Człowiek, który zapomniał o Bogu

Artykuł przewidziany specjalnie dla rodziców do przeczytania z dziećmi

CZY znasz kogoś, kto ma coś, co i ty byś chciał posiadać? Na pewno znasz. Często się zdarza, że się chce coś, co inni mają.

Niektórzy ludzie nawet starają się zabierać innym różne rzeczy. Czy znasz chłopców albo dziewczynki, którzy tak robią? Czy twoim zdaniem są to dobrzy koledzy lub koleżanki, czy przyjemnie jest z nimi się bawić? A może wolisz raczej bawić się z innymi dziećmi?

Chcę ci właśnie opowiedzieć o człowieku, który usiłował zabrać coś drugiemu. Człowiek ten pewnego dnia przyszedł do Jezusa, aby z nim porozmawiać. Chodziło mu o to, żeby Jezus mu pomógł w przejęciu majętności, którymi zarządzał jego brat. Sądził przy tym, że ma do nich pełne prawo.

Co myślisz o tym? Czy była to oznaka miłości ze strony człowieka, który dążył do odebrania pewnych rzeczy swemu bratu? Czy nie powinien był raczej się cieszyć, że w ogóle miał brata? Wiele ludzi nawet nie ma braci.

Co byś powiedział temu mężczyźnie, gdybyś był na miejscu Jezusa? Jezus mu poradził, żeby się miał na baczności. Wiedział, że w sposobie myślenia owego człowieka tkwi błąd. Czy wiesz, co to był za błąd?

Zastanów się chwilę nad tą sprawą. Co jest w życiu rzeczą najważniejszą? Czy śliczne zabawki albo nowy ubiór? Nie, to nie jest najważniejsze. Rzeczy kupione za pieniądze nie mogą nam dać życia, nieprawdaż? Istnieje coś, co jest o wiele ważniejsze. Jezus właśnie chciał wtedy wyłożyć tę prawdę.

W związku z tym opowiedział pewną historię. Była to historia o człowieku, który zapomniał o Bogu. Czy chciałbyś ją usłyszeć?

Mężczyzna ten był bardzo bogaty. Miał dużo ziemi i kilka stodół. Zboże, które zasiał, wydało mu nadzwyczaj dobre plony. W spichrzach jego nie starczało już miejsca na zgromadzenie całego tego bogactwa. Co więc postanowił uczynić?

Bogacz rzekł sam do siebie: Zburzę moje stodoły, a zbuduję większe. Wtedy pomieszczę w nich całe żniwo i wszystkie swoje dobra.

Tamten bogacz oczywiście myślał, że postępuje mądrze. Miał się za bardzo sprytnego człowieka, skoro potrafi zgromadzić tak wielkie bogactwa. Mówił sobie: Mam teraz zapewnione liczne dobra. Wystarczą mi na wiele lat. Teraz będę sobie używał życia! Będę jadł i pił i się bawił!

Tymczasem jednak w rozumowaniu tym tkwił błąd! Dlaczego? Otóż myślał on tylko o sobie i własnych przyjemnościach. Natomiast zapomniał o Bogu.

Wobec tego Bóg przemówił do tego bogacza. Rzekł mu: Głupcze, jeszcze tej nocy umrzesz. A kto będzie korzystał z rzeczy, które nagromadziłeś?

Czy ten bogaty człowiek mógł używać swoich rzeczy po śmierci? Nie! Otrzymał je ktoś inny. Jezus oświadczył: „Tak będzie z każdym, który skarby gromadzi dla siebie, a nie jest w Bogu bogaty”. — Łuk. 12:13-21.

Z pewnością nie chciałbyś być podobny temu bogaczowi, prawda? Błąd jego polegał na tym, że głównym celem swego życia uczynił gromadzenie rzeczy materialnych. Ciągle chciał ich mieć jeszcze więcej. Nie był jednak „w Bogu bogaty”.

Co to znaczy być bogatym „w Bogu”? Człowiek „w Bogu bogaty” zawsze myśli najpierw o Bogu. Pierwsze miejsce w jego życiu zajmują sprawy związane ze spełnianiem woli Bożej. Człowiek ów, który zapomniał o Bogu, nie postępował w ten sposób. Cóż się więc z nim stało? Stracił wszystko.

A teraz dobrze się zastanów. Co w twoim życiu zajmuje pierwsze miejsce? Jeżeli jest pora na nasze rozważania biblijne, czy rzeczywiście pragniesz tego ponad wszystko inne? A może niekiedy zamiast studiowania wolałbyś dalej bawić się swymi zabawkami? Kto chce być „w Bogu bogaty”, ten musi stawiać Boga na pierwszym miejscu.

Są jeszcze inne okoliczności, które mogą człowiekowi pomóc w rozpoznaniu, co właściwie stawia na naczelnym miejscu. Co na przykład przychodzi ci najpierw na myśl, gdy do domu wraca twój tatuś? Czy przede wszystkim myślisz jak to dobrze, że go znowu widzisz? Czy raczej myślisz o rzeczach materialnych? Czy się zastanawiasz: Co mi tym razem przyniósł?

Niektóre dzieci chciałyby, żeby im ojcowie ciągle coś kupowali. Czyż nie byłoby lepiej, aby były wdzięczne, że w ogóle mają tatusia? Są dzieci, które nie mieszkają ani z tatusiem, ani z mamusią.

Może dziecko, z którym często się bawisz, ma samochodzik, lalkę albo inną ładną zabawkę. Czy byłoby słuszne z twojej strony, gdybyś myślał, że powinieneś mieć jego zabawki? Jezus powiedział, żeby się wystrzegać zachłanności, to znaczy pragnienia zdobycia tego, co ma kto inny.

Osoba chciwa za wszelką cenę pragnie mieć to, co widzi u drugich. Pożąda tych rzeczy z całego serca. Ciągle tylko o nich myśli. Niekiedy nawet szuka środków i sposobów do zabrania tych rzeczy drugim. Ale czy taki człowiek pamięta o Bogu? Jak myślisz? Oczywiście zapomniał o Bogu, ponieważ Bóg nie chce, abyśmy byli chciwi. Nasz Stwórca powiada nam, że mamy miłować naszych bliźnich, a nie żebyśmy im coś zabierali.

Taka czy inna zabawka może się bardzo podobać. Ale czy naprawdę jest to takie ważne? Co się z nią stanie po pewnym czasie? Będzie z niej stary grat. Może nawet się rozpaść. Wtedy nikt już nie zechce na nią spojrzeć.

Zatem co jest lepsze? Czy lepiej być bogatym „w Bogu”, czy posiadać dużo rzeczy, które można kupić za pieniądze? Czy umrzesz, jeśli nie będziesz miał wymarzonej zabawki? Na pewno nie; zabawka nie potrafi ci zapewnić życia ani nawet przez jeden dzień. Ale gdy będziesz ufał Bogu, On udzieli ci życia wiecznego. Dlatego jest sprawą ważną, żeby nie zapominać o Bogu, jak tamten bogaty człowiek.

Jezus Chrystus nigdy nie zapominał o swoim Ojcu niebiańskim. Czynienie woli Bożej stawiał zawsze na najważniejszym miejscu. Nie starał się zarobić dużo pieniędzy. Nie posiadał też wielu rzeczy materialnych.

Mimo to Jezus był szczęśliwy. Był „w Bogu bogaty”. Dlatego Jehowa Bóg opiekował się Jezusem. Dał mu w nagrodę życie bez końca. Czy więc chcesz się wzorować na Jezusie?

Jehowa Bóg będzie cię kochał, jeśli będziesz podobny Jego Synowi. Ja również będę cię wtedy kochał jeszcze bardziej. Toteż postaraj się być podobnym Jezusowi, a nigdy nie upodabniaj się do bogacza, który zapomniał o Bogu.