Wymagania, którym ma odpowiadać rząd

PONAD 200 lat temu pewien naród uznał, że nie może już dłużej znosić ucisku ze strony swego rządu. W znanej Deklaracji Niepodległości, ogłaszającej oderwanie się od korony brytyjskiej, amerykański mąż stanu Thomas Jefferson wspomniał o szeregu „niezaprzeczalnych praw”, przy czym wymienił między innymi „prawo do życia, wolności i dążenia do szczęścia”.

Obecnie oczekuje się od rządu, tak zresztą jak i wówczas, że zagwarantuje ludziom te „prawa”. W gruncie rzeczy niewiele osób cieszy się teraz życiem pełnym zadowolenia w warunkach wolności i szczęścia. Jakie zmiany twoim zdaniem, czytelniku, byłyby konieczne, żeby umożliwić takie życie?

Wielu zastanawiało się już nad tą sprawą. W książce A Sane and Happy Life: A Family Guide („Rozsądne i szczęśliwe życie — Przewodnik rodzinny”) doktorowie Abraham i Rose Franzblau napisali: „Gdybyśmy przeprowadzili ankietę wśród mieszkańców ziemi, aby ludzkość się wypowiedziała w jakim świecie każdy z nas chętnie by żył, najprawdopodobniej wszyscy byliby zgodni co do pewnego minimum wymagań”. Co należy do tego „minimum wymagań”, czyli potrzeb?

POTRZEBY WYMAGAJĄCE ZASPOKOJENIA

Wymienieni doktorowie na pierwszym miejscu postawili „świat bez wojen”. Niewątpliwie wszystkim nam zależy na położeniu kresu wojnom. Zdajemy sobie przecież sprawę z ich tragicznych skutków dla gospodarki walczących narodów oraz z kalectwa i śmierci, grożących nawet naszym najbliższym. Ale czy którykolwiek rząd potrafi uwolnić świat od widma wojny?

„Po drugie — napisała wspomniana para doktorów — byłby to świat bez niedostatku, gdzie niedożywienie i głód byłyby zjawiskami zażegnanymi raz na zawsze”. Na pewno wszyscy uznamy zgodnie potrzebę zapewnienia każdemu odpowiedniej racji żywności. Czyż nie byłoby wspaniale, gdyby już nigdy nie groził dokuczliwy głód lub niedożywienie i było wiadomo, że każdy mieszkaniec ziemi może najeść się do syta? Ale czy spodziewanie się od rządu, by uporał się z problemem niedostatecznej aprowizacji, nie jest zbyt wygórowaną nadzieją?

„Po trzecie”, kontynuują autorzy, „byłby to świat bez chorób, świat, w którym wszyscy mieliby szansę dorośnięcia przy dobrym zdrowiu oraz dożycia sędziwej starości bez popadnięcia w choroby możliwe do uniknięcia i do wyleczenia”. Każdy z nas niewątpliwie rozumie, że zdrowie jest istotnym warunkiem radowania się pełnią życia. Jakże wielką ulgą byłoby znalezienie się w świecie, w którym nikt by więcej nie zachorował, nikt by się nie przeziębił ani nie nabawił innej dolegliwości! Czy stawianie rządowi takiego zadania nie jest nadmiernym wymaganiem?

Tymczasem rząd musi być w stanie zaspokoić jeszcze inne podstawowe potrzeby, żeby ludzie naprawdę mogli cieszyć się ‛życiem, wolnością i szczęściem’. W świecie, w którym wszyscy chcielibyśmy żyć — zaznaczyli wspomniani doktorowie — byłaby też dla każdego praca zapewniająca utrzymanie jemu i jego rodzinie. Zamiast więc perspektywy bezrobocia obywatele mieliby możność twórczej działalności dającej im zadowolenie. Czy jakiś rząd zdoła temu sprostać?

Jak dalej wywodzą doktorowie, „musiałby to być świat, w którym każdy korzystałby ze swoich swobód w warunkach praworządności, i to na zasadzie równych praw dla wszystkich”. Nadto „każdy człowiek miałby sposobność rozwijania swoich zdolności i talentów oraz byłby obiektywnie wynagradzany za swój trud”. Zapewne wszyscy się zgadzamy z koniecznością wykorzenienia panującej obecnie okropnej niesprawiedliwości, nierówności i stronniczości. Ale czy istnieje rząd, który by temu podołał?

Większość z nas przyzna, że narzucają się jeszcze inne wymagania, które muszą być spełnione, aby się ludziom naprawdę chciało żyć na świecie. Cytowani już doktorowie oświadczyli także: „W takim świecie wszyscy ludzie mieliby odpowiednią miarę wolnego czasu, by się cieszyć tym, co dobre w życiu”. Na zakończenie dodali: „Najwyżej cenione byłyby takie zalety, jak: prawość, miłość, bezinteresowność i troska o bliźnich”.

Chociaż w dzisiejszych czasach wymienione warunki pozostają zazwyczaj niespełnione, to czy zbyt wielkim pragnieniem byłoby oczekiwać zrealizowania ich w przyszłości? W jaki więc sposób dojdzie do zaspokojenia wymienionych rzeczywistych potrzeb rodu ludzkiego?

ROLA RZĄDU

Thomas Jefferson nadmienił w Deklaracji Niepodległości Stanów Zjednoczonych: „Dla zagwarantowania tych praw (do życia, wolności i dążenia do szczęścia) wśród ludzi ustanowione są rządy”. Istotnie, dobry system władzy jest nieodzownym warunkiem zaspokajania potrzeb mieszkańców. Jeden z pierwszych amerykańskich przywódców politycznych, John C. Calhoun, napisał: „Człowiek jest tak usposobiony, że do istnienia społeczeństwa potrzebny jest rząd, a narodowi — społeczeństwo”.

Ale co to właściwie znaczy rząd? Według pewnej definicji jest to „autorytatywny organ kierowniczy lub nadzorczy”. Rządy ustanawiają prawa określające zasady postępowania i egzekwują ich przestrzeganie. Dobrze zresztą, że tak jest, zwłaszcza w dzisiejszym skomplikowanym społeczeństwie. Pomyślmy na przykład, do czego by doszło na ruchliwym skrzyżowaniu, gdyby nikt odgórnie nie regulował ruchu pojazdów. Nieunikniona byłaby katastrofa.

Kierowanie ruchem ulicznym jest wszakże stosunkowo łatwym zadaniem. O wiele trudniej wcielać w życie prawa zapewniające pokój między narodami, zarządzać produkcją i dystrybucją żywności, żeby wszyscy mieli jej pod dostatkiem, udostępniać opiekę zdrowotną każdej jednostce, zadbać o sensowną pracę zarobkową dla wszystkich itd. Dopełnienie tych i wielu innych warunków, od których zależy możność radowania się życiem, niechybnie wymaga mistrzowskiego rządu.

KTO SPROSTA WYMAGANIOM?

Stwórca rodu ludzkiego dostrzega naszą potrzebę posiadania rządu, innymi słowy „autorytatywnego organu kierowniczego lub nadzorczego”. Tak więc nie przez zwykły przypadek jest w Biblii mowa o rządzie podporządkowanym zwierzchnictwu Boga. W gruncie rzeczy obietnica dotycząca władzy Bożej jest głównym tematem Pisma Świętego. Być może czujesz się zaskoczony taką wiadomością.

Wolno ci zapytać: „Gdzież w Biblii powiedziano coś o rządzie Bożym?” Weź do ręki swój egzemplarz i odszukaj Księgę Izajasza, rozdział dziewiąty, a wersety piąty i szósty. Według tak zwanej Biblii Tysiąclecia tekst ten brzmi:

„Albowiem Dziecię nam się narodziło. Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju. Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic”.

Prorok Boży, jakim był Izajasz, zapowiedział tymi słowami przyszłe narodziny dziecka, mianowicie księcia. W końcu ten syn królewski miał zostać wielkim władcą, „Księciem Pokoju”. Miał dzierżyć ster prawdziwie mistrzowskiego rządu, który zaprowadzi bezkresny pokój. Zapewne zorientowałeś się już, o jakie tu chodziło dziecię. Anioł Gabriel, zwiastując jego narodziny, zaznaczył, żeby go nazwano imieniem Jezus, i dodał: „Będzie królował (...), a jego królestwu nie będzie końca” (Łuk. 1:31, 33, NP).

Głoszenie i nauczanie o tym Królestwie Bożym było najważniejszą sferą działalności Jezusa Chrystusa i jego pierwszych uczniów. W myśl doniesień biblijnych uczynili o nim ponad 140 wzmianek. Przypomnij sobie, że Jezus nawet uczył swych naśladowców modlić się do Boga: „Przyjdź Królestwo twoje, bądź wola twoja, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mat. 6:10, NP).

Ale jak zostanie ustanowiona władza tego Królestwa i jak będzie funkcjonować? Czy ludzie ją powołają i będą ją sprawować? Czy są w stanie zapewnić rząd, który tak zorganizowałby świat, żebyśmy wszyscy chcieli w nim żyć?