Jakim imieniem nazywasz Boga?

Czy wiesz, jakie imię występuje w Biblii najczęściej? Może powiesz, że Dawid albo Abraham? A może Jezus?

Jeżeli właśnie te imiona przychodzą ci na myśl, to powinna cię zaciekawić niniejsza seria artykułów, gdyż najważniejsze imię można spotkać w Piśmie Świętym częściej niż trzy te imiona razem wzięte

W PEWNYM piśmie religijnym zwrócono uwagę na okoliczność, iż chcąc komuś powiedzieć, że go kochamy, zwracamy się do niego po imieniu. Nie mówimy: „Kocham cię, mężczyzno”, ani: „Kocham cię, kobieto”, tylko: „Kocham cię, Janku”, lub: „Kocham cię, Małgosiu”. Następnie zadano pytanie: „Jakie imię nadałbyś Bogu, aby stał się dla ciebie kimś bliskim?”

Omówieniu tej sprawy poświęcono dalej całą stronę, nie wspominając jednak ani razu o imieniu, które nadał sobie sam Bóg. Na zakończenie powiedziano: „Od ciebie będzie zależeć, jakiego imienia użyjesz w osobistych kontaktach z Bogiem”. Czy jednak nie byłoby lepiej używać imienia, które Bóg sobie nadał i które występuje w Piśmie Świętym tysiące razy?

CZY BÓG RZECZYWIŚCIE MA IMIĘ?

Owszem. W językach hebrajskim i greckim, w których pierwotnie napisano Biblię, wyraz „bóg” nie zawsze odnosi się do prawdziwego Boga. Podobnie jak w polskim może też oznaczać fałszywego boga czy nawet bałwana. Jak więc odróżnić prawdziwego Boga, Stwórcę, od bogów zrobionych przez ludzi? Przez używanie imienia własnego. Jednakże wiele ludzi go nie zna, a jeszcze więcej w ogóle się nim nie posługuje.

Może też być i tak, że jeszcze nigdy nie spotkałeś imienia Bożego w swojej Biblii. Dlaczego? Ponieważ ludzie, którzy ją przetłumaczyli na język polski, pozwolili sobie na zastąpienie go innym określeniem. Mogli mieć odmienne zdanie niż natchnieni przez Boga pisarze biblijni, którzy umieścili je tysiące razy w Pismach Hebrajskich.

W tak zwanej Biblii gdańskiej, do niedawna najpopularniejszej polskiej wersji Pisma Świętego, imię Boże można znaleźć zaledwie jeden raz, zamiast blisko 7000 razy, jak to ma miejsce w oryginalnym tekście hebrajskim, mianowicie w 2 Mojżeszowej 6:3.a Usunięto imię Boga z Jego własnej Księgi!

Ponieważ owo IMIĘ bezsprzecznie ma większe znaczenie niż użyte przez tłumaczy wyrazy zastępcze, więc w niektórych przekładach wyróżnia się te słowa zastępcze wielkimi literami, aby poinformować wtajemniczonego czytelnika, gdzie w oryginale można spotkać imię Boże. Znana angielska encyklopedia wyjaśnia: „Warto przypomnieć, że hebrajskie imię Jehowa oddaje się zazwyczaj (...) słowem PAN [czasami też BÓG], drukowanymi dużymi literami”. Kiedy więc czytelnik znajduje tytuł „PAN”, oddany graficznie właśnie w ten sposób, tłumacz podpowiada mu, że w języku oryginalnym występuje tu imię własne Boga, JEHOWA (McClintock i Strong: Cyclopedia, 1981, tom IV, strona 811).

Bez względu na to, czy spotykasz to imię w swojej Biblii, w pierwotnym tekście hebrajskim ono występuje. Niemieccy uczeni Keil i Delitzsch zwrócili uwagę na to, że w mniej niż 50 wersetach 2 i 3 rozdziału Księgi Rodzaju występuje 20 razy wyrażenie „Jehowa Elohim” (Jehowa Bóg). Ich zdaniem „położono tu szczególny nacisk, uwydatniono fakt, że Jehowa naprawdę jest Elohim”, to znaczy Bogiem (C. F. Keil i F. Delitzsch: Commentary on the Old Testament [Komentarz do Starego Testamentu], 1973, tom I, strony 72, 73).

W gruncie rzeczy nawet imię własne „Jezus” znaczy „Jah [Jehowa] zbawieniem”. Imię „Jehowa” wypowiadasz też w skróconej, poetyckiej formie, gdy mówisz „alleluja” (właściwie: „Hallelujah”). Spróbuj odszukać to hasło w jakimś słowniku,b a przekonasz się, że oznacza ono „chwalcie Jah” albo „chwalcie Jehowę”.

Pamiętaj, że „Jehowa” to imię własne Boga. ON sam życzy sobie, żeby Go tak nazywać. Czy chciałbyś się dowiedzieć, jak przez posługiwanie się tym imieniem można pogłębić swój szacunek dla Boga i Jego zamierzeń? Jest to tematem rozważań w następnych artykułach.

[Przypisy]