Opowiadają głosiciele Królestwa

Nadzieja zmartwychwstania

NADZIEJA zmartwychwstania należy do „podstawowych nauk” biblijnych i daje człowiekowi siły duchowe, gdy staje w obliczu śmierci (Hebr. 6:1, 2, Biblia Tysiąclecia; Jana 5:28, 29). Nadzieja ta pochodzi od Jehowy. Pewien uczeń szkoły średniej w Japonii żył tą nadzieją i dzielił się nią z innymi.

Kiedy po raz pierwszy zetknął się z głosicielem Królestwa, odmówił przyjęcia literatury biblijnej, gdyż nie lubił czytać. Został jednak zaproszony do Sali Królestwa, gdzie spotkał się z serdecznym przyjęciem. Spodobało mu się wszystko, co tam usłyszał, i później przyprowadził ze sobą trzech kolegów szkolnych. Wszystkich czterech nauczyciele uważali za „złych” chłopców.

W miarę studiowania książki Twoja młodość — korzystaj z niej jak najlepiej zmieniali swoją buntowniczą postawę, co nie uszło uwagi nauczyciela, który również się zainteresował i zaczął brać udział w studium biblijnym. Prowodyr tych „złych” chłopców był chorowity i umarł w wieku 15 lat. Chociaż tylko przez krótki czas chodził na chrześcijańskie zebrania Świadków Jehowy, ugruntował w sobie fantastyczną wiarę. Krótko przed śmiercią napisał list, w którym wyraził silną wiarę w zmartwychwstanie. Oto jego słowa:

„Moje życie skończy się w wieku 15 lat wskutek komplikacji spowodowanych zahamowaniem wzrostu. Trwało zaledwie piątą część przeciętnej długości życia człowieka. Ale z tych 15 lat jestem naprawdę zadowolony. Szczególnie wiosna w 15 roku mojego życia miała dla mnie bezgranicznie szczęśliwe dni. (...) Najlepsza ze wszystkiego jest świadomość, że istnieje Bóg Wszechmocny, który potrafi wyleczyć choroby i usunąć śmierć. Zachwycające jest przekonanie, że gdy człowiek umrze, istnieje nadzieja zmartwychwstania”.

Młodzieniec ten pokochał werset biblijny, dający nadzieję na ‛nowe niebiosa i ziemię nową, w których ma mieszkać sprawiedliwość’ (2 Piotra 3:13). Dodał więc: „Na chwilę zasnę. Jeśli to będzie wolą Bożą, spotkamy się znowu w Raju. (...) Nie płaczcie za mną. Będę tylko spał. Wnet się obudzę. Wyglądajcie mnie w tysiącletnim Królestwie. Czekajcie na mnie. Niedługo tu będę”.

Swoją silną wiarą i nadzieją ten chłopiec dodawał otuchy drugim. Dwóch jego nauczycieli i trzech kolegów w dalszym ciągu studiuje Biblię i przychodzi na zebrania Świadków Jehowy. Nadzieja zmartwychwstania dodała sił nie tylko jemu; może też pokrzepić wszystkich, którzy pokładają wiarę w obietnicach Jehowy Boga.

[Ilustracja na stronie 24]

„Zasnę na chwilę. Jeśli to będzie wolą Bożą, spotkamy się znowu w Raju”