Decyzja młodzieńca

ILE trzeba mieć lat, aby móc odpowiednio rozstrzygnąć, co jest słuszne? Czy sądzisz, że na przykład jedenaście lat to za mało?

Na wielkim zgromadzeniu świadków Jehowy, odbytym w Stuttgarcie (RFN), pewien uczestnik opowiedział następujące zdarzenie, sięgające grudnia 1966 roku. Wtedy to któregoś dnia jedenastoletni chłopiec z sąsiedztwa zapukał do jego drzwi i stanął w nich, trzymając pod pachą egzemplarz pomocniczego podręcznika do studiowania Biblii pt. Od raju utraconego do raju odzyskanego. Kiedy brat zapytał, czego sobie chłopiec życzy, ten poprosił o studium biblijne w oparciu o tę właśnie książkę. Starsza jego siostra studiowała już ten podręcznik, a teraz przekazała go jemu, wobec czego zadecydował, że musi poznać prawdę z Biblii.

Co postanowił, tego dokonał. Przez następne trzy lata systematycznie studiował z tym świadkiem Jehowy. Następnie przed osiągnięciem wieku czternastu lat powziął jeszcze jedną decyzję. Otóż w Republice Federalnej Niemiec dziecko może prawnie wystąpić z kościoła w wieku czternastu lat, nawet bez zgody rodziców. Chłopiec doszedł więc do przekonania, że tak powinien postąpić, zrozumiał bowiem, że religia wyznawana przez jego rodzinę nie opiera się na prawdzie biblijnej.

Ojciec i babcia chłopca byli bardzo zaskoczeni jego decyzją i oczywiście z niej niezadowoleni. Prowadzili kwiaciarnię i niemało zarabiali na dekoracjach sporządzanych z okazji różnych świąt kościelnych. Pomimo różnych ostrzeżeń i gróźb z ich strony chłopiec wytrwał przy swojej decyzji, aby skorzystać z przysługującego mu prawa do opuszczenia kościoła.

Głosiciel, który opowiedział to zdarzenie zgromadzonym, zaznaczył przy tym, że chłopiec nadal czyni postępy jako gorliwy wielbiciel Boga: „Mimo młodego wieku podjął dobry ‚bój o wiarę’; jest zdecydowany toczyć go nadal z pomocą i ku czci swego Stwórcy”. Jak długo chłopiec pozostaje pod władzą rodzicielską, musi być posłusznym synem we wszystkim, co nie jest bezpośrednio sprzeczne ze Słowem Bożym. Mądry syn jednak zdaje sobie sprawę z tego, że jeśli nakazy ludzkie kolidują z przykazaniami Bożymi, wówczas należy dać pierwszeństwo zobowiązaniom względem Boga. — Efez. 6:1; Dzieje 5:29; Kohel. 12:1.