Zwracajcie uwagę na proroctwo

„Słowo prorocze jest nam tym pewniejsze; a wy dobrze czynicie, zwracając na nie uwagę jako na lampę, świecącą w ciemnym miejscu” (2 Piotra 1:19).

1. Jaką zaskakującą przepowiednię podał Jezus w myśl Ewangelii według Mateusza 16:21-28?

ZIEMSKA służba Jezusa dobiegała końca. W pobliżu Cezarei Filipowej na północ od Galilei ten „Syn człowieczy” powiadomił uczniów, że wkrótce umrze i że przyjdzie ponownie w chwale swego Ojca. Następnie oświadczył im: „Zaprawdę powiadam wam, że pośród stojących tutaj są tacy, którzy na pewno nie zakosztują śmierci, dopóki nie zobaczą wpierw Syna człowieczego przychodzącego w swym królestwie” (Mat. 16:21-28). Co to miało znaczyć?

2. (a) Jak te słowa Jezusa spełniły się w widzeniu, które oglądali Piotr, Jakub i Jan? (b) Jakie chwalebne wydarzenie zapowiadała ta prorocza wizja?

² Około sześciu dni później Jezus zabrał Piotra, Jakuba i Jana na wysoką górę; prawdopodobnie był to Hermon w paśmie Antylibanu. Tu zdarzyło się coś nadzwyczajnego! Na ich oczach Jezus doznał przemienienia i przybrał olśniewającą postać. Ponadto ujrzeli w wizji Mojżesza i Eliasza, którzy z nim rozmawiali. Dlaczego akurat Mojżesza i Eliasza? Otóż z Pisma Świętego wyraźnie wynika, że właśnie Jezus był „tym Prorokiem”, którego zapowiadał Mojżesz. A z kolei Eliasz prowadził działalność podobną do tej, która wiąże się ściśle z Królestwem Bożym, rządzonym przez Jezusa (Dzieje 3:22, 23; Powt. Pr. 18:15-19; Malach. 3:23, Nowy Przekład). Słusznie więc widzą ich u boku Jezusa w tej wizji ukazującej jego przyjście we wspaniałości przyszłej chwały Królestwa (Mat. 17:1-5).

3. Jaka wypowiedź Jehowy podkreśliła doniosłe znaczenie tej wizji?

³ Było też rzeczą stosowną, że z nieba dał się słyszeć głos Jehowy: „Ten jest Syn mój umiłowany, który ma moje uznanie”. Bóg dodał jeszcze do tego słowa: „Jego słuchajcie”.

4. (a) Dlaczego opisana scena powinna również na nas wywierać wrażenie? (b) Do jakiego ‛proroczego słowa’ nawiązuje List 2 Piotra 1:19?

⁴ Jaki wpływ wywarło na apostołów to wydarzenie napawające głęboką czcią? Jak powinno oddziaływać na nas dzisiaj? Około 30 lat później Piotr wciąż jeszcze pamiętał tę scenę w całym jej blasku. Napisał wtedy: „Stąd też słowo prorocze jest nam tym pewniejsze”. Jakie „słowo prorocze”? Otóż miał na myśli proroctwa, które (jak na przykład to z Księgi Daniela 7:13, 14) zostały wówczas potwierdzone przez przemienienie — proroctwa o przyjściu Syna człowieczego w chwale władzy Królestwa! (2 Piotra 1:16-19; zobacz też Izajasza 9:5, 6, NP).

5. O jakie dalsze ważne proroctwa powiększyło się to „słowo”?

⁵ W tym czasie „słowo prorocze” obejmowało już także proroctwa o Królestwie, które dał sam Jezus Chrystus. Było też wśród nich proroctwo o „zakończeniu systemu rzeczy”, przedstawiające „Syna człowieczego przychodzącego na obłokach nieba z mocą i wielką chwałą” podczas bezprzykładnej udręki na świecie (Mat. 24:3-14, 30, 31). Później „słowo prorocze” miało się jeszcze powiększyć o proroctwa dotyczące potężnego Królestwa, które wyniesiony do chwały Jezus Chrystus objawił sędziwemu apostołowi Janowi; znajdujemy je na przykład w Księdze Objawienia 1:12-16; 5:5-10; 11:15-17 i 14:14, 15.

ZWRACAJCIE UWAGĘ!

6. Dlaczego słowo prorocze powinno dzisiaj oddziaływać na nas z tym większą siłą?

⁶ Jeżeli Piotr i jego towarzysze byli tak bardzo poruszeni, ileż większy wpływ ta prorocza wizja powinna dziś wywierać na nas! Ponieważ Syn człowieczy już przyszedł w chwale, aby zasiąść w niebie na swym królewskim tronie, z pewnością nastała pora, żeby ‛go słuchać’! Naprawdę warto zwrócić uwagę na „słowo prorocze” jako na „lampę świecącą w ciemnym miejscu” i pozwolić mu oświecić nasze serca (2 Kor. 4:6).

7. (a) Jak Paweł uwypukla znaczenie proroctwa? (b) Głównie dlaczego powinniśmy na nie teraz zważać?

⁷ Apostoł Paweł również zaznaczył, że trzeba brać sobie do serca prorocze orędzie. Napisał do chrześcijan pochodzenia hebrajskiego, że Bóg „dawno temu przy różnych okazjach i wieloma sposobami mówił do (...) praojców za pośrednictwem proroków”, lecz ‛przy końcu dni’ żydowskiego systemu rzeczy przemówił do nich za pośrednictwem Syna. Prorocze słowo oznajmione przez Jezusa miało olbrzymią wartość. Tych, którzy dawali mu posłuch, prowadziło do zbawienia. Paweł napisał: „Dlatego to potrzeba nam zwracać większą niż zwykle uwagę na rzeczy słyszane” (Hebr. 1:1-4; 2:1). Obecnie, przy „zakończeniu [ogólnoświatowego] systemu rzeczy”, mamy o wiele więcej powodów, by się zastosować do słów Jezusa (Mat. 24:3, 35; porównaj z tym Księgę Izajasza 55:6-11).

8. Do czego prorocze słowo powinno pobudzać sług Bożych? Jakie odniesiemy z tego korzyści?

⁸ Warto podkreślić, że mamy zwracać uwagę na słowo prorocze nie tylko z myślą o zdobyciu wiedzy. Chodzi o coś więcej! Powinno nas ono pobudzać do postępowania zgodnego z osiągniętą wiedzą, a więc do spełniania woli Bożej — zwłaszcza teraz, „pod koniec dni” (Izaj. 2:2, 3). Psalmista powiedział do Jehowy: „Słowo Twoje jest lampą dla mej stopy i światłem na moim szlaku”. Dzięki temu słowu możemy kroczyć w świetle prawdy i utrzymywać drogocenną, zażyłą więź z Bogiem. Chroni nas, byśmy nie ześlizgnęli się z powrotem do szatańskiego świata (Ps. 119:105; Hioba 29:3, 4). Chcąc odnieść trwałą korzyść z proroczego słowa, musimy wzniecić w sobie głęboką miłość do Biblii, poważnie traktując całą jej treść. Wtedy będzie ono zawsze skłaniać nas do spełniania woli Bożej i utrzymywania siebie w zasięgu Jego miłości (Marka 12:29-31; 1 Jana 4:16; Judy 20, 21).

PROROCZE PIERWOWZORY

9. (a) Dlaczego mówimy, że sprawozdanie biblijne nie jest martwą historią? (b) Jaki dzień pomsty został w nim zobrazowany?

⁹ Biblia bardzo szczegółowo opisuje przewrotność starożytnego Izraela. Dlaczego? „Jako przestrogę dla nas, na których przyszły końce systemów rzeczy”. Powinno nam to zaszczepić zbożną bojaźń, żeby nigdy nie ukształtowało się w nas „serce niegodziwe, wykazujące brak wiary wskutek oddalania się od żywego Boga” (1 Kor. 10:11; Hebr. 3:12; Hioba 28:28). Informacje zawarte w Biblii to nie martwa historia! Są w nich prorocze wzory i wypowiedzi wskazujące, że Jehowa Bóg jeszcze raz wywrze pomstę, tylko na znacznie większą skalę niż za dni odstępczego Izraela. Kara wymierzona temu wiarołomnemu narodowi w roku 607 p.n.e. i 70 n.e. pozwala się zorientować, w jaki sposób Bóg wkrótce wyleje swój płomienny gniew zwłaszcza na nominalne chrześcijaństwo. Postąpimy mądrze, gdy temu proroczemu słowu poświęcimy szczególną uwagę! (Jer. 7:28, 32-34; Mat. 24:3-22).

10, 11. (a) Jakie porównanie pomaga nam zrozumieć, że istotnie żyjemy w „dniach ostatnich”? (b) Jak przede wszystkim na sektach chrześcijaństwa spełniły się pewne proroctwa?

¹⁰ Nie da się zaprzeczyć, że żyjemy już w „dniach ostatnich” szatańskiego systemu rządzenia ziemią. Wystarczy chociażby porównać dzisiejszy świat ze słowami apostoła Pawła, zapisanymi w Liście 2 do Tymoteusza 3:1-5, 13, aby sobie to uświadomić. W dodatku właśnie wśród rozlicznych odgałęzień religijnych chrześcijaństwa znajdujemy najwięcej ludzi ‛mających pozór zbożnego oddania, ale fałszywych względem jego mocy’. Nie mają one prawdziwego orędzia zbawienia. (Porównaj z tym Ewangelię Mateusza 7:21-23).

¹¹ Do mnóstwa sekt chrześcijaństwa dobrze pasuje opis podany przez proroka Jehowy: „Mój lud popełnił dwojakie zło: Mnie [Jehowę Boga], źródło wód żywych, opuścili, a wykopali sobie cysterny, cysterny dziurawe, które wody zatrzymać nie mogą” (Jer. 2:13, NP). Nie da się zaprzeczyć, że odłamy chrześcijaństwa opuściły wszechwładnego Pana Jehowę i sprawiedliwe zasady wyłuszczone w Jego Słowie! Nie chcą nawet wspominać Jego imienia. Sporządzili sobie natomiast „cysterny dziurawe”, zwracając się ku filozofiom i teoriom ludzkim oraz mieszając się do polityki światowej. W wielu krajach kościoły pustoszeją; coraz więcej ludzi stroni od nich, ponieważ nie znajdują tam ożywczych wód prawdy. W przeciwieństwie do tego wierni słudzy Jehowy mają pod dostatkiem wszystkiego, co krzepi duchowo (Izaj. 55:1, 2; 65:13, 14).

CO MÓWIĄ PRZYWÓDCY ŚWIATOWI

12. Dlaczego daremne jest oczekiwanie ratunku od przywódców ludzkich?

¹² Nie tylko Pismo Święte ostrzega przed zagładą świata. Obecny sekretarz generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych oświadczył, że po raz pierwszy w dziejach ludzkości znaleźliśmy się „na tak wąskiej krawędzi dzielącej katastrofę od przetrwania”. W memorandum napisanym jeszcze w roku 1958 były prezydent Stanów Zjednoczonych, Harry Truman, zaznaczył: „Stoimy teraz w obliczu powszechnej zguby. (...) Zguba ta jest bardzo bliska, o ile wielcy przywódcy świata jej nie zapobiegną”. Czy jednak w ciągu minionych 26 lat „wielcy przywódcy” uczynili coś, co by oddaliło groźbę totalnej zagłady? Zamiast tego wydają co minutę przeszło milion dolarów na najbardziej diabelskie środki zagłady. Właśnie o takich „wielkich przywódcach” psalmista napisał: „Nie pokładajcie ufności w szlachetnie urodzonych ani w synu ziemskiego człowieka, do którego wybawienie nie należy” (Ps. 146:3).

13, 14. (a) Ku jakiej złudnej nadziei kierują ludzi przywódcy religijni? (b) Co według Izajasza jest prawdziwą nadzieją?

¹³ Rozładowanie tej tragicznej sytuacji przekracza możliwości narodów. Nawet tak zwana Organizacja Narodów Zjednoczonych okazała się nie tyle instytucją służącą umacnianiu pokoju i bezpieczeństwa, co miejscem publicznych sporów między poszczególnymi stronami. Papieże: Paweł VI oraz Jan Paweł II, z wielką pompą wystąpili w ONZ. Ogłosili tę organizację ‛ostatnią nadzieją ludzkości na zgodę i pokój’. Ale czy rzeczywiście nią jest?

¹⁴ Jehowa mówi w swoim proroczym słowie o prawdziwej nadziei. Za Jego sprawą Izajasz przepowiedział narodziny syna mającego zostać „Księciem Pokoju”. Jest nim Chrystus Jezus, którego zobrazował starożytny król Dawid. W proroctwie tym czytamy dalej o Jezusie: „Dostatkowi tego książęcego panowania i pokojowi nie będzie końca, nad tronem Dawida i nad jego królestwem, aby je umocnić i wesprzeć praworządnością oraz sprawiedliwością odtąd aż po czas niezmierzony. Dokona tego sama gorliwość Jehowy zastępów” (Izaj. 9:5, 6). Ale w jaki sposób gorliwość Jehowy doprowadzi do ‛pokoju bez końca’?

„BLISKIE JEST KRÓLESTWO BOŻE”

15. Jak Jezus uwypuklił nadzieję na Królestwo?

¹⁵ Ktoś większy niż Dawid, mianowicie Jezus Chrystus, podał proroctwo o wybuchu totalnych wojen w naszym XX wieku i o wynikających stąd udrękach. Przepowiedział różne przerażające wydarzenia, ucisk narodów, trwożliwe oczekiwanie tego, co jeszcze ma przyjść na ziemię. Następnie oświadczył: „Ale gdy się to pocznie dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze wyzwolenie. (...) ujrzawszy, że się to dzieje, wiedzcie, iż bliskie jest królestwo Boże” (Łuk. 21:10, 11, 25-31). Królestwo Boże! Oto rozwiązanie problemów ludzkości. Czyż od wieków nie modlono się o przyjście tego Królestwa? Jezus pouczył nas, jak o nie prosić, gdy powiedział: „Będziecie więc modlić się w ten sposób: ‛Nasz Ojcze w niebiosach, niech imię twoje będzie uświęcone. Niech nadejdzie Twoje królestwo. Niech wola Twa dzieje się jak w niebie, tak i na ziemi’” (Mat. 6:9, 10).

16. W jakim sensie Królestwo Boże jest „bliskie”?

¹⁶ Słowo prorocze mówi nam, że teraz „bliskie jest królestwo Boże”. Ale w jakim sensie? Wyjaśnił to Daniel, prorok Boży. Po opisaniu królestw (czyli rządów) ludzkich w „czasie końca” dodał: „A za dni tych królów Bóg niebios ustanowi królestwo, którego nigdy nie dosięgnie zguba. I samo to królestwo nie zostanie przekazane żadnemu innemu ludowi. Zdruzgocze ono wszystkie owe królestwa i położy im kres, lecz samo będzie trwać po czasy niezmierzone” (Dan. 12:4; 2:44). A zatem ziemia nie zostanie spalona w wyniku katastrofy nuklearnej, w której zginęłoby wszelkie życie ludzkie. Wprost przeciwnie, Królestwo Boże zmiecie z powierzchni naszego globu niegodziwych ludzi i narody, żeby przygotować dla całej ziemi trwały system rządzenia oparty na barkach „Księcia Pokoju” (Izaj. 9:5, NP).

BÓG WYWIERA POMSTĘ

17. Do czego sygnałem będzie okrzyk: „Pokój i bezpieczeństwo”?

¹⁷ Proroctwa Biblii dotyczą przede wszystkim naszych czasów. Ukazują nam, czego można się spodziewać już w najbliższej przyszłości. „Wszystko bowiem, co niegdyś napisano, to spisano dla naszego pouczenia, abyśmy przez wytrwałość i przez pociechę z Pism zachowali nadzieję” (Rzym. 15:4). Słowo prorocze opisuje ‛ostatnią nadzieję ludzkości na pokój’, Organizację Narodów Zjednoczonych, jako dzikie zwierzę maści szkarłatnej. No cóż, może ta organizacja skleci jakiś chwiejny pokój i weźmie udział w wołaniu: „Pokój i bezpieczeństwo!” — zgodnie zresztą ze swą Kartą i dla spełnienia proroctwa zapisanego w Liście 1 do Tesaloniczan 5:3. Ale wówczas Jehowa sprawi, że zmilitaryzowane „rogi” ONZ spustoszą fałszywą religię, Babilon Wielki, do którego należą też odłamy chrześcijaństwa, zasługujące na największe potępienie. Kiedy następnie „rogi” te przystąpią do walki z Barankiem, Jezusem Chrystusem, atakując miłujących pokój świadków na rzecz Jehowy, Boski miecz egzekucyjny spadnie na te narody i ich armie, i „w żaden sposób nie ujdą cało” (Obj. 17:3-6, 12-17).

18. (a) Co według proroczego słowa stanie się z narodami, które zaatakują lud Boży? (b) Jak w końcu Bóg wyjaśni sytuację?

¹⁸ W czasie tej „wojny wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”, to jest bitwy Armagedonu, uzbrojenie nuklearne nie zapewni narodom żadnej ochrony (Obj. 16:14, 16). Jeżeli ta broń masowej zagłady zostanie w ogóle użyta, przyczyni się jedynie do wzajemnego wyniszczenia narodów. Za dni dobrego króla judzkiego Jozafata nieprzyjacielskie oddziały posuwały się naprzód, aby napaść na pozornie bezbronny lud Boży. Tymczasem Jehowa za pośrednictwem proroka oświadczył swym czcicielom: „Nie bójcie się i nie lękajcie tego wielkiego mnóstwa, albowiem nie wy będziecie walczyć, lecz Bóg”. Jehowa przygotował na tych wrogów zasadzkę, „tak iż się wzajemnie pobili”, aż wyginęli co do nogi (2 Kron. 20:15-23, Biblia Tysiąclecia; porównaj także Księgi: Sędziów 7:22; Ezechiela 38:21-23; Zachariasza 14:13). Końcowy wynik walki określą „Król królów”, wyniesiony na tron przez Boga, oraz jego zastępy anielskie, którzy rozprawią się ze swymi przeciwnikami aż do ostatniego niedobitka. Nawet Szatan i jego demony zostaną wtrąceni do przepaści (Obj. 19:11-16, 21; 20:1-3).

19. (a) Jaka nauka płynie dla nas z Księgi Rodzaju 18:23-33? (b) Jedynie kto zostanie oszczędzony w „wielkim ucisku”?

¹⁹ Czy jednak nie jest to szokujące, że Jehowa zamierza zniszczyć cały system światowy i nigdy już nie zostanie odbudowana żadna jego cząstka? Niektórzy doznają może podobnego uczucia jak Abraham w odniesieniu do Sodomy i Gomory: że gdyby w świecie udało się znaleźć choćby 50 lub 45, może 30 albo 20, a nawet 10 sprawiedliwych, wówczas „Sędzia całej ziemi” nie powinien tego wszystkiego zgładzić (Rodz. 18:23-33). Ale słowo prorocze wyraźnie wskazuje, że szatański świat jest na wskroś niesprawiedliwy i ma być całkowicie zmieciony z powierzchni ziemi! (Jer. 25:31-33; Sof. 3:8). Jedynym „ciałem”, jakie ocaleje z tego „wielkiego ucisku”, będą według słów samego Jezusa jego wybrani pomazańcy oraz ich oddani Bogu towarzysze o usposobieniu owiec. Nikt inny nie zostanie przez Jehowę poczytany za sprawiedliwego (Mat. 24:21, 22; 25:31-33, 46; Jana 10:16; Hab. 3:1, 2, 12, 13).

20. Na co jako Świadkowie Jehowy musimy zważać w tych dniach ostatnich?

²⁰ Prorocze słowo Jehowy „dysząc spieszy” ku ostatecznemu spełnieniu. Powinniśmy ‛wciąż go oczekiwać’ (Hab. 2:3). Toteż jako Świadkowie Jehowy śmiało ogłaszajmy „dzień pomsty ze strony naszego Boga”; wykazujmy odwagę apostołów Jezusa, pocieszając dobrą nowiną o zbawieniu ludzi zasmuconych (Izaj. 61:1, 2; Dzieje 4:8-13, 18-20, NP). Czuwajmy też nad tym, żeby się stosować do rad Jezusa: „Zwracajcie na siebie uwagę, aby wasze serca nigdy nie były obciążone objadaniem się i nadmiernym piciem, i troskami życiowymi, a nagle by was zaskoczył ten dzień jak sidło. Ogarnie on bowiem wszystkich mieszkających na całej powierzchni ziemi. Wciąż więc czuwajcie, cały czas zanosząc błagania, abyście zdołali ocaleć od tego wszystkiego, co się ma wydarzyć, i ostać się przed Synem człowieczym” (Łuk. 21:34-36).

Jak byś odpowiedział:

● Czego można się nauczyć z Listu 2 Piotra 1:16-19 i podobnych wersetów?

● Jakie korzyści odniesiemy, gdy ‛zwrócimy uwagę na słowo prorocze’?

● O bliskości jakiego wydarzenia mówią proroctwa? Dlaczego nie powinniśmy się tego obawiać?

● Co powinniśmy czynić, gdy się przybliża „dzień pomsty” Bożej?

[Ilustracja na stronie 21]

„Nie wy będziecie walczyć, lecz Bóg”