Rada dla misjonarzy: Trzymajcie się „drogi”!
DO NAJSZCZĘŚLIWSZYCH ludzi przebywających rankiem 8 marca bieżącego roku w Nowym Jorku należało ponad dwa tysiące chrześcijańskich świadków Jehowy. Dlaczego? Ponieważ mieli przywilej uczestniczenia w uroczystości zakończenia nauki czterdziestej ósmej klasy Biblijnej Szkoły Towarzystwa Strażnica — Galaad, uroczystość ta odbyła się w Sali Zgromadzeń świadków Jehowy.
Programowi, który się rozpoczął o godzinie 10 przed południem, przewodniczył prezes Towarzystwa Strażnica i zarazem Szkoły, N.H. Knorr. Po wysłuchaniu jego serdecznych słów powitania wszyscy obecni połączyli swe głosy w odśpiewaniu pieśni oraz swe myśli w modlitwie, a następnie śledzili uważnie serię krótkich przemówień wygłoszonych przez braci, którzy przez ostatnie sześć miesięcy sprawowali nadzór nad misjonarzami jako instruktorzy bądź w innym charakterze. T. Galfas zaznaczył, że podobnie jak przyjście Jezusa na ziemię było wyrazem wielkiej miłości, tak teraz misjonarze będą mogli okazać miłość przez usługiwanie w obcych, odległych krajach. U. Glass mówił misjonarzom, że gdy napotkają jakiś poważny problem, powinni pójść za przykładem króla Dawida i zaczerpnąć sił u Jehowy oraz zwrócić się po radę do tych, którzy są im w stanie dopomóc, a więc do sług oddziałów i innych braci.
E. Dunlap podkreślił potrzebę zachowania lojalności w przydzielonych terenach, a M. Larson przedstawił trafnie kilka podobieństw, jakie zachodzą między postępowaniem misjonarzy i posługiwaniem się przez budowniczego z góry przygotowanym planem; w obu wypadkach trzeba się dokładnie trzymać instrukcji. Następnie G. Couch przypominał misjonarzom, że w wyniku przeszkolenia dysponują teraz znakomitym kluczem wiedzy, którym powinni się posługiwać z cierpliwością nauczając innych ludzi. Potem jeszcze M. Henschel odczytał liczne nadesłane pozdrowienia dla studentów z różnych stron świata.
Z kolei wysłuchano uwag wiceprezesa Towarzystwa Strażnica, F.W. Franza. Naświetlił on kilka szczegółów dotyczących proroctw biblijnych, jakie mają się wkrótce spełnić. Zaakcentował zwłaszcza pilną potrzebę pomagania teraz miłośnikom prawdy w ucieczce z Babilonu Wielkiego, z ogólnoświatowego imperium religii fałszywej, ponieważ księga Objawienia 18:4 wskazuje, że kiedy na niego spadną zgubne plagi od Boga, na ucieczkę będzie za późno.
N. H. Knorr wygłosił główne przemówienie tego przedpołudnia, zatytułowane: „Droga”. Zaznaczył, że dzisiaj są do wyboru dwie drogi. Istnieje droga tego świata, to jest droga Diabła. Chrześcijanie oddani Bogu obrali sobie lepszą drogę, drogę Jehowy. Chodzenie tą drogą pozwala na radowanie się pełnią życia. Kto chce uzyskać życie wieczne, ten musi bezwzględnie kroczyć tą drogą.
Mówca następnie wyjaśnił, że tę szczególną drogę otwarł Jezus Chrystus. Podążał on drogą, na której chciał go widzieć jego niebiański Ojciec, a była to droga oparta na miłości. Bóg przez swe Słowo i przez takie publikacje, jak Strażnica pomaga dzisiaj chrześcijanom w kroczeniu Jego drogą; tak zresztą zapowiedział: „Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: ‚To jest droga, idźcie nią!’ — gdybyś zboczył na prawo lub na lewo”. — Izaj. 30:21, BT.
Jehowa Bóg interesuje się ludźmi; po prostu kocha ich — podkreślił dalej prezes Towarzystwa. Z tego to właśnie powodu dał ludziom prawdę i wskazał im drogę, którą powinni chodzić. Jeżeli chrześcijanie będą na to zwracać więcej niż zwyczajną uwagę, nie zboczą z niej ani na prawo ani na lewo.
Chrześcijanie powinni odczuwać to samo, co psalmiści, którzy wielokrotnie wspominali o drodze Jehowy. Mówca w szczególności omówił prośbę zawartą w Psalmie 119:37: „Odwróć me oczy, niech na marność nie patrzą; na drodze Twej udziel mi życia”. (BT) Następnie zapytał: „Czy postępujemy w myśl tej prośby? Czy raczej pozwalamy swym oczom patrzeć na wszelką marność, na przykład na niegodziwości prezentowane w telewizji” i na tym podobne rzeczy? Łatwo jest zejść z dobrej drogi na manowce — ostrzegł mówca — a tym bardziej może się to zdarzyć w przydzielonych terenach zagranicznych. Zapewnił misjonarzy, że cała społeczność ludu Bożego jest zawsze gotowa pospieszyć im z pomocą, a na zakończenie napominał ich: „Postępujcie tak, jak Jezus. Jesteście na świecie, ale nie wchodzicie w skład tego świata. (...) Pamiętajcie: ‚To jest droga, idźcie nią!’” Dokończywszy tych wywodów, N.H. Knorr wręczył każdemu misjonarzowi kopertę zawierającą zdjęcie całej klasy, upominek od Towarzystwa oraz dyplom, jeżeli dany misjonarz na taki zasłużył. Potem jeszcze odczytano rezolucję, w której studenci wyrażali docenianie otrzymanego wyszkolenia i zdecydowaną wolę, aby nie zawieść zaufania, jakim ich obdarzono.
Po przerwie wznowiono program. Do licznych wybornych punktów przygotowanych dla ucha i oka należały między innymi: wspaniały program muzyczny z wdzięcznym śpiewem w sześciu językach; wzruszający i uderzająco piękny dramat biblijny; przedstawiono też sprawozdania donoszące o znakomitych postępach, jakie osiągnięto w niektórych krajach, dokąd się udają misjonarze. Prócz tego absolwenci odśpiewali pieśń specjalnie skomponowaną na tę okazję. W końcu wszyscy zjednoczyli się w pieśni i prezes Szkoły żarliwą modlitwą zakończył program.