły, a ożył, zginął był, a odnalazł się. I zaczęli się weselić.

Starszy zaś syn jego był w polu. A gdy wracając zbliżył się do domu, usłyszał muzykę i tańce, i przywoławszy jednego ze sług, pytał się, co to jest. Ten zaś rzekł do niego: Brat twój przyszedł i ojciec twój kazał zabić tuczne cielę, że go zdrowym odzyskał. Rozgniewał się więc i nie chciał wejść. Tedy ojciec jego wyszedł i prosił go. Ten zaś odrzekł ojcu: Oto tyle lat służę ci, i nigdy nie przestąpiłem rozkazu twego, a mnie nigdyś nie dałeś nawet koźlęcia, bym się mógł zabawić z przyjaciółmi mymi. Gdy zaś ten syn twój, który roztrwonił majętność z nierządnicami, przyszedł, kazałeś dla niego zabić tuczne cielę. Wtedy on rzekł do niego: Synu, ty zawsze jesteś ze mną, i wszystko moje jest twoim. Należało zaś weselić się i radować, że ten twój brat umarł był, a ożył, zaginął był, a odnalazł się.” — Łukasza 15:11-32, NP.

OJCIEC, KTÓRY PRZEBACZA

W jakiż wzruszający sposób Jezus opisał gotowość do przebaczania okazywaną przez jego Ojca niebiańskiego! Jaka wspaniała jest myśl, że wielki Stwórca z takim współczuciem i serdecznością przyjmuje ponownie grzesznika przejętego skruchą! Jezus, który zna Ojca lepiej niż ktokolwiek inny, pokazał w tej wzruszającej przypowieści, że Ojciec traktuje w ten sposób wszystkich, którzy się opamiętają, „powrócą” i służą Mu.

Nie było to czymś nowym, że Bóg jako Ojciec jest gotów do przebaczania. Dawno przedtem Jehowa sam oświadczył, że mieszka z pokornymi, którzy skruszonym duchem żałowali swoich grzechów: „Ja, który mieszkam na wysokości na miejscu świętym, mieszkam i z tym, który jest skruszonego i uniżonego ducha.” — Izajasza 57:15.

JAK WYJEDNAĆ U OJCA PRZEBACZENIE

Gdy syn marnotrawny się opamiętał, miał istotnie „skruszonego i uniżonego ducha”. Szczerze żałował swego niemądrego postępowania, a nawet czuł, że nie jest godny nazywać siebie synem swego ojca. W pokorze i z uniżonym duchem, wracał do domu, aby zaofiarować ojcu swe usługi w charakterze niewolnika.

Podobnie w pierwszym stuleciu wśród Bożego ludu izraelskiego wielu było takich, którzy opuścili swego Ojca niebiańskiego i postępowali źle. Opamiętali się jednak, słysząc poselstwo o Królestwie głoszone przez Jana Chrzciciela i Jezusa. Uczuli skruchę z powodu grzechów, zawrócili jak syn marnotrawny i byli gotowi stać się niewolnikami Jehowy. Z uwagi na ich pokornego ducha i ich szczerą skruchę Jezus przyjął ich serdecznie tak jak jego Ojciec czynił to duchowo według przypowieści opowiedzianej przez Jezusa. Oni zostali uczniami Jezusa, który posłał ich do głoszenia Królestwa Bożego. Podobne stosunki istnieją obecnie podczas drugiej obecności Pana. Szczególnie przed rokiem 1931 wiele ludzi zostało zapoznanych z prawdą Słowa Bożego i oni ściśle współpracowali z namaszczonym ostatkiem braci Chrystusa. Nie wszyscy jednak pozostali w służbie Ojca niebiańskiego. Chcieli tak jak syn marnotrawny zakosztować radości obecnego systemu rzeczy. Nie byli gotowi czekać na błogosławieństwa Królestwa, lecz chcieli zaraz uzyskać błogosławieństwa materialne.

Z biegiem czasu ci nowożytni synowie marnotrawni zaczęli cierpieć głód duchowy tak jak chrześcijaństwo. Zmienili więc nastawienie swego umysłu i pokornie zawracali, uznawali swe grzechy i oświadczali, że są gotowi być niewolnikami Boga. Czy Jehowa ich przyjął? Z pewnością! Kochający ojciec w przypowieści przyjął czule marnotrawnego syna i wydał na jego cześć ucztę. Przejęte skruchą „drugie owce” Pana zostały również tak uczczone, a mianowicie duchową ucztą z tłustych potraw oraz wieloma przywilejami służby. One stały się także aktywnymi głosicielami Królestwa Bożego. Jakże serdeczny i miłosierny jest Ojciec wobec tych, którzy odczuwają potrzebę okazania skruchy i powracają do Niego!

Wszyscy zgrzeszyli. Dlatego wszyscy mogą się uczyć pokory i skruchy od syna marnotrawnego. On nie tylko odczuwał żal z powodu swych grzechów, lecz także okazał pokorę przez wyznanie swych błędów i dlatego prosił, aby mu wolno było służyć u jego ojca. Musisz czynić tak samo, jeżeli pragniesz łaski i przebaczenia Ojca niebiańskiego! Nie powstrzymuj się! Niechaj uczucie, że jesteś niegodny, nie przeszkodzi ci powrócić i służyć Bogu! Nabierz odwagi, gdyż Jehowa jest „dobrotliwy i przebaczający i pełen łaski dla wszystkich, którzy (...) [Go] wzywają.” — Ps. 86:5, Szer.

Nowy Przekład Ewangelii wydany przez Bryt. i Zagr. Tow. Biblijne.