Przeżyć dzięki wierze

„Kto chce dojść do Boga, musi wierzyć, że Bóg (...) nagradza tych, którzy go szukają.” — Hebrajczyków 11:6, Kow.

1. Komu obiecano przeżycie „dnia gniewu Jehowy”? Co ci ludzie muszą czynić?

WIELE ludzi twierdzi, że wierzy w Boga. Czy jednak za Boga uznają Jehowę? Czy podobnie jak Mojżesz, który „oczy swe skierował na nagrodę”, nieustraszenie występują w obronie imienia Jehowy? (Hebr. 11:26, Kow) Tylko „pokornym na ziemi”, to znaczy tym, którzy całym sercem szukają Jehowy oraz sprawiedliwości i pokory obiecano, że przeżyją „dzień gniewu Jehowy” i znajdą się w Jego nowym, pokojowym świecie. (Sof. 2:3, NW) Muszą więc pilnie szukać Boga studiując Jego Słowo, Biblię, wespół z Jego świadkami. Muszą zdać sobie sprawę z tego, że chociaż dzieło stwarzania dowodzi istnienia Boga, to jednak tylko Biblia — objawienie, które Bóg dał ludzkości przez swoich proroków — odsłania Jego wiekuiste imię i daje poznać pełną obfitość Jego miłości oraz wyłuszcza chwalebny zamysł wyzwolenia wszystkich, którzy Go miłują, dla usprawiedliwienia tego Imienia. — 1 Piotra 1:25.

2. Za czyim pośrednictwem trzeba szukać Jehowy? Dlaczego?

² Bóg przede wszystkim „w te dni ostatnie mówił do nas przez Syna, którego postanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez którego i wieki [systemy rzeczy, NW] uczynił”. (Hebr. 1:2, NT) Ten Syn nazywany jest również Słowem oraz Chrystusem Jezusem. Ponieważ był współpracownikiem Bożym przy stwarzaniu wszystkiego, więc może słusznie mówić o rozlicznych wspaniałościach dzieł Jehowy. „Tak więc Słowo stał się ciałem i przebywał wśród nas, a my oglądaliśmy jego chwałę — taką chwałę, jaka się należy od ojca jednorodzonemu synowi; i był pełen dobroci niezasłużonej i prawdy.” (Jana 1:14, NW) Wszyscy, którzy chcą szukać Ojca, Jehowy, muszą Go szukać przez Syna; on bowiem przelał własną żywą krew ludzką dla odkupienia ludzkości od grzechu i wobec tego może się u Jehowy wstawić za grzeszników. — Jana 14:6; Hebr. 9:11-14.

3. Co wskazuje, że jest on tym prorokiem, o którym mówił Mojżesz? Dlaczego jest większy niż Mojżesz?

³ Syn jednak nie jest tylko Pośrednikiem między Bogiem a ludźmi; jest też największym ze wszystkich proroków. O nim to mówił Mojżesz: „Przetoż rzekł Pan [Jehowa, NW] do mnie: (...) Proroka im wzbudzę spośrodku braci ich, jakoś ty jest, i włożę słowa moje w usta jego, i opowiadać im będzie wszystko, cokolwiek mu rozkażę. I stanie się, że ktobykolwiek nie był posłuszny słowom moim, które on mówić będzie w imię moje, Ja tego szukać będę na nim.” (5 Mojż. 18:17-19) Apostoł Piotr wskazał później, kto był tym prorokiem zobrazowanym przez Mojżesza, i przedstawia go jako „Chrystusa wyznaczonego dla was, Jezusa”. (Dzieje 3:19-24, NW) A w czyim imieniu prorokował Jezus? Czy w swoim własnym? Przeciwnie, w imieniu Boga, który go posłał — w imieniu Jehowy. Na przykład o stosunku do swego Ojca, Jehowy, powiedział on: „Nie mogęć ja sam od siebie nic czynić: jak słyszę, tak sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy; bo nie szukam woli mojej, ale woli tego, który mię posłał, Ojca.” (Jana 5:30). Naśladowców swoich nauczył modlić się: „Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech! Święć się imię twoje”, a sam modlił się w godzinie próby: „Ojcze! uwielbij imię twoje!” (Mat. 6:9; Jana 12:28) Jezus jako ów Prorok większy od Mojżesza w jeszcze większej mierze ogłaszał i wsławił imię Jehowy niż Mojżesz. U kresu swego ziemskiego biegu mógł słusznie powiedzieć w modlitwie do Jehowy: „Objawiłem imię twoje ludziom, których mi dałeś ze świata: (...) Uświęć ich w prawdzie. Nauka twoja jest prawdą.” — Jana 17:6, 17, NDą.

4. Jakie Jezus wypowiedział wielkie proroctwa, które mają żywotne znaczenie w obecnym wieku atomu?

⁴ W imieniu Jehowy Boga prorok Jezus przepowiedział sprawy, które mają żywotne znaczenie dla naszego pokolenia, żyjącego w wieku atomu. Zgodnie z zapiskiem Mateusza w rozdziałach 24 i 25 prorokował on o wojnach światowych, klęskach głodu, trzęsieniach ziemi, o zapanowaniu bezprawia, ogłaszaniu Królestwa Bożego, powstaniu Narodów Zjednoczonych, rozprzestrzenieniu się materializmu i o wielu innych faktach, które dowodzą, że żyjemy w okresie „zakończenia systemu rzeczy” (NW). Dochodząc do punktu kulminacyjnego swego wielkiego proroctwa Jezus opowiedział o sobie, że przyjdzie w chwale Króla, aby porozdzielać narody jak się odłącza owce od kozłów. Do owiec miał rzec: „Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego! odziedziczcie królestwo wam zgotowane od założenia świata.” Zgodnie z dalszym opisem, ludźmi przyrównanymi do owiec są ci, którzy okazują dobrą wolę wobec jego braci. (Mat. 24:3, 7, 12, 14, 15, 37-39; 25:31-46) Kto dziś pilnie szuka nagrody, którą można otrzymać od Jehowy dzięki wierze, ten powinien dla własnego pożytku przyłączyć się do świadków Jehowy w Społeczeństwie Nowego Świata i podjąć ich służbę.

5. Jak Jezus słowem i czynem wskazał na radosne wytrwanie?

⁵ W związku z końcem tego świata Jezus powiedział również: „Ale kto wytrwa aż do końca ten zbawion będzie.” (Mat. 24:13) Wytrwać w wierze muszą wszyscy, którzy by chcieli przeżyć i osiągnąć nagrodę. Sam Jezus dał najlepszy przykład wytrwałości, a nas wszystkich dotyczy napomnienie, aby ‚patrzeć pilnie na Głównego Pośrednika i Udoskonaliciela naszej wiary’. „Dla radości, która była wystawiona przed nim, zniósł pal tortur, pogardzając hańbą, i zasiadł po prawicy tronu Bożego. Doprawdy zważajcie dokładnie na tego, który zniósł takie przeciwne gadanie grzeszników, wbrew ich interesom, abyście się nie nużyli i nie ustawali w swych duszach.” (Hebr. 12:2, 3, NW) Wszystko przetrwał „dla radości, która była wystawiona przed nim”! Również i my potrafimy przetrwać wszystkie próby, gdy będziemy jak gdyby ‚widzieć Niewidzialnego’, mając przed oczyma te wspaniałe błogosławieństwa, które przyniesie nowy świat Jehowy. — Hebr. 11:27, Kow.

6. Jaką nagrodę ma przed sobą „małe stadko”, a jaką „wielka rzesza”? Dlaczego?

⁶ Na czym polega nagroda, której zgodnie z napomnieniem mamy tak pilnie szukać? Do swych współdziedziców niebiańskiego Królestwa powiedział Jezus: „Nie bój się, małe stadko, ponieważ upodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo.” „Szukajcie ustawicznie jego królestwa.” (Łuk. 12:32, 31, NW) Z kolei Paweł oświadczył, że Bóg „odda każdemu według jego dzieł: życie wiecznotrwałe tym, którzy szukają chwały i czci i nieskazitelności przez wytrwanie w dobrym dziele”. (Rzym. 2:6, 7, NW) A zatem „małe stadko”, do którego należy 144 000 naśladowców Jezusa Chrystusa, otrzyma w nagrodę życie wieczne w chwale niebiańskiego Królestwa. Dokończywszy opisu tego stadka duchowych Izraelitów, jaki znajduje się w Objawieniu 7:4-8 prorok Jezus przedstawia następnie w wizji „rzeszę wielką, której nikt zliczyć nie zdołał”, ze wszystkich szczepów ludzkości. Ci również z wiarą szukają nagrody od Boga, służąc „mu we dnie i w nocy w świątyni jego”. Czy czeka ich rozczarowanie? Nie, gdyż w proroctwie powiedziano dalej: „Baranek, który stoi w środku przed tronem, pasterzem ich będzie i zaprowadzi do źródeł wody żywota; a Bóg otrze wszelką łzę z ich oczu.” (Wiersze 9-17, Kow) Czy więc nagrodą jest wieczne życie z Barankiem, Chrystusem Jezusem w niebiańskim Królestwie, czy takież życie w ziemskiej dziedzinie panowania tego Królestwa, przecież warto dążyć do tej nagrody z silną wiarą i wytrwałością!

PRÓBY WYTRWAŁOŚCI

7, 8. (a) Co wynika z zachowania nienaganności w boju wiary? (b) jaką mamy cenną pomoc w wytrwaniu?

⁷ Kto z właściwego punktu widzenia patrzy na próby, które przychodzą na ludzi wiary, ten widzi w nich powód do radości. Dlaczego? Ponieważ zwycięsko przebyte przynoszą zadowolenie, a wraz z nim siłę, która wynika z zachowania nienaganności. Z tego też powodu Piotr napisał: „Tym faktem wielce się radujecie, chociażby wam teraz przez krótką chwilę, skoro tak potrzeba, przyszło być zasmuconymi przez rozmaite doświadczenia, aby wypróbowana szczerość waszej wiary, daleko cenniejsza od złota przemijającego, chociaż w ogniu wypróbowane bywa, okazała się przy objawieniu Jezusa Chrystusa przyczyną sławy, chwały i czci.” (1 Piotra 1:6, 7, NW) Za przykładem wiernych proroków dawnych czasów i Jezusa, wielkiego proroka i wzorodawcy, oraz odważnych bojowników spośród dzisiejszych świadków Jehowy, wszyscy kontynuujmy z radością ten bój wiary!

⁸ Za niezmierną pomoc do wytrwania w silnej wierze powinniśmy zawsze uważać nasz bezcenny przywilej wywyższania chwalebnego imienia Jehowy Boga. (Psalm 145) Ponieważ Szatan bezczelnie postawił pod znakiem zapytania naczelne zwierzchnictwo Jehowy, pozwolił mu Jehowa doświadczać i prześladować swoich sług aż do obecnego czasu. (2 Mojż. 9:16) Przez zachowanie nienaganności możemy przyczynić się do obrony pełnych praw Jehowy. Jakże bardzo miłujemy święte imię Jehowy! Ono znaczy dla nas więcej niż jakiekolwiek inne imię w całym wszechświecie! Jedynie przez zachowanie nienaganności wobec Jehowy możemy udowodnić odczuwane w sercu docenianie wszystkiego tego, co stworzył i uczynił, docenianie daru życia oraz niewypowiedzianej dobroci i miłości, którą nam okazał, przygotowując drogę do wiecznego życia przez swego Syna, Chrystusa Jezusa. Pełni triumfującej wiary dajemy więc posłuch wezwaniu: „Śpiewajcie Jehowie, błogosławcie jego imię. Dzień w dzień opowiadajcie dobrą nowinę o sprawionym przez niego zbawieniu.” — Ps. 96:2, NW.

9, 10. (a) Co musi iść w parze z miłością do Jehowy? (b) Dlaczego studiowanie ma tak ogromne znaczenie? Przytocz przykłady z Biblii.

⁹ Nasza miłość do Jehowy i do Jego sprawiedliwości musi iść w parze z głęboką nienawiścią do niesprawiedliwości i do wszystkiego, co zniesławia imię Jehowy lub je zbezczeszcza, i co wykracza przeciw Jego sprawiedliwym zasadom. Powinniśmy mieć to samo usposobienie co Chrystus Jezus, o którym proroczo przepowiedziano: „Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości; przeto cię namaścił Bóg, Bóg twój, olejkiem wesela nad rówieśników twoich.” (Ps. 44:8, Wu; w Gd Ps. 45:8) Możemy również mieć udział w tym weseleniu się, jeśli będziemy nienawidzić wszystkiego, co uwłacza słusznym zasadom Jehowy. Nie znaczy to, żeby mieć w nienawiści ludzi; jednak niewątpliwie będziemy unikać takiego towarzystwa, gdzie się mówi o Jehowie: „Dróg twoich znać nie chcemy.” (Ijoba 21:14) Spędzajmy czas raczej w gronie tych, którzy mają tę samą cenną wiarę, rozpatrując wraz z nimi myśli Jehowy. O jako wielmożne są sprawy twoje, Panie! bardzo głębokie są myśli twoje. Człowiek bydlęcy nie zna, a głupi nie zrozumiewa tego.” — Ps. 92:6, 7.

¹⁰ Nie zaniedbujmy więc studium! Ono pomaga nam wytrwać; krzepi w nas wiarę, kierując serca ku zdobyciu nagrody! Czy wszyscy doceniamy bogactwo pouczeń, które tak obficie do nas docierają w każdym wydaniu Strażnicy i czy dokładnie zagłębiamy się w nie? W większości krajów religia ma dziś tylko jeszcze znaczenie towarzyskie i korzysta się z niej przy chrzcinach, ślubach lub pogrzebach. Ceremonie odgrywają znaczną rolę, lecz zainteresowanie naukami i proroctwami równe jest zeru. Brak żywej wiary i nieznana jest gorliwość z jaką pierwsi chrześcijańscy świadkowie badali prawdę biblijną. Tamci „codziennie przebywali jednomyślnie w świątyni”, aby przyjmować pouczenia z Biblii. Potem opowiadali innym o wzniosłych prawdach, które poznali, i ci również „przyjęli naukę z całą gotowością i badali codziennie Pismo, czy istotnie rzecz się tak ma”. (Dzieje 2:46; 17:11, Kow) Było to ich codzienne zajęcie; tą sprawą żyli. Tak samo dzisiaj wszyscy, którzy szukają nagrody wiary, muszą przezwyciężyć gnuśność zwolenników religii starego świata i skierować swój wzrok pełen wiary na nowy świat Jehowy. Muszą być całą duszą przy codziennym osobistym studium Biblii, podobnie jak podczas regularnych spotkań z prawdziwymi chrześcijanami.

11, 12. (a) Jaki współczesny przykład świadczy o docenianiu zarządzenia Jehowy? (b) Dlaczego studiowanie i społeczność braci są właśnie dzisiaj szczególnie ważne?

¹¹ Nowożytnym przykładem szczerej chrześcijańskiej gorliwości dla Biblii i jej badania są świadkowie Jehowy, którzy cierpieli w nazistowskich obozach koncentracyjnych. Po zwolnieniu z takiego obozu Genevieve de Gaulle, bratanica obecnego prezydenta Francji, generała de Gaulle, mogła o świadkach Jehowy z żeńskiego obozu koncentracyjnego w Ravensbruck powiedzieć, co następuje: „Mam dla nich istotnie wielki szacunek. Należały do różnych narodowości: niemieckiej, polskiej, rosyjskiej, czeskiej i dla swej wiary znosiły wielkie cierpienia. (...) Wszystkie okazywały bardzo dużo odwagi, co w końcu wywarło też wrażenie na esesowcach. Mogły z miejsca otrzymać wolność, gdyby się wyrzekły swojej wiary; lecz one przeciwnie, nie zrezygnowały ze stawiania oporu. Udało im się nawet dostać do obozu książki i ulotki, na skutek czego kilka spośród nich skazano na powieszenie.”a

¹² Zastanówmy się chwilę! Czy wiara nasza jest tak silna, żebyśmy byli gotowi zdobyć najnowsze wydanie Strażnicy nawet pod groźbą powieszenia? Czy wzmocniliśmy ją na tyle, że możemy ufnie przeciwstawić się każdej próbie, którą na nas sprowadzi końcowy atak Goga z Magog? Być może pewnego dnia będzie dla nas tak samo trudno się zgromadzać, jak wówczas naszym braciom w nazistowskich obozach koncentracyjnych albo i dzisiaj w obozach niektórych krajów świata. W obecnej chwili wytchnienia, kiedy możemy się jeszcze stosunkowo swobodnie schodzić, korzystajmy z tej szczęśliwej sposobności, aby się w każdym tygodniu zebrać cztery lub nawet pięć razy i napawać się tak społecznością chrześcijańskich braci, jak i cennymi prawdami biblijnymi, co wzmocniwszy naszą wiarę pozwoli nam przeżyć aż do nowego świata sprawiedliwości. „Oto teraz czas przyjemny, oto teraz dzień zbawienia.” — 2 Kor. 6:2.

13. Dlaczego powinniśmy się strzec ‚wyniosłych oczu’?

¹³ Oprócz bezpośredniego, frontalnego ataku Szatana w formie prześladowań, wiara nasza jest jednak narażona jeszcze na innego rodzaju próby. Ten przebiegły wróg zna również pośrednie metody, przy czym atakuje często zupełnie nieoczekiwanie z zasadzki. Tu znowu silna wiara i głębokie docenianie dla sprawiedliwości Jehowy zapewnią wygraną. Według Przypowieści 6:16-19 jest siedem rzeczy, które są Jehowie obrzydliwością duszy. Jako pierwsze zostały wymienione ‚oczy wyniosłe’. Ktoś może gorliwie studiować, osiągnąć wybitną znajomość Biblii i uczynić takie postępy, że zostaną mu powierzone poważne przywileje służby w organizacji Jehowy. Na cóż by mu się jednak to wszystko zdało, gdyby popadł w zarozumiałość i wyhodował zbyt wielkie mniemanie o sobie? Taka pycha co najwyżej poprzedza wielki upadek. Zbytnia pewność siebie odsłania człowieka przed atakiem Szatana; zabraknie wielkiej tarczy wiary, gdy któryś z palących pocisków owego złego uderzy, aby go upokorzyć. (Efez. 6:16) Nawet taki mąż wiary jak Mojżesz potknął się raz, lesz wydźwignął się i pozostał w łasce Bożej. (4 Mojż. 20:7-13) Pomimo wspaniałego przywileju proroka Bożego Mojżesz „był mąż najpokorniejszy ze wszystkich ludzi, którzy mieszkali na ziemi”. Dobrze zrobimy, biorąc sobie przykład z niego.

14. Przed czym nienawistnym jeszcze powinniśmy się mieć na baczności? Dlaczego?

¹⁴ Żyjąc w świecie zdeprawowanym i wyzutym z poczucia odpowiedzialności, człowiek wiary jest dziś ciągle narażony na tak rozliczne złe wpływy, że musi bez przerwy mieć się na baczności. Są jeszcze inne rzeczy, „których nienawidzi Pan”, a których powinniśmy tak samo nienawidzić, mianowicie: „Języka kłamliwego, i rąk wylewających krew niewinną; serca, które knuje myśli złe; nóg, które się kwapią bieżeć ku złemu; świadka fałszywego, który mówi kłamstwo, i tego, który sieje rozterki między braćmi.” Podłości te należą do świata Szatana i razem z tym światem zginą. Nie wolno nam dopuścić, żeby wtargnęły w nasze prywatne życie i do zboru chrześcijańskiego, lecz musimy je zwalczać z gorliwością prawdziwej wiary. Pamiętajmy, że „Jehowa jest sprawiedliwy; on miłuje sprawiedliwe czyny. Prawi — ci będą oglądać oblicze Jego.” — Ps. 11:7 NW.

15. Jaki wzniosły przywilej idzie w parze z żywą wiarą?

¹⁵ Żywa wiara nie zadowala się otrzymywaniem. Żywa wiara daje! Czy istnieje lepsza możliwość dzielenia się naszą wiarą, niż regularny cotygodniowy udział w służbie Jehowy razem z braćmi w wierze? Powinniśmy przy tym działać celowo, ponownie odwiedzając ludzi dobrej woli i przeprowadzając z nimi studia. W ten sposób przyczynimy się do pełnego osiągnięcia pomyślnego wyniku, opisanego w Rzymian 10:13-15: „Bo ‚każdy, kto wzywa imienia Jehowy będzie zbawiony’. Jak jednak będą wzywać tego, w którego nie uwierzyli? Jak z kolei uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? Jak z kolei usłyszą bez głoszącego? Jak z kolei będą głosić, jeśli nie zostali posłani? Przecież napisano: ‚Jakże śliczne są nogi tych, którzy oznajmiają dobrą nowinę o dobrych rzeczach!’” Śliczni doprawdy są w oczach Jehowy ci, których posyła i którzy przyjmują wzniosły przywilej dzielenia się swoją wiarą z innymi!

16. Na jaką radę powinno dziś zważać młode pokolenie?

¹⁶ Dzisiaj wśród świadków Jehowy zebranych w Społeczeństwie Nowego Świata dorasta nowe, młode pokolenie. Tej młodzieży również potrzeba wiary. Podobnie wielu takich, którzy przyłączyli się do ludu Jehowy w ostatnim czasie, nie musiało jeszcze znosić tego rodzaju gwałtownych prześladowań jak na przykład te, które się srożyły podczas drugiej wojny światowej. Nie przeżywali jeszcze napaści motłochu, nie byli w więzieniu ani obozie, nie znają zakazu dzieła i nigdy jeszcze nie rzucano na nich takich obelg jak na starszych świadków. Ci więc także powinni studiować, by zdobyć tę niewzruszoną wiarę, która może się ostać w próbie, a którą wyróżniali się słudzy Jehowy wszystkich czasów. Powinni gorliwie się wyposażyć w zbroję wiary, mając w pamięci napomnienie, jakiego udzielił Paweł młodemu Tymoteuszowi: „Bojuj on dobry bój wiary, chwyć się żywota wiecznego, do któregoś też powołany, i wyznałeś dobre wyznanie przed wieloma świadkami.” — 1 Tym. 6:12.

17, 18. Dlaczego jest teraz czas, żeby być „czujni ze względu na modlitwy”?

¹⁷ Wiara w Jehowę przybliży nas do Niego, a zbliżać się do Jehowy znaczy zwracać się do Niego w modlitwie. W związku z tym apostoł Piotr napomina nas: „Ale przybliżył się koniec wszystkiego. Bądźcie więc zdrowego umysłu i czujni ze względu na modlitwy. Nade wszystko miejcie głęboką miłość ku sobie nawzajem, ponieważ miłość zakrywa mnóstwo grzechów.” (1 Piotra 4:7, 8, NW) Powinniśmy zawsze pozostawać w ścisłej łączności z Jehową przez modlitwę, bowiem modlitwa z wiarą oraz miłość utrzymają nasze nogi na ścieżce prowadzącej do nagrody, do wiecznego życia w Bożym nowym świecie.

¹⁸ Rzeczywiście „przybliżył się koniec wszystkiego”; dowodem tego są choćby problemy, z którymi borykać się muszą narody świata, doprowadziwszy do kryzysu atomowego. Jest teraz czas, w którym trzeba być czujnym, w pełni przytomnym, i utrzymywać wiarę na takich szczytach, żeby być gotowym usłuchać każdej wskazówki, jaką poda Jehowa i Jego Syn w tych przełomowych dniach przed Armagedonem. Jakiż to będzie wstrząsający dzień! Oby wówczas, w dniu „objawienia Jezusa Chrystusa”, każdy z nas okazał szczerą, wypróbowaną wiarę i przez to przyczynił się do chwały, czci i sławy Bożej. — 1 Piotra 1:7.

19, 20. (a) Jaką wspaniałą obietnicę ochrony zawiera Psalm 91? (b) Dlaczego Jehowa zgotował tę ochronę?

¹⁹ Zwróciwszy się jeszcze raz do proroka Mojżesza możemy przeczytać w jego psalmie, jak wielką nagrodę otrzymają ludzie wiary, którzy pilnie szukają Boga. To właśnie ci będą mieszkać „w ochronie Najwyższego i w cieniu Wszechmocnego przebywać”. To oni mówią o Jehowie: „Nadzieja moja i zamek mój, Bóg mój, w nim nadzieję mieć będę.” I tych pokładających w Nim ufność Jehowa zapewnia: „Nie ulękniesz się strachu nocnego, ani strzały latającej we dnie; ani zarazy morowej, która przechodzi w ciemności, ani powietrza morowego, które zatraca w południe. Padnie po boku twym tysiąc, a dziesięć tysięcy po prawej stronie twojej; ale się do ciebie nie przybliży. Tylko to oczyma twymi obaczysz, a nagrodę niepobożnych oglądasz. Ponieważeś ty Pana, który jest nadzieją moją, i Najwyższego, za przybytek swój położył: nie spotka cię nic złego, ani jaka plaga przybliży się do namiotu twego. Albowiem Aniołom swoim przykazał o tobie, aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich.” Jakaż to wspaniała obietnica ochrony w pośpiesznie nadchodzącej burzy Armagedonu!

²⁰ Dlaczego Jehowa obiecuje tę ochronę? „Wyrwę go”, mówi psalmista dalej, „przeto, iż poznał imię moje”. Zatem obietnica dotyczy tego, kto gorliwie szukając Jehowy Boga poznał Go i wszystko to, co poręcza Jego imię; dotyczy tego, kto wierzy, że Jehowa Bóg istnieje, i kto mocno jest przekonany o nagrodach obiecanych przez Jehowę; dotyczy tego, kto z wiarą wzywa Jehowy. „Będzie mię wzywał, a wysłucham go; Ja z nim będę w utrapieniu, wyrwę go, i uwielbię go. Długością dni nasycę go, i okażę mu zbawienie moje.” — Ps. 91:1, 2, 5-11, 14-16.

21. (a) Z czego będą się radować ci, którzy przeżyją Armagedon? (b) Czym możemy przezwyciężyć świat? Czym zostaniemy nagrodzeni?

²¹ Ponieważ ‚długość dni’ dla ludzi, którzy skorzystają z błogosławieństw nowego świata, rozciągać się będzie na całą wieczność nigdy się nie kończącej, radosnej służby na rzecz Jehowy, Boga i Stwórcy, będą wówczas szczęśliwi, że w ostatnich dniach starego świata okazali tyle wiary. Będą się cieszyć, że uwierzyli Jehowie Bogu i Jego mocy obdarzenia ich nagrodą. Będą się weselić tym, że ich wiara była ożywczą, wzmacniającą siłą, która im pomogła stawić czoło atakom świata Szatana w czasie jego śmiertelnych zmagań wieku atomowego. Nagrody, jakie ta wiara przyniesie, są najwspanialsze z możliwych. Przez całą wieczność nigdy nie będą miały końca, lecz jedno radosne uniesienie będzie następować po drugim, w miarę tego, jak ludzie coraz lepiej będą poznawać chwalebne dzieła Jehowy i coraz więcej doznawać Jego ojcowskiej dobroci. Kto w tych „ostatnich dniach” starego świata wytrwa w wierze prawdziwej religii, zostanie w nadchodzącym nowym świecie obficie nagrodzony życiem w wiecznym szczęściu i pokoju! „A to jest zwycięstwo, które zwyciężyło świat, wiara nasza.” — 1 Jana 5:4.

[Przypis]